จากที่เราเคยตั้งกระทู้ FWB ไปก่อนหน้านี้เราก็มีคนเข้ามาทักมาคุยหลายคนนะ แต่ยอมให้มาคุยทางไลน์น้อยมาก เพราะไม่อยากคาดหวังอะไร ... แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้น
เราขอบอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่ไม่ได้เปิดใจกับใครได้ง่าย ๆ ถึงจะคุยกันได้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่มันดันมีคน ๆ นึง มาทลายกำแพงที่มีไว้ได้อย่างง่ายดาย มารู้ตัวอีกทีคือลงใจไปให้เต็ม ๆ (นิสัยไม่ดีเลยเนอะ ไม่ทันเผื่อใจไว้เลย) ด้วยที่ว่า... การเล่นในพันทิปนี้ ใครจะคาดคิดว่า จะเจอคนที่บังเอิญ มีอะไรหลาย ๆ อย่างคล้ายกัน บังเอิญแบบที่ว่าเคยเรียนอยู่สถานศึกษาเดียวกันกับเรา(ต่างรุ่น ต่างช่วงเวลา เค้าเป็นรุ่นพี่ 3-4 ปี) และก็ยังเคยเรียนที่เดียวกันกับแฟนเก่าเราอีก เคยอยู่ในสถานที่นึง ในระแวกเดียวกัน ถึงสิบกว่าปีเหมือนกันอีก ปัจจุบันก็ใช้ชีวิตคนทำงานในย่านเดียวกันด้วย และความชอบหลายอย่างที่ดันเหมือนกันอีก ชอบเที่ยว ชอบธรรมชาติ ชอบกินกาแฟ และชอบการออกกำลังกายบางอย่างเหมือนกัน ...มันบังเอิญมากไปจริงมั้ย! แถมการสนทนาระหว่างเรากับเค้าคือลื่นไหลดีมาก การที่เค้าทักมาคุยด้วยก็เพราะเค้าเจอเราจากกระทู้ เค้าก็ลองทักมาคุยด้วย แต่ก็เคยถามอยู่นะว่าทำไมถึงทักมาทั้ง ๆ ที่กระทู้ที่ตั้งมันก็ล่อแหลม เค้าก็บอกนะว่า เค้าไม่ได้คิดไปในทางที่เราตั้งกระทู้นั้นมา เค้าอ่านจากลักษณะการพิมพ์ที่เราได้ลงไป และจากที่ได้คุยมันก็ไม่ได้เข้าไปแนวนั้นจริง ๆ เราเลยรู้สึกดีที่ได้คุยกับเค้า เค้าสุภาพมาก พิมพ์ภาษาไม่วิบัติ อ่านแล้วไม่ขัดตา รูปร่าง ตามแบบที่ชอบ เพราะเราชอบคนตัวสูง ไม่อ้วนและไม่ผอมจนเกินไป ทรงสะอาด ตัวไม่เหม็น ส่วนหน้าตา(ธรรมดา) ไม่ทรงโจรแค่นี้ก็พอใจแล้ว มีการศึกษา มีหน้าที่การงาน ไม่ต้องมาทรงว่ารวย แค่ไม่เดือดร้อนใครก็พอ หรือพอที่จะซัพพอทเราด้วยได้บ้างมันตรงใจหมดเลยนะ เพราะเราไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้เลย พอได้เจอไม่เผลอใจไปยังไงไหว
คุยกันประมาณครึ่งเดือน ก็ได้เจอกัน ด้วยเหตุที่ว่า เค้าบอกว่าเค้าติดโควิด เราก็เป็นห่วง เตรียมขนม นม ผลไม้ไปให้เค้าถึงที่(ตอนนั้นเราเพิ่งหายไม่ถึงเดือนเลยไม่กลัวติด)
[ Skinship ที่ไม่ใช่ Skinship ยังไง!]
ก่อนหน้านี้เรากับเค้าก็เคยพูดคุยกันถึงความชอบ เราก็บอกตั้งแต่ในกระทู้ก่อนแล้วว่าเราติดสกินชิพ ตัวเค้าเองเค้าก็บอกว่าเค้าติดสกินชิพกับคนรักมากเหมือนกัน ไอ่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น คิดแค่ว่าเจอกันก็คงได้มีกอดมีหอมนิดหน่อย เป็นปกติของคนติดสกินชิพ แต่!! ที่เราเจอมันดันไม่ใช่นะสิ เจอโหมด 18+ ไป ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลย เราก็บอกนะว่าเราไม่ได้ต้องการแบบนั้น มันเร็วเกินไป เพราะในใจ คิดอยากจะศึกษากันไปนาน ๆ จริง ๆ อยากให้รู้จักนิสัยใจคอให้ดี ๆ ก่อน แต่อายุขนาดนี้แล้ว มันจะมาแบ้วกันก็ไม่ใช่ การแสดงตัวตนเราก็มีไปก่อนตั้งแต่แรกบ้างแล้ว แต่เราชอบใช้ใจมากกว่า พร้อมให้ความจริงใจกับคนที่ชอบ ...ความไม่ใช่ Skinship ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นเนี่ยแหละ
[ FWB ที่ไม่ใช่ FWB ยังไง! ]
จากสิ่งที่เราเจอเราบอกแล้วว่ามันเร็วเกินไป และเราก็ได้บอกเค้าไปว่าสิ่งที่เค้าทำมันคือ FWB ชัด ๆ คือ ต้องการมีอะไรกับคนที่พอใจ พอใจกันทั้ง 2 ฝ่าย ที่ไม่ใช่ความรัก ไม่ได้มีใจ และต่างคนต่างโสด
ที่บอกไม่ใช่ FWB คือ เรารู้ตัวว่าเรามีใจให้เค้า เราถึงได้ไปอยู่ ณ ที่ตรงนั้น ...และต่อไป เรากำลังจะเล่าถึงความรู้สึกจากเค้าที่เราได้รับบ้าง ที่ตัวเค้าเองบอกว่าเค้าไม่ได้มาเพื่อ FWB กับเรา
เค้าเป็นคนที่ไม่ได้ทักมาหาตลอด (มีแค่วันแรก ๆ ที่เค้าจะเป็นฝ่ายทักมา ตอนนั้นยังไม่ให้ไลน์) บางทีก็มีหายไปครึ่งค่อนวัน เวลาทำงานเราก็พอเข้าใจ(แรก ๆ ในเวลางานเราก็ยังได้คุยกันทั้งวันก็มี แต่ไม่กี่วัน ก็อาจจะช่วงที่เค้าไม่ยุ่งมากพอดี) ส่วนวันหยุดเค้าก็มีแพลนที่วางไว้ก่อนได้คุยกันแล้ว ว่าเค้าจะไปตจว.และก็มีเช่ารถออกไปในที่ๆเค้าต้องการ ก็มีหายไปครึ่งค่อนวันเหมือนกัน ด้วยความที่ไม่อยากจู้จี้จุกจิกมาก เราก็ปล่อยแต่ก็คิดนะว่าบางทีก็หายนานเกินไป ต้องทักไปหรือโทรไปก่อนถึงจะได้คุยกัน(มันไม่เหมือนวันแรก ๆ ที่คุยกันเลย นะ เหมือนหนังคนละม้วน) นี่คือก่อนที่ได้เจอกัน เริ่มมีมาบ้าง
เราก็มีคิดย้อนอยู่นะ หรือวันทำงานที่เคยได้คุยกันช่วงนั้นมันมีผลกระทบต่อมา คือ อาจทำให้เค้าไม่มีสมาธิ เลยทำให้งานมีปัญหา บางวันเจองานเร่งติดงานจนดึกก็มี ทักหาก็ไม่ค่อยได้บอก แต่แค่ให้บอก เราก็พร้อมจะค่อยรออยู่ห่าง ๆ หลายครั้งที่เค้าก็เงียบหายไปเลยจนต้องทักในวันถัดมา นี่คือเราได้เจอกันครั้งแรกไปแล้ว...เปลี่ยนไวมากเหมือนกันเนอะ
จากใจ ด้วยวัยทำงานและหน้าที่ ๆ ต้องรับผิดชอบ เราก็พยายามมองไปในทางที่ดีนะ ว่าก่อนหน้าที่จะได้คุยกันเค้าอาจจะเป็นคนบ้างาน และเค้าหลุดโฟกัสมาหาเราได้เพียงขณะนึง ก่อนกลับเข้าโหมดบ้างานตามเดิม เราก็เป็นห่วงเค้านะ เพราะอยากดูแล ช่วยเหลือเรื่องที่พอทำได้ แต่เค้าก็กลับเงียบไป ไม่ค่อยคุยกลับมา
เคยถามอยู่ด้วยเหมือนกันนะว่าเค้าคุยอยู่กับคนอื่นด้วยรึป่าว เค้าก็บอกว่าเคยมีทักไปคุยบ้าง 2-3 คน แต่ก็เหมือนไม่ได้อะไรมาก ไม่คิดจริงจัง เค้าเลือกเรา! คนอื่นไม่ได้เจอกัน ไม่เคยพาใครมาห้อง ด้วยความที่ไม่เราอยากให้เสียบรรยากาศในการสนทนา เราก็เลือกที่จะถามให้เครียไปทีเดียวเหมือนกันนะ ไม่คือไม่ ขอแค่บอกกันอยากปล่อยให้รอหรือคิดไปเอง แต่สิ่งที่เค้าบอกต่อมาคือ เค้าบอกเค้ายังไม่พร้อมจะมีใคร เค้าอยากให้คบแบบสบายใจ แผลยังสด(เค้าบอกว่าเค้าเลิกกับแฟนที่คบมา 10 ปี ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 ปี) เราก็เข้าใจ เข้าใจที่เข้าใจจริง ๆ ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง เพราะเราก็เคยเจอมาแล้วกับตัวเอง แบบสาหัสเหมือนกัน
... จากที่เค้าค่อย ๆ ห่าง ค่อย ๆ หาย ทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ โทรไม่รับ ตอบกลับมาน้อย คุยกันน้อยมาก จนสุดท้ายที่ใกล้จะครบ 1 เดือนที่ได้คุยกัน เค้าก็หายไปเลย น่าจะบล็อคไลน์ไปเลย เรามีเบอร์เค้านะ เค้าไม่รู้มาก่อนหรอกว่ามี โทรไปก็ไม่รับน่าจะมีแอปฯเช็คเบอร์อยู่ ข้อมูลน่าจะขึ้นว่าเจ้าของเบอร์ชื่ออะไร เค้าก็ไม่รับ
...ก่อนหน้าที่จะโดนปิดจบแบบนี้ สรุปแล้วได้เจอกันแค่ 2 ครั้งเองนะ แต่ก็ 18+ กันทั้ง 2 ครั้ง ...เราตั้งใจจะบอกหลาย ๆ อย่างกับเค้าอยู่ด้วยเหมือนกันนะ สิ่งที่เรารู้ เรารอดูว่าเค้าจะบอกหรือไม่บอก แล้วเค้าก็ไม่บอกไม่พูดถึง ความรู้สึกของเรา ความต้องการที่เค้าอยากจะให้เราเป็นแบบไหน ทำตัวยังไง เราไม่ได้คุยกันให้เข้าใจจริง ๆ เลย มันก็เลยจบแบบนี้
...เพิ่งเคยเจอครั้งแรกเนี่ยแหละ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไวมาก มีผลต่อใจมาก และในระยะสั้นมาก ก็โตขนาดนี้แล้วเนอะ อายุก็ไม่น้อยนะ ยิ่งโตยิ่งเปิดใจยาก ยิ่งโสดนานขึ้นเรื่อย ๆ พอเจอแบบนี้อีก จุกอกเหมือนกันแหละ ให้พูดหรือเล่ากับเพื่อนสนิทยังพูดไม่ได้ พูดไม่ออกเลย มันจะร้องไห้อย่างเดียว เราเลยมาระบายลงในนี้แหละ รายละเอียดปลีกย่อยที่ไม่ได้พูดถึงก็ยังมีอีกเยอะ
ใครที่กำลังเจอปัญหาไม่ว่าเรื่องอะไรขอแค่ใจเรายังเข้มแข็ง แล้วมันจะผ่านไปได้ กอด ๆ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ 😌
FWB ที่ไม่ใช่ FWB และ Skinship ที่ไม่ใช่ Skinship มาพร้อมเรื่องเล่าจากเหตุการณ์จริงยาวมาก ต้องขยันอ่านนะ
เราขอบอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่ไม่ได้เปิดใจกับใครได้ง่าย ๆ ถึงจะคุยกันได้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่มันดันมีคน ๆ นึง มาทลายกำแพงที่มีไว้ได้อย่างง่ายดาย มารู้ตัวอีกทีคือลงใจไปให้เต็ม ๆ (นิสัยไม่ดีเลยเนอะ ไม่ทันเผื่อใจไว้เลย) ด้วยที่ว่า... การเล่นในพันทิปนี้ ใครจะคาดคิดว่า จะเจอคนที่บังเอิญ มีอะไรหลาย ๆ อย่างคล้ายกัน บังเอิญแบบที่ว่าเคยเรียนอยู่สถานศึกษาเดียวกันกับเรา(ต่างรุ่น ต่างช่วงเวลา เค้าเป็นรุ่นพี่ 3-4 ปี) และก็ยังเคยเรียนที่เดียวกันกับแฟนเก่าเราอีก เคยอยู่ในสถานที่นึง ในระแวกเดียวกัน ถึงสิบกว่าปีเหมือนกันอีก ปัจจุบันก็ใช้ชีวิตคนทำงานในย่านเดียวกันด้วย และความชอบหลายอย่างที่ดันเหมือนกันอีก ชอบเที่ยว ชอบธรรมชาติ ชอบกินกาแฟ และชอบการออกกำลังกายบางอย่างเหมือนกัน ...มันบังเอิญมากไปจริงมั้ย! แถมการสนทนาระหว่างเรากับเค้าคือลื่นไหลดีมาก การที่เค้าทักมาคุยด้วยก็เพราะเค้าเจอเราจากกระทู้ เค้าก็ลองทักมาคุยด้วย แต่ก็เคยถามอยู่นะว่าทำไมถึงทักมาทั้ง ๆ ที่กระทู้ที่ตั้งมันก็ล่อแหลม เค้าก็บอกนะว่า เค้าไม่ได้คิดไปในทางที่เราตั้งกระทู้นั้นมา เค้าอ่านจากลักษณะการพิมพ์ที่เราได้ลงไป และจากที่ได้คุยมันก็ไม่ได้เข้าไปแนวนั้นจริง ๆ เราเลยรู้สึกดีที่ได้คุยกับเค้า เค้าสุภาพมาก พิมพ์ภาษาไม่วิบัติ อ่านแล้วไม่ขัดตา รูปร่าง ตามแบบที่ชอบ เพราะเราชอบคนตัวสูง ไม่อ้วนและไม่ผอมจนเกินไป ทรงสะอาด ตัวไม่เหม็น ส่วนหน้าตา(ธรรมดา) ไม่ทรงโจรแค่นี้ก็พอใจแล้ว มีการศึกษา มีหน้าที่การงาน ไม่ต้องมาทรงว่ารวย แค่ไม่เดือดร้อนใครก็พอ หรือพอที่จะซัพพอทเราด้วยได้บ้างมันตรงใจหมดเลยนะ เพราะเราไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้เลย พอได้เจอไม่เผลอใจไปยังไงไหว
คุยกันประมาณครึ่งเดือน ก็ได้เจอกัน ด้วยเหตุที่ว่า เค้าบอกว่าเค้าติดโควิด เราก็เป็นห่วง เตรียมขนม นม ผลไม้ไปให้เค้าถึงที่(ตอนนั้นเราเพิ่งหายไม่ถึงเดือนเลยไม่กลัวติด)
[ Skinship ที่ไม่ใช่ Skinship ยังไง!]
ก่อนหน้านี้เรากับเค้าก็เคยพูดคุยกันถึงความชอบ เราก็บอกตั้งแต่ในกระทู้ก่อนแล้วว่าเราติดสกินชิพ ตัวเค้าเองเค้าก็บอกว่าเค้าติดสกินชิพกับคนรักมากเหมือนกัน ไอ่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น คิดแค่ว่าเจอกันก็คงได้มีกอดมีหอมนิดหน่อย เป็นปกติของคนติดสกินชิพ แต่!! ที่เราเจอมันดันไม่ใช่นะสิ เจอโหมด 18+ ไป ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลย เราก็บอกนะว่าเราไม่ได้ต้องการแบบนั้น มันเร็วเกินไป เพราะในใจ คิดอยากจะศึกษากันไปนาน ๆ จริง ๆ อยากให้รู้จักนิสัยใจคอให้ดี ๆ ก่อน แต่อายุขนาดนี้แล้ว มันจะมาแบ้วกันก็ไม่ใช่ การแสดงตัวตนเราก็มีไปก่อนตั้งแต่แรกบ้างแล้ว แต่เราชอบใช้ใจมากกว่า พร้อมให้ความจริงใจกับคนที่ชอบ ...ความไม่ใช่ Skinship ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นเนี่ยแหละ
[ FWB ที่ไม่ใช่ FWB ยังไง! ]
จากสิ่งที่เราเจอเราบอกแล้วว่ามันเร็วเกินไป และเราก็ได้บอกเค้าไปว่าสิ่งที่เค้าทำมันคือ FWB ชัด ๆ คือ ต้องการมีอะไรกับคนที่พอใจ พอใจกันทั้ง 2 ฝ่าย ที่ไม่ใช่ความรัก ไม่ได้มีใจ และต่างคนต่างโสด
ที่บอกไม่ใช่ FWB คือ เรารู้ตัวว่าเรามีใจให้เค้า เราถึงได้ไปอยู่ ณ ที่ตรงนั้น ...และต่อไป เรากำลังจะเล่าถึงความรู้สึกจากเค้าที่เราได้รับบ้าง ที่ตัวเค้าเองบอกว่าเค้าไม่ได้มาเพื่อ FWB กับเรา
เค้าเป็นคนที่ไม่ได้ทักมาหาตลอด (มีแค่วันแรก ๆ ที่เค้าจะเป็นฝ่ายทักมา ตอนนั้นยังไม่ให้ไลน์) บางทีก็มีหายไปครึ่งค่อนวัน เวลาทำงานเราก็พอเข้าใจ(แรก ๆ ในเวลางานเราก็ยังได้คุยกันทั้งวันก็มี แต่ไม่กี่วัน ก็อาจจะช่วงที่เค้าไม่ยุ่งมากพอดี) ส่วนวันหยุดเค้าก็มีแพลนที่วางไว้ก่อนได้คุยกันแล้ว ว่าเค้าจะไปตจว.และก็มีเช่ารถออกไปในที่ๆเค้าต้องการ ก็มีหายไปครึ่งค่อนวันเหมือนกัน ด้วยความที่ไม่อยากจู้จี้จุกจิกมาก เราก็ปล่อยแต่ก็คิดนะว่าบางทีก็หายนานเกินไป ต้องทักไปหรือโทรไปก่อนถึงจะได้คุยกัน(มันไม่เหมือนวันแรก ๆ ที่คุยกันเลย นะ เหมือนหนังคนละม้วน) นี่คือก่อนที่ได้เจอกัน เริ่มมีมาบ้าง
เราก็มีคิดย้อนอยู่นะ หรือวันทำงานที่เคยได้คุยกันช่วงนั้นมันมีผลกระทบต่อมา คือ อาจทำให้เค้าไม่มีสมาธิ เลยทำให้งานมีปัญหา บางวันเจองานเร่งติดงานจนดึกก็มี ทักหาก็ไม่ค่อยได้บอก แต่แค่ให้บอก เราก็พร้อมจะค่อยรออยู่ห่าง ๆ หลายครั้งที่เค้าก็เงียบหายไปเลยจนต้องทักในวันถัดมา นี่คือเราได้เจอกันครั้งแรกไปแล้ว...เปลี่ยนไวมากเหมือนกันเนอะ
จากใจ ด้วยวัยทำงานและหน้าที่ ๆ ต้องรับผิดชอบ เราก็พยายามมองไปในทางที่ดีนะ ว่าก่อนหน้าที่จะได้คุยกันเค้าอาจจะเป็นคนบ้างาน และเค้าหลุดโฟกัสมาหาเราได้เพียงขณะนึง ก่อนกลับเข้าโหมดบ้างานตามเดิม เราก็เป็นห่วงเค้านะ เพราะอยากดูแล ช่วยเหลือเรื่องที่พอทำได้ แต่เค้าก็กลับเงียบไป ไม่ค่อยคุยกลับมา
เคยถามอยู่ด้วยเหมือนกันนะว่าเค้าคุยอยู่กับคนอื่นด้วยรึป่าว เค้าก็บอกว่าเคยมีทักไปคุยบ้าง 2-3 คน แต่ก็เหมือนไม่ได้อะไรมาก ไม่คิดจริงจัง เค้าเลือกเรา! คนอื่นไม่ได้เจอกัน ไม่เคยพาใครมาห้อง ด้วยความที่ไม่เราอยากให้เสียบรรยากาศในการสนทนา เราก็เลือกที่จะถามให้เครียไปทีเดียวเหมือนกันนะ ไม่คือไม่ ขอแค่บอกกันอยากปล่อยให้รอหรือคิดไปเอง แต่สิ่งที่เค้าบอกต่อมาคือ เค้าบอกเค้ายังไม่พร้อมจะมีใคร เค้าอยากให้คบแบบสบายใจ แผลยังสด(เค้าบอกว่าเค้าเลิกกับแฟนที่คบมา 10 ปี ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 ปี) เราก็เข้าใจ เข้าใจที่เข้าใจจริง ๆ ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง เพราะเราก็เคยเจอมาแล้วกับตัวเอง แบบสาหัสเหมือนกัน
... จากที่เค้าค่อย ๆ ห่าง ค่อย ๆ หาย ทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ โทรไม่รับ ตอบกลับมาน้อย คุยกันน้อยมาก จนสุดท้ายที่ใกล้จะครบ 1 เดือนที่ได้คุยกัน เค้าก็หายไปเลย น่าจะบล็อคไลน์ไปเลย เรามีเบอร์เค้านะ เค้าไม่รู้มาก่อนหรอกว่ามี โทรไปก็ไม่รับน่าจะมีแอปฯเช็คเบอร์อยู่ ข้อมูลน่าจะขึ้นว่าเจ้าของเบอร์ชื่ออะไร เค้าก็ไม่รับ
...ก่อนหน้าที่จะโดนปิดจบแบบนี้ สรุปแล้วได้เจอกันแค่ 2 ครั้งเองนะ แต่ก็ 18+ กันทั้ง 2 ครั้ง ...เราตั้งใจจะบอกหลาย ๆ อย่างกับเค้าอยู่ด้วยเหมือนกันนะ สิ่งที่เรารู้ เรารอดูว่าเค้าจะบอกหรือไม่บอก แล้วเค้าก็ไม่บอกไม่พูดถึง ความรู้สึกของเรา ความต้องการที่เค้าอยากจะให้เราเป็นแบบไหน ทำตัวยังไง เราไม่ได้คุยกันให้เข้าใจจริง ๆ เลย มันก็เลยจบแบบนี้
...เพิ่งเคยเจอครั้งแรกเนี่ยแหละ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไวมาก มีผลต่อใจมาก และในระยะสั้นมาก ก็โตขนาดนี้แล้วเนอะ อายุก็ไม่น้อยนะ ยิ่งโตยิ่งเปิดใจยาก ยิ่งโสดนานขึ้นเรื่อย ๆ พอเจอแบบนี้อีก จุกอกเหมือนกันแหละ ให้พูดหรือเล่ากับเพื่อนสนิทยังพูดไม่ได้ พูดไม่ออกเลย มันจะร้องไห้อย่างเดียว เราเลยมาระบายลงในนี้แหละ รายละเอียดปลีกย่อยที่ไม่ได้พูดถึงก็ยังมีอีกเยอะ
ใครที่กำลังเจอปัญหาไม่ว่าเรื่องอะไรขอแค่ใจเรายังเข้มแข็ง แล้วมันจะผ่านไปได้ กอด ๆ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ 😌