1 รถนำ เรียกว่า Follow me car มีป้ายเขียนว่า FOLLOW ME ใหญ่ๆ ให้นักบินเห็นชัดๆ
ปกตินักบินจะต้องศึกษาผังสนามบิน สามารถเข้าออกได้เอง เส้นทางต่างๆจะมีชื่อกำกับไว้หมด บางทีมีชื่อจุดตัด จุดให้หยุด แต่บางสนามบินก็ตั้งชื่อได้วุ่นวายสับสน หรือมีข้อจำกัดต่างๆที่ถ้านักบินนำเครื่องไปผิดทางแล้วเป็นอันตราย

รถนำนี้บางสนามบินก็เป็นข้อตกลงกับสายการบิน พอเครื่องลงก็มานำให้ หรือนักบินร้องขอไปก็ได้ บางสนามบินก็บังคับเลยว่าจะมี
รถนำที่ดีก็มีช่วยได้เยอะ แต่ที่แย่ๆก็มี นักบินต้องระวังเอง บางทีช่างรับเครื่องบินก็มากับรถ Folloe me car นี้

2 เครื่องบินเคลื่อนที่ได้ด้วยเครื่องยนต์ ตอนจะออกตัว กับตอนเลี้ยวอาจต้องเร่งเครื่องยนต์ ยกเว้นน้ำหนักเบามากและพื้นเรียบไม่ขึ้นเนินจริงๆ เมื่อได้ความเร็วทีต้องการแล้วก็ใช้รอบเดินเบา กับอีกวิธีคือใช้รถลากจูง Tow truck ที่มีแท่งเหล็ก tow bar ไปต่อกับล้อหน้า

3 เครื่องบินขนาดใหญ่ การเลี้ยวจะมีระบบ Nose wheel steering ใช้ rudder เลี้ยวได้แต่ได้มุมล้อน้อย เช่น ไม่เกิน 30 องศา และมี steering wheel ทำให้ล้อหน้าเลี้ยวได้ มากกว่า 30 องศาขึ้นไป และบางเครื่องทำให้ล้อที่กลางลำตัวเลี้ยวได้ด้วย Tiller อยู่ด้านข้างใต้หน้าต่าง ใช้มือหมุน

ผังสนามบินที่นักบินใช้จริงๆ สนามบินสิงคโปร์ ตัวอักษรที่เขียนไว้เป็นชื่อ taxi way หรือจุดที่เครื่องบินจะต้องใช้ ดูวุ่นวาย แต่เป็นระบบเข้าใจง่ายที่สุดแล้ว ในบรรดาสนามบินที่การบินไทยไปลง เช่น เส้นฝั่งตะวันออกเรียก E  เส้นตะวันตกเรียก W เส้นเชื่อมขียน C แต่เรียก  ว่า cross ด้านเหนือ ใช้ N อ่านว่า north ในขณะที่สนามบินอื่นๆ แค่ใส่ตัวอักษรกับตัวเลขเข้าไป ไปจำเอาเอง