ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราเป็นคนที่ Sensitive มากในวันนั้นขอเดือน
คือเราได้อยู่หอกับเพื่อน 2คนซึ่งเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมค่ะเขาก็จะสนิทกันมาก แค่เขามองตากันก็รู้ใจแล้ว งานทุกอย่างเราก็จะอยู่ด้วยกัน เวลาทำงานด้วยกันมันสะดวกกว่าไปอยู่กลุ่มอื่น เราก็ได้อยู่ด้วยกันทุกๆงานเลย จนกระทั่งวันนี้ซึ่งเราเป็นประจำเดือนมาวันแรกเลย ก็ได้ได้งานโปรเจคหนึ่ง ถ้าทำไม่เสร็จก็สามารถมาทำที่หอแล้วส่งได้ ก็เลยกลับมาทำที่หอ เราก็มาทำช่วยกันที่หอแล้วช่วงเย็นคือเพื่อนย้ายมาอยู่เพิ่มอีกคน รวมกันเป็น4คนในห้องนี้ เราเลยอาสาไปขนของช่วยเพื่อนจนเสร็จละ เราเลยพูดขึ้นว่ามีตุ๊กตาแอลเรียลด้วย
ด้วยความที่เพื่อนทำงานอยู่2นะคะในเวลานั้น ได้มีคนตะโกนขึ้นมาว่า เหอะงานก็ไม่ทำ เราก็อะไรว่ะทำไปละแล้วไม่ใช่หรอ เลยเดินไปตรงที่เพื่อนทำงานอยู่
ก็เลยตอบโต้กลับไปว่าเออก็ไม่ทำ แล้วก็ไม่ได้อยากทำ แล้วเพื่ออีกคนก็ไล่ให้เราหนีโดยใช้คำพูดว่า ออกไป!!คิดงานอยู่ ออกไปดิ แบบอารมณ์แบบว่าเอาหนังหน้าหนีได้ปะคิดอะไรไม่ออกแล้วในความรู้สึกจองเรามันประมาณนี้เลยค่ะ ตอนนั้นน้ำตาคลอละพร้อมที่จะไหลเราเลยเดินหนีออกมา คือแบบพูดอะไรไม่ออกเลยปกติเราเป็นที่เถียงนะคะแบบคำต่อคำ เถียงฉอดๆประมาณนี้เลย แต่งานชิ้นนี้มันก็แบบประมาณก็อปวางอ่ะแค่ให้มาเรียบเรียงคำพูดให้ดูสวยหรู แต่เราก็ทำนะคะใช่ว่าจะไม่ทำ พอเราส่งให้ก็รับงานไปแล้วนะ แต่ไม่มีfeedback อะไรมาเลยซึ่งเราก็คิดว่ามันโอเคแล้วไม่เห็นพูดอะไร แต่มารู้ว่าสุดท้ายเขาแก้ใหม่หมดเลย เราไม่ได้น้อยใจนะคะ คืออยากให้บอกว่าเราทำตรงไหนไม่ดีก็สามารถตำหนิได้ เราก็พร้อมที่แก้ให้ตรงไหนที่มันไม่โอเค ซึ่งเราคิดว่านี่มันเป็นงานกลุ่มอ่ะ ควรจะบอกตรงๆมากกว่า
คือเราอยากจะถามว่าเราคิดมากเกินไปมั้ยคะกับเรื่องนี้
อ้อ!!ขนาดไปกินข้าวนั่งรถคันเดียวกันเรายังไม่อยากมองหน้าเลย พอนึกถึงคำพูดน้ำตาก็จะไหลออกมาทันที เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงคะ ซึ่งไม่กล้าบอกตรงๆด้วยToT หรือเราไม่เคยเจอคนพูดแบบด้วยใส่ด้วยมั่งคะ