เราจะมาเล่าเรื่องเพื่อนของเราคนนึง ต้องเล่าถึงเมื่อก่อนก่อนว่า เรากับเพื่อนคนนี้รู้จักกันมาตั้งแต่ม.ต้น (ตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย) เราอยู่กลุ่มเดียวกันในม.ต้น ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันเลย เป็นเพื่อนกันปกติมากๆ จนมาขึ้นม.ปลาย เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนคนนี้ (เพื่อนในกลุ่มคนอื่นอยู่คนละห้องกันหมด) ในตอนแรกๆ จนถึงประมาณ ครึ่งเทอมแรกตอนม.4 เค้าก็เริ่มรู้จักกับเพื่อนคนใหม่ๆ เยอะขึ้น เราก็ไม่ได้อะไรก็คุยกับปกติ แต่พอผ่านไปเรื่อย ๆ เค้าก็เริ่มคุยกับเราน้อยลงบางทีเราขอให้ช่วยอะไรเค้าก็จะดูไม่ค่อยอยากช่วย เราชวนคุยเล่นๆ เค้าก็ดูไม่สบอารมณ์เลย แล้วเค้าจะไม่คุยกับเราเลยถ้าเราไม่เริ่มพูดก่อน ในตอนนั้นเราก็งงๆ เราเลยแอบสังเกตุเวลาอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ เค้าดูเอนจอย กว่าตอนคุยกับเราเยอะ เราก็เริ่มนอยด์ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้า ช่วงนั่นเราก็เลยนั่งกินข้าวคนเดียวไปเลย ไม่อยู่กลุ่มไหนเป็นหลัก บอกเลยว่าตอนนั้นเราเศร้าในใจมาก ไม่มีเพื่อนให้ระบาย พอเราเริ่มตีตัวออกห่าง เลยเป็นว่าเรากับเค้าไม่พูดต่อกันเลย พอขึ้นม.4 เทอมสองเราก็มีกลุ่มใหม่แล้ว เป็นกลุ่มเพื่อนที่ดี มีอะไรคล้ายๆกัน สรุปแล้วจนกระทั่งตอนนั้นผ่านมาเกือบปี เราก็ไม่ได้คุยอะไรกับเค้าอีกเลย เวลามีคนพูดถึงเรากับเค้า เค้าก็จะเงียบๆ ซึ่งเราก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน เวลามีคนพูดถึงเค้ากับเรา

เพิ่มเติมนิดๆ : เราเป็นคนแอบท้อกซิกหน่อยๆ คือพอมาวันนึงในม.4 เทอมสอง เค้าก็ดูมาตีสนิทกับเพื่อนกลุ่มเรา จนเค้าได้เข้ากลุ่มไลน์เรา (แต่ตอนได้เข้าเพราะว่ามีงานกลุ่มแล้วได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เพื่อนเลยดึงเข้ากลุ่มนี้เลยเพราะขก.สร้างใหม่) ก็แอบเซ็ง ๆ .. พูดได้ว่าเกลียดนิดๆก็ได้มั้ง

จะมีคนอ่านจบไหมนะะ