ผิดมากหรอแม่ ลูกก็มีความรู้สึก
ความที่เราตื่นตี3 ทำกับข้าวขายกับแม่ ทำเสร็จออกไปช่วยกันกางเต็นท์ผ้าใบ แม่กางตรงที่มีเชือกดึง เรากางอีกฝั่ง พอกางเสร็จก็ไปกางอีกร้านนึงเพราะฝนมันตก แต่เราก็ไปใส่ขาผิดสั้นไว้ข้างยาวไว้อีกข้าง แล้วมันค้างเชือกร้านเรา ร้านพี่ข้างก็บอกเรา เอาขาไว้ผิดฝั่งกัน เราก็อ่าวหรอ เราก็กำลังคิดจะทำไงไม่ให้ค้าง แม่เราก็ตาไว้เจอไม้อีกอันที่เอาไว้ดันไม่ให้ค้าง แต่เราก็เห็นพอดีก่อนแม่พูด กำลังหยิบ แม่มาบ่นว่าใช้หัวบ้างมีหัว คิดบ้าง เสร็จจะขึ้นไปจะเปลี่ยน แม่เห็นเรากำลังจะเอาขาออก แม่ก็มาบ่น เห็นมั้ยเต็นท์กูเชือกมันหย่อนมา เราก็ไม่ได้มองไง เพราะแม่เป็นคนอยู่ฝั่งที่ดึงเชือก เออพอเราเห็นเชือกหย่อน เราก็งง ทำไงดีวะ เราก็ทำเต็นท์ไม่รู้เรื่องเต็นท์ด้วยซ้ำอ่ะ แม่ก็ดุเราเสียงดัง แม่ค้าก็มอง เราก็ทำตามที่แม่สอน
จากนั้นเข้าบ้านมา แม่ก็ถาม ปิดหัวแก็สยัง เราบอกสั้นๆว่ายัง แล้วกำลังเดินเข้าห้องน้ำ ได้ยินแม่บ่นว่าเรา เกิดมาทำไม ไม่ใช้หัว ไม่เคยใช้หัว เราได้ยินแต่ทำเป็นเฉย เราเกือบร้องไห้แต่บอกตัวเองว่า ช่างเถอะเราก็ทำดีสุดละ แม่คงอารมณ์วัยทอง
ลูกคนนี้ก็มีความรู้สึกอ่ะ รู้แม่เป็นคนตรงๆแบบสมัยก่อนอ่ะ แต่ลูกก็รู้สึกเจ็บเวลาแม่พูดด่า อีกอย่าง เสียงดังบ่นด่าเราเสียงดัง แม่ค้าคนอื่นมองแต่เราทำได้แต่ทำหน้านิ่งอ่ะ ในใจแทบจะร้องไห้
ผิดมากหรอแม่ ลูกก็มีความรู้สึก
จากนั้นเข้าบ้านมา แม่ก็ถาม ปิดหัวแก็สยัง เราบอกสั้นๆว่ายัง แล้วกำลังเดินเข้าห้องน้ำ ได้ยินแม่บ่นว่าเรา เกิดมาทำไม ไม่ใช้หัว ไม่เคยใช้หัว เราได้ยินแต่ทำเป็นเฉย เราเกือบร้องไห้แต่บอกตัวเองว่า ช่างเถอะเราก็ทำดีสุดละ แม่คงอารมณ์วัยทอง
ลูกคนนี้ก็มีความรู้สึกอ่ะ รู้แม่เป็นคนตรงๆแบบสมัยก่อนอ่ะ แต่ลูกก็รู้สึกเจ็บเวลาแม่พูดด่า อีกอย่าง เสียงดังบ่นด่าเราเสียงดัง แม่ค้าคนอื่นมองแต่เราทำได้แต่ทำหน้านิ่งอ่ะ ในใจแทบจะร้องไห้