เวลาผมพูดขัดใจแม่  พูดคำไม่เข้าหูแม่   แต่ผมไม่ผิดนะ

หลังจากนั้นแม่จะชอบทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบ
โดยมีข้ออ้างเตรียมไว้แล้ว

เช่น   แม่รู้ว่าผมมีข้อเสียไม่ชอบเก็บของ
         ก็เลยตามเพื่อนบ้านเข้ามาคุยในบ้านให้ผมอายคนเพื่อนบ้าน

พอผมถามแม่ว่าทำไมไม่รอผมเก็บของก่อน  แม่อ้างว่าแม่บอกก่อน2-3นาทีก่อนไปตามเพื่อนบ้านน่าจะเก็บทัน

คือรู้อยู่ว่าข้อเสียผมคือเก็บช้าแต่ยังไม่ตามเพื่อนบ้านมาอีก

และอื่นๆอีกหลายอย่างหลายเรื่องที่แบบอ้างเหตุผลว่าเป็นเรื่องคนปกติจะต้องทำยังไง
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องนี้เป็นข้อเสียของลูก   รู้ว่าลูกต้องอายแน่ๆๆถ้าไม่รอให้เก็บ

ข้อเสียผมผมยอมรับว่าต้องปรับปรุงประเด็นนี้เข้าใจ

ที่จะสื่อคือแม่มีเจตนาแกล้งผม  แล้วอ้างว่าไม่รู้แล้วอ้างคนปกติทั่วไปเป็นแบบนี้แม่เข้าใจยังงี้  ทั้งๆที่รู้นิสัยเสียลูกมันอย่างดี
แล้วมาอ้างตาใสๆว่าแม่คิดว่าลูกนิสัยเป็นแบบคนทั่วไป เลยทำแบบนี้

อยากทราบว่าเรื่องแบบนี้คือแม่มีเจตนาแกล้งหรือเปล่า  แล้วอ้างตาใสๆว่าไม่ได้มีเจตนา