เราคบกับแฟนมาได้1ปี จนเราท้องก่อนแต่งก็ผิดที่เราด้วยที่ยังเรียนรู้กันได้ไม่ดีพอทั้งสองฝ่าย พอรู้ว่าเราท้องฝ่ายชายเค้าก็เครียด หลายๆอย่างว่าไม่มีเงินบ้าง อย่างนั้นอย่างนี้บ้าง ตลอดเวลาที่คบกันมาเค้าก็ดูเหมือนดีนะคะ ให้เกียรติเราทุกอย่าง แต่เป็นคนไม่โรแมนติก ไม่เคยซื้อหรือเซอไพรส์อะไีรให้เลย เค้าไม่มีใบเกณทหาร จึงไม่สามารถไปทำงานได้ เลยช่วยแม่เค้าขายของที่ร้านคือเป็นลูกจ้างของแม่อีกที อยากมาขายก็มา ไม่พอใจแม่ก็กลับบ้าน พอเราบ่นเรื่องอนาคต ว่ามีลูกต้องมีเงินเพิ่ม ต้องหาเงินเพิ่ม แต่เค้ากลับมองว่าเรามองแต่อนาคตไม่มองปัจจุบัน เห็นแต่ความสำเร็จของคนอื่น แล้วเอามากดดันเค้า เหมือนอยากให้เค้าประสบความสำเร็จภายในวันนี้พรุ่งนี้ แต่ความหมายของเราไม่ใช่แบบที่เค้าคิด เราแค่มองจากสิ่งที่เราเห็น ว่าเค้าแทบไม่พยามทำอะไรเลย พูดว่าจะทำ ก็ไม่เคยทำ พอเสนอไอเดียจะให้ทำอะไรเค้าก็จะมีคำพูดมากมาย ว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นอย่างนี้ เราทำงานประจำอยู่ แม้กระทั่งตอนนี้ท้องโตก็ยังมาทำงานอยู่ เพราะจะรีบหาเงินคลอดตัวเล็ก เค้าก็ยังไม่พยามอะไร แถมบ่นเราเรื่องเงินสินสอดว่าพ่อแม่เขาต้องหาหยิบยืมมา เคยเห็นใจบ้างมั้ย อยากให้แต่พ่อแม่ตัวเองเคยคิดคิดจะหามาคืนพ่อแม่เขาบ้างไหม แล้วยังหาว่าเราชอบพูดดูถูก ว่าเขาไม่เอาไหน ทั้งที่สิ่งที่เห็นมันเป็นแบบนั้นจริงๆ เค้าไม่กระตือรือร้นที่จะทำอะไร คิดแค่อยากกลับบ้านมารีบเล่นเกม แล้วนอนตื่นสายๆ วันหยุดบอกให้ตื่นเช้ามาช่วยกันทำงานบ้าน ก็บ่นว่าวันหยุดเค้าควรที่จะได้นอนเล่นเกมดึกๆแล้วตื่นสายเพื่อผ่อนคลาย ไม่ใช่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องทำแต่เช้า รอเค้าตื่นค่อยทำก็ได้ แต่กว่าเค้าจะตื่นก็เกือบเที่ยง ตื่นมาก็ต้องลีลา สูบบุหรี่ เข้าห้องน้ำ วันงานแต่งแค่อยากให้มาช่วยดูงานบ้าง เพราะเป็นงานของเราสองคน ให้มาช่วยพ่อเรายกของบ้าง แต่คำตอบที่ได้จากเค้าคือ ทำไมเค้าต้องตื่นเช้ามาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วย ทั้งที่เค้าไม่ได้อยากจัดงาน ตอนนั้นเราอึ้งกับคำตอบนี้มากจนทุกวันนี้เค้าก็ยังคิดว่าเค้าเองถูกเสมอ เวลาเราอยากได้อะไร เค้าจะพูดว่ามันไม่ใช่ปัญหาของเค้า มันคือปัญหาของเราที่เราอยากได้มันเอง จนเป็นครอบครัว เรายังไม่เคยเห็นเงินเค้าสักบาท เค้าไม่เคยให้เราเก็บ เลี้ยงเราทีก็แค่เลี้ยงเค้าไม่เคยซื้ออะไรมาแบ่งปันที่บ้านเรา มาอยู่บ้านเรา มาถึงก็ไม่อยากเข้าร่วมกับใครที่บ้านเรา อยากขึ้นแต่บ้าน เพื่อไปเล่นเกม ค่าฝากท้องก็แม่เค้าเป็คนจ่าย เค้าไม่เคยช่วยสักบาทมีแต่บอกว่าแม่หักจากเงินค่าจ้างเค้า ทั้งที่แม่เค้าไม่เคยหักเงินเค้าแม้แต่บาทเดียว พอตกสิ้นเดือนมา มาโมหงุดหงิดว่าไม่มีเงินจ่ายค่างวดรถมอเตอร์ไซค์ เราเลยพูดว่าจะมีได้ไง ไม่ไปขายของ ไม่หาเงินก็ไม่มีหรอก มาโมโหโวยวายใส่เรา ว่าเป็นเพราะเรา ทำครอบครัวเขาเดือดร้อนต้องหาเงินมาแต่งเรา ทั้งที่ เราว่ามันไม่เกี่ยวเลยส่วนนี้มันคือเค้าต้องพยายามหาเงินในส่วนของเค้าเอง เราไม่เคยขอเงินเค้าใช้สักบาทเค้าจะมาอ้างคำนี้ไม่ได้ ทั้งที่เราเองก็ท้อง ทำไมเราถึงทำงานหาเงิน จ่ายค่าบ้านเรา ค่ารถยนเราเองได้ แต่เค้าไม่มีภาระอะไร มีแค่มอไซค์มือสองคันเดียว ถึงเอามาโวยวายใส่เราขนาดนี้ ทั้งที่แทบไม่ได้รับผิดชอบอะไรในตัวเราเลย เราควรจะทำยังไงดี ลูกน้อยก็อยุ่ในท้อง เราเครียดทุกวัน ทั้งเค้าแทบเข้ากับใครในบ้านเราไม่ได้สักคน เราก็ต้องม่แคร์ทั้งเค้า แคร์ทั้งพ่อแม่เราอีก มีปัญหากันทีนึงก็ทักไปหาแม่เราด่าเราสารพัดแทบไม่มีข้อดีอะไรสักข้อเลย จนแม่เราบอกว่าแฟนเราว่าเราจนแม่คิดว่าลูกแม่ไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งที่แม่รู้จักเราดีที่สุด เราไม่เคยทำหน้าที่ลูกแบบขาดตกบกพร่องเลยแต่เค้ากลับมาด่าเราให้แม่เราฟัง เราไม่รู้เลยควรทำยังไงต่อไปดีกับคนแบบนี้ สงสารลูกก็สงสาร เราควรไปต่อกับเค้าหรือควรหยุดแค่นี้ เราไม่โทษที่ลูกเกิดมาเราโทษแต่ตัวเองที่เลือกมาเองโดยไม่ทันรู้นิสัยเค้ามากกว่านี้ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้เราคงไม่เลือกเค้า ตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตเลย เห็นแค่ตัวเองที่ต้องดิ้นรนเพื่อตัวเองและลูก ไม่เห็นเค้าด้วยในอนาคตเลย เราทุกข์ใจมาก