ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ใจจริงไม่กล้าขอคำปรึกษาจากใครเลยย เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว จนตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว เลยอยากให้ทุกคนช่วยแนะนำเราหน่อย ว่าควรทำไงดี??
คือเราคบกับสามีปีกว่า แล้วตัดสินใจแต่งงานกัน ก่อนแต่งงานเรายอมรับค่ะ ว่าสามีมีเรื่องเจ้าชู้และนอกใจเรามาก่อนครั้งจึงมีเรื่องให้ทะเลาะกันมาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน แต่เราก็เลือกให้อภัยเค้านะ ด้วยความที่แม่เราคอยเตือนสติว่าคนเราพลาดกันได้.... (ลูกรักแม่ฉันอ่ะแหละ)
จนไม่นานเราแต่งงานกัน ก็ง็องแง็งกันมาเรื่อยๆ เพราะความที่สามีเราเป็นคนง่ายๆ ไม่ค่อยมีสมองไว้คิดเรื่องไรเล็กๆน้อยๆ แรกๆเราเข้าใจเค้านะและมองเป็นข้อดี เอ้อ... ไม่คิดก็ดีนะ ไม่ปวดหัวดีเว้ย
แต่... ทำไปทำมา แม้แต่เรื่องความรู้สึกเรา ก็ยังถูกมองข้าม นานวันยิ่งเริ่มเอะใจว่าควรรู้สึกยังไงดี จนเราท้อง ช่วงที่เราตั้งท้องเป็นอะไรที่ทำชัดเจนที่สุดแล้วไง เพราะตอนนั้นสามีติดเกมส์ ติดเพื่อน ติดเที่ยวมาก กลับบ้านดึกๆ เราท้องก็อยากนอนพักไวๆ แต่เป็นห่วงเลยนอนรอ จะได้นอนพร้อมกัน สรุปตี3
เคลียร์เลยค่ะคืนนั้น ๆม่อยากให้เกิดขึ้นอีกเ แต่ก็ไม่ค่ะไม่หยุด ยังมีอีกเรื่อยๆ จนบางทีท้อ ว่าทำไมไม่ห่วงเราบ้าง เกิดปวดท้องกระทันหันทำไง ใครจะดูเราทัน จนคลอดมาไม่นาน ลูกไม่กี่เดือน นางทิ้งเราดูลูกไปเที่ยวกับเพื่อน4วัน ไปแบบลืมคนข้างหลังเลยนะคะ ทุกคนคิดว่าไง.... แต่เรื่องพวกนี้เราก็คุยตกลงกันมาตลอดว่าอะไรได้ ไม่ได้บ้าง โดยมีแม่เราคอยเป็นพยานมาตลอด เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็เหมือนเดิมค่ะ เป็นอยู่เรื่อยๆ
และที่หนักสุดตอนนี้ นิสัยที่เรารับไม่ค่อยได้คือเค้าชอบเอาชนะ และดื้อมาก ต่อให้เรื่องนั้น สถานการณ์นั้นเราจะมีเหตุผลมากแค่ไหน เค้าก็ยังคงรั้นที่จะทำและคิดแบบของเค้าเสมอซึ่งบางทีมันก็ทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่าเดิม บวกกับนิสัยเดิมๆที่เป็นคนคิดน้อยอยู่แล้ว เลยทำให้หลายครั้งเราเบื่อที่จะต้องตามแก้ปัญหาทีหลังตลอด ยอมรับตรงๆนะคะ ว่าเราเสียสุขภาพจิตมากๆ เพราะก่อนหน้านี้เราเป็นคนเฮฮาบ้าๆบอๆ แต่หลังจากที่เห็นตัวตนเค้าเรายิ้มน้อยลง มีความสุขน้อยลง เป็นคนเครียดง่าย หงุดหงิดง่าย จนตอนนี้อยากจะหย่ากับสามีให้จบๆไป
เพราะเริ่มคิดว่าอยู่ตัวคนเดียว เลี้ยงลูกน่าจะดีกว่า
พิมพ์ไปร้องไห้ไป อาจจะงงๆหน่อยนะคะ
ทุกคนอ่านแล้วคิดว่าไงบ้าง แนะนำเราได้นะ
สามีชอบเอาชนะ ไม่ให้เกียรติ ควรไปต่อ หรือ พอแค่นี้
คือเราคบกับสามีปีกว่า แล้วตัดสินใจแต่งงานกัน ก่อนแต่งงานเรายอมรับค่ะ ว่าสามีมีเรื่องเจ้าชู้และนอกใจเรามาก่อนครั้งจึงมีเรื่องให้ทะเลาะกันมาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน แต่เราก็เลือกให้อภัยเค้านะ ด้วยความที่แม่เราคอยเตือนสติว่าคนเราพลาดกันได้.... (ลูกรักแม่ฉันอ่ะแหละ)
จนไม่นานเราแต่งงานกัน ก็ง็องแง็งกันมาเรื่อยๆ เพราะความที่สามีเราเป็นคนง่ายๆ ไม่ค่อยมีสมองไว้คิดเรื่องไรเล็กๆน้อยๆ แรกๆเราเข้าใจเค้านะและมองเป็นข้อดี เอ้อ... ไม่คิดก็ดีนะ ไม่ปวดหัวดีเว้ย
แต่... ทำไปทำมา แม้แต่เรื่องความรู้สึกเรา ก็ยังถูกมองข้าม นานวันยิ่งเริ่มเอะใจว่าควรรู้สึกยังไงดี จนเราท้อง ช่วงที่เราตั้งท้องเป็นอะไรที่ทำชัดเจนที่สุดแล้วไง เพราะตอนนั้นสามีติดเกมส์ ติดเพื่อน ติดเที่ยวมาก กลับบ้านดึกๆ เราท้องก็อยากนอนพักไวๆ แต่เป็นห่วงเลยนอนรอ จะได้นอนพร้อมกัน สรุปตี3
เคลียร์เลยค่ะคืนนั้น ๆม่อยากให้เกิดขึ้นอีกเ แต่ก็ไม่ค่ะไม่หยุด ยังมีอีกเรื่อยๆ จนบางทีท้อ ว่าทำไมไม่ห่วงเราบ้าง เกิดปวดท้องกระทันหันทำไง ใครจะดูเราทัน จนคลอดมาไม่นาน ลูกไม่กี่เดือน นางทิ้งเราดูลูกไปเที่ยวกับเพื่อน4วัน ไปแบบลืมคนข้างหลังเลยนะคะ ทุกคนคิดว่าไง.... แต่เรื่องพวกนี้เราก็คุยตกลงกันมาตลอดว่าอะไรได้ ไม่ได้บ้าง โดยมีแม่เราคอยเป็นพยานมาตลอด เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็เหมือนเดิมค่ะ เป็นอยู่เรื่อยๆ
และที่หนักสุดตอนนี้ นิสัยที่เรารับไม่ค่อยได้คือเค้าชอบเอาชนะ และดื้อมาก ต่อให้เรื่องนั้น สถานการณ์นั้นเราจะมีเหตุผลมากแค่ไหน เค้าก็ยังคงรั้นที่จะทำและคิดแบบของเค้าเสมอซึ่งบางทีมันก็ทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่าเดิม บวกกับนิสัยเดิมๆที่เป็นคนคิดน้อยอยู่แล้ว เลยทำให้หลายครั้งเราเบื่อที่จะต้องตามแก้ปัญหาทีหลังตลอด ยอมรับตรงๆนะคะ ว่าเราเสียสุขภาพจิตมากๆ เพราะก่อนหน้านี้เราเป็นคนเฮฮาบ้าๆบอๆ แต่หลังจากที่เห็นตัวตนเค้าเรายิ้มน้อยลง มีความสุขน้อยลง เป็นคนเครียดง่าย หงุดหงิดง่าย จนตอนนี้อยากจะหย่ากับสามีให้จบๆไป
เพราะเริ่มคิดว่าอยู่ตัวคนเดียว เลี้ยงลูกน่าจะดีกว่า
พิมพ์ไปร้องไห้ไป อาจจะงงๆหน่อยนะคะ
ทุกคนอ่านแล้วคิดว่าไงบ้าง แนะนำเราได้นะ