สวัสดีครับชาวพันทิป วันนี้ผมมีเรื่องที่ผมสงสัยหน่อยครับ
คือผมเคยคบกับคนนึงๆไม่ขอระบุนามครับ ตอนแรกเราคิดว่านางดีน่ะแต่พอหลังจากที่คบกันได้มานาน มันยิ่งทำให้เรารักนางแต่....ครับนางไม่ได้รักเราเพราะว่ารักจริงๆแต่เค้ารักเราเพราะเรามีประโยชน์กับเค้า แต่ผมไม่ถือโกรธเค้าหรอกครับเพราะผมก้โง่เองที่ไปรักเค้า เข้าเรื่องเลยดีกว่า
"คือช่วนที่จะเลิกกันด้วยความว่ามอไซคันเก่าผมพังซึ่งตอนนั้นตัวผมก้พึ่งจะตกงานและมีบูโรติดบัตรเครดิตเลยออกมอไซไม่ได้ นางเลยเอาชื่อนางออกให้ผม
และหลังจากนั้นด้วยความว่าเราก้ยังพอมีเงินเหลืออยู่ก้เลยจ่ายงวดแรกไป หลังจากนั้นนางก้มาบอกกับผมว่า จะไปทำงานที่ต่างจังหวัดน่ะจะช่วยหาเงิน เราก้เชื่อใจนางก้ให้นางไป แล้วเป็นจังหวะที่ว่าเราก้พึ่งได้ทำงานพาสไทม์ช่วงนั้นเราก้หาเวลาว่างทักไปถามสารทุกข์สุกดิบนาง จนวันเกิดนางก้กลับมาหาผม ซึ่งผมก้เอะใจถามว่าทำไมที่คอที่ตัวมีรอยแดงไปทำไรมารึเปล่า นางบอกว่านางเป็นภูมิแพ้ ผมก้เลยไม่ได้ว่าอะไร ตัวผมเองตอนนั้นก้ไม่ได้มีเงินอะไรมาก ก้เลยพาไปกินข้าวปกติไม่ได้หรูหราอะไร จนกระทั่งนางบอกว่าเดี๋ยวอีก2วันจะกลับแล้วน่ะ เราก้เลยอ้าวไหนบอกจะกลับวันที่26 เราก้เลยอ่ไม่ได้ว่าอะไรหลัฃจากที่นางกลับไปได้1วัน นางก้เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่ค่อยตอบ ไม่ค่อยสนใจ จนถึงวันครบรอบวันนั้นผมทำงานพาสไทม์เลิกดึก ผมก้โทรไปหานางกำลังจะบอกรักแต่นางดันบอกเลิกผมโดยให้เหตุผลว่าอยากให้ผมไปเจอคนที่ดีกว่า โอ้โห้ผมนี่ร้องเลยครับ ถามนางว่าทำไมเพราะอะไร มีคนใหม่รึเปล่าซึ่งนางบอกว่าเปล่า
พอผ่านไปหลายวันผมด้วยความที่ว่ายังรักและรอนางอยู่ก้เลยอยู่บ้านนางดูแลบ้านดูแลหมาให้ จนรุ่นพี่ผมบอกว่าจะยุไปทำไมว่ะ มันมีคนใหม่แล้วรู้เปล่า
ผมก้บอกเลยว่าเป็นไปไม่ได้อ่ะ รุ่นพี่ก้เอาหลักฐานให้ผมดูจนโอ้โห คือนั่งทุกข์นั่งร้องไห้แต่ไปมีความสุขกับคนอื่นแถมยังมีการทักมาบอกว่า เดี๋ยวอีก2เดือนกลับระหว่างนี้ดูบ้านให้หน่อยพอกลับมาจะไปไหนก้ไป ผมเลยแบบกูหลงรักคนแบบนี้ได้ไงว่ะ ผ่านไปหนึ่งเดือนผมก็ได้งานประจำทำซึ่ง ณ ตอนนั้นด้วยความว่าเราก็เงินเดือนยังน้อยอยู่ก็เลยติดค่างวดรถไว้ทั้งหมดสี่งวดพอเงินเดือนเราเยอะขึ้นเราก็เริ่มทยอยจ่ายจนพีคสุดคือช่วงต้นปีที่ผ่านมาผมตกงานเพราะว่าที่ทำงานผมเจ้าของร้านเขาปิดกิจการปิดตัวลงทำให้ผมตกงานอีกรอบ ทีนี้ผมก็เลยต้องค้างค่างวดไว้อีกจนกระทั่งณตอนนี้ผมอยากจะถามทุกคนว่า
ถ้าเป็นคุณคุณจะรู้สึกยังไงอยู่ดีดีก็มาบอกว่าไม่เห็นใจบ้างหรอ รถยนต์เราก็โดนยึดและตอนนี้เราก็ยังติดคุกข้อหาบ้าบ้าบาเฮ้าส์ยังมอไซค์ที่แกยังไม่จ่ายอีกแกไม่เห็นใจเราบ้างหรอ ผมเลยแบบกล้าพูดเนาะว่าให้อยากให้เราเห็นใจนาทีนะตอนนั้นที่คุณทำกับผมเลยแบบกล้าพูดเนาะว่าให้อยากให้เราเห็นใจนาทีนะตอนนั้นที่คุณทำกับเราไว้คุณเคยเห็นใจเราไหมคุณเคยสงสารเราไหมคุณทำเหมือนเราเป็นคนใช้เพราะหมดเวลาหมดประโยชน์ก็ไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาอย่างนี้หรอถ้าตอนเราทุกข์คุณกลับมีความสุขกับคนใหม่กินรู้อยู่ดีให้ตัวเราตอนนั้นทำงานพัดไทม์เงินเดือนไม่เท่าไหร่กินไรกินข้าวแกงถุงวันละ 20 30 บาท น้าตอนนั้นผมสั่งเลิกกับมันใหม่ใหม่จะไม่จ่ายค่างวดรถเลยก็ได้แต่ผมไม่อยากทำ น้าตอนนั้นผมสั่งเลิกกับมันใหม่ใหม่จะไม่จ่ายค่างวดรถเลยก็ได้แต่ผมไม่อยากทำตลอดที่ผ่านมาผมพยายามหาจ่ายพยามจ่ายพยามจ่ายจนกระทั่งเพราะผมตกงานนะตอนนี้ผมกลับต้องค้างค่างวดไว้ผมผิดหรอผมผิดหรอถามหน่อยผมผิดหรอ ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่าจากที่ทุกคนฟังผมมาอันนี้ผมให้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละบุคคลไปเลยนะครับผมแค่อยากถามว่าผมผิดหรอที่ผมณตอนนี้ยังไม่ได้งานค้างค่างวดรถแต่ก็ยังพยายามหางานพัดไทม์มาจ่ายค่างวดรถเพื่อที่จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรแบบเหมือนกับการเท่ากับว่าเราเห็นว่าเออนะตอนที่คบกันมันก็ยังมีอะไรดีดีต่อกันอยู่แต่เขากลับไม่เคยเห็นอะไรในความดีผมเลยเค้าเห็นแต่ประโยชน์เห็นแต่อะไรที่แบบว่าสามารถดำเนิน ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่าจากที่ทุกคนฟังผมมาอันนี้ผมให้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละบุคคลไปเลยนะครับผมแค่อยากถามว่าผมผิดหรอที่ผมณตอนนี้ยังไม่ได้งานค้างค่างวดรถแต่ก็ยังพยายามหางานพัดไทม์มาจ่ายค่างวดรถเพื่อที่จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรแบบเหมือนกับกันด้วยความว่าเราเห็นว่าเออนะตอนที่คบกันมันก็ยังมีอะไรดีดีต่อกันอยู่แต่เขากลับไม่เคยเห็นอะไรในความนี้ผมเลยเค้าเห็นแต่ประโยชน์เห็นแต่อะไรที่แบบว่าสามารถอำนวยความสะดวกเขาได้ผมผิดหรอครับที่ผมจะพูดแบบนั้นกับเขาไป
ปัญหาชีวิต
คือผมเคยคบกับคนนึงๆไม่ขอระบุนามครับ ตอนแรกเราคิดว่านางดีน่ะแต่พอหลังจากที่คบกันได้มานาน มันยิ่งทำให้เรารักนางแต่....ครับนางไม่ได้รักเราเพราะว่ารักจริงๆแต่เค้ารักเราเพราะเรามีประโยชน์กับเค้า แต่ผมไม่ถือโกรธเค้าหรอกครับเพราะผมก้โง่เองที่ไปรักเค้า เข้าเรื่องเลยดีกว่า
"คือช่วนที่จะเลิกกันด้วยความว่ามอไซคันเก่าผมพังซึ่งตอนนั้นตัวผมก้พึ่งจะตกงานและมีบูโรติดบัตรเครดิตเลยออกมอไซไม่ได้ นางเลยเอาชื่อนางออกให้ผม
และหลังจากนั้นด้วยความว่าเราก้ยังพอมีเงินเหลืออยู่ก้เลยจ่ายงวดแรกไป หลังจากนั้นนางก้มาบอกกับผมว่า จะไปทำงานที่ต่างจังหวัดน่ะจะช่วยหาเงิน เราก้เชื่อใจนางก้ให้นางไป แล้วเป็นจังหวะที่ว่าเราก้พึ่งได้ทำงานพาสไทม์ช่วงนั้นเราก้หาเวลาว่างทักไปถามสารทุกข์สุกดิบนาง จนวันเกิดนางก้กลับมาหาผม ซึ่งผมก้เอะใจถามว่าทำไมที่คอที่ตัวมีรอยแดงไปทำไรมารึเปล่า นางบอกว่านางเป็นภูมิแพ้ ผมก้เลยไม่ได้ว่าอะไร ตัวผมเองตอนนั้นก้ไม่ได้มีเงินอะไรมาก ก้เลยพาไปกินข้าวปกติไม่ได้หรูหราอะไร จนกระทั่งนางบอกว่าเดี๋ยวอีก2วันจะกลับแล้วน่ะ เราก้เลยอ้าวไหนบอกจะกลับวันที่26 เราก้เลยอ่ไม่ได้ว่าอะไรหลัฃจากที่นางกลับไปได้1วัน นางก้เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่ค่อยตอบ ไม่ค่อยสนใจ จนถึงวันครบรอบวันนั้นผมทำงานพาสไทม์เลิกดึก ผมก้โทรไปหานางกำลังจะบอกรักแต่นางดันบอกเลิกผมโดยให้เหตุผลว่าอยากให้ผมไปเจอคนที่ดีกว่า โอ้โห้ผมนี่ร้องเลยครับ ถามนางว่าทำไมเพราะอะไร มีคนใหม่รึเปล่าซึ่งนางบอกว่าเปล่า
พอผ่านไปหลายวันผมด้วยความที่ว่ายังรักและรอนางอยู่ก้เลยอยู่บ้านนางดูแลบ้านดูแลหมาให้ จนรุ่นพี่ผมบอกว่าจะยุไปทำไมว่ะ มันมีคนใหม่แล้วรู้เปล่า
ผมก้บอกเลยว่าเป็นไปไม่ได้อ่ะ รุ่นพี่ก้เอาหลักฐานให้ผมดูจนโอ้โห คือนั่งทุกข์นั่งร้องไห้แต่ไปมีความสุขกับคนอื่นแถมยังมีการทักมาบอกว่า เดี๋ยวอีก2เดือนกลับระหว่างนี้ดูบ้านให้หน่อยพอกลับมาจะไปไหนก้ไป ผมเลยแบบกูหลงรักคนแบบนี้ได้ไงว่ะ ผ่านไปหนึ่งเดือนผมก็ได้งานประจำทำซึ่ง ณ ตอนนั้นด้วยความว่าเราก็เงินเดือนยังน้อยอยู่ก็เลยติดค่างวดรถไว้ทั้งหมดสี่งวดพอเงินเดือนเราเยอะขึ้นเราก็เริ่มทยอยจ่ายจนพีคสุดคือช่วงต้นปีที่ผ่านมาผมตกงานเพราะว่าที่ทำงานผมเจ้าของร้านเขาปิดกิจการปิดตัวลงทำให้ผมตกงานอีกรอบ ทีนี้ผมก็เลยต้องค้างค่างวดไว้อีกจนกระทั่งณตอนนี้ผมอยากจะถามทุกคนว่า
ถ้าเป็นคุณคุณจะรู้สึกยังไงอยู่ดีดีก็มาบอกว่าไม่เห็นใจบ้างหรอ รถยนต์เราก็โดนยึดและตอนนี้เราก็ยังติดคุกข้อหาบ้าบ้าบาเฮ้าส์ยังมอไซค์ที่แกยังไม่จ่ายอีกแกไม่เห็นใจเราบ้างหรอ ผมเลยแบบกล้าพูดเนาะว่าให้อยากให้เราเห็นใจนาทีนะตอนนั้นที่คุณทำกับผมเลยแบบกล้าพูดเนาะว่าให้อยากให้เราเห็นใจนาทีนะตอนนั้นที่คุณทำกับเราไว้คุณเคยเห็นใจเราไหมคุณเคยสงสารเราไหมคุณทำเหมือนเราเป็นคนใช้เพราะหมดเวลาหมดประโยชน์ก็ไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาอย่างนี้หรอถ้าตอนเราทุกข์คุณกลับมีความสุขกับคนใหม่กินรู้อยู่ดีให้ตัวเราตอนนั้นทำงานพัดไทม์เงินเดือนไม่เท่าไหร่กินไรกินข้าวแกงถุงวันละ 20 30 บาท น้าตอนนั้นผมสั่งเลิกกับมันใหม่ใหม่จะไม่จ่ายค่างวดรถเลยก็ได้แต่ผมไม่อยากทำ น้าตอนนั้นผมสั่งเลิกกับมันใหม่ใหม่จะไม่จ่ายค่างวดรถเลยก็ได้แต่ผมไม่อยากทำตลอดที่ผ่านมาผมพยายามหาจ่ายพยามจ่ายพยามจ่ายจนกระทั่งเพราะผมตกงานนะตอนนี้ผมกลับต้องค้างค่างวดไว้ผมผิดหรอผมผิดหรอถามหน่อยผมผิดหรอ ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่าจากที่ทุกคนฟังผมมาอันนี้ผมให้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละบุคคลไปเลยนะครับผมแค่อยากถามว่าผมผิดหรอที่ผมณตอนนี้ยังไม่ได้งานค้างค่างวดรถแต่ก็ยังพยายามหางานพัดไทม์มาจ่ายค่างวดรถเพื่อที่จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรแบบเหมือนกับการเท่ากับว่าเราเห็นว่าเออนะตอนที่คบกันมันก็ยังมีอะไรดีดีต่อกันอยู่แต่เขากลับไม่เคยเห็นอะไรในความดีผมเลยเค้าเห็นแต่ประโยชน์เห็นแต่อะไรที่แบบว่าสามารถดำเนิน ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่าจากที่ทุกคนฟังผมมาอันนี้ผมให้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละบุคคลไปเลยนะครับผมแค่อยากถามว่าผมผิดหรอที่ผมณตอนนี้ยังไม่ได้งานค้างค่างวดรถแต่ก็ยังพยายามหางานพัดไทม์มาจ่ายค่างวดรถเพื่อที่จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรแบบเหมือนกับกันด้วยความว่าเราเห็นว่าเออนะตอนที่คบกันมันก็ยังมีอะไรดีดีต่อกันอยู่แต่เขากลับไม่เคยเห็นอะไรในความนี้ผมเลยเค้าเห็นแต่ประโยชน์เห็นแต่อะไรที่แบบว่าสามารถอำนวยความสะดวกเขาได้ผมผิดหรอครับที่ผมจะพูดแบบนั้นกับเขาไป