ถ้าจะให้เล่าเรื่องของผมก็จะว่ายังไงดีบังเอิญรึเปล่าก็ไม่รู้วันนั้นครูเขาสุ่มให้จับคู่ลีลาศแล้วผมก็ได้เต้นกับคนที่ชอบพอดีตอนนั้นความรู้สึกแบบว่าตะโกนได้ตะโกนไปแล้วแต่ต้องเก็บอาการอ่ะ ด้วยความที่แอบชอบข้างเดียวโดยที่เขาไม่รู้ผมเลยต้องทำหน้าตึงตลอด แต่พอตอนซ้อมหรือตอนต้องเต้นจริงๆคือผมเขินมากครับจากที่เก็บอาการมา3ปีทุกอย่างพังทลายในวันเดียวเลย ไม่ว่าจะตอนจับเอวเขามือก็สั่น ตอนจับมือเหงื่อก็ออกแถมเผลอกำแน่นอีก หรือตอนที่ครูบอกให้มองหน้ากัน ผมก็หน้าแดงไปถึงหูแถมยังหุบยิ้มไม่ได้อีก แล้วตอนเขายิ้มมานะคือแบบผมแทบเต้นผิดเลยครับ พอได้เล่าแล้วก็คิดถึงช่วง ม.ปลายเลยอ่ะ 555 ยังไงก็ถ้ากุ้ยช่ายได้มาเห็นอยากจะบอกว่าเรายังรู้สึกเหมือนเดิมนะ