เราคบกับแฟนมาเกือบจะ 3ปี เค้าเป็นคนรักแม่มาก อยู่กับแม่ตลอดเวลา
แม่เค้าเลิกกับพ่อตั้งแต่เค้า4-5ขวบ เค้าอยู่กับแม่มาตลอด 
แล้วแม่เค้าก็มีแฟนใหม่นะคะ แต่ก็ไม่ได้ให้ลูกเรียกพ่อรึอะไร อารมณ์อยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนที่ดี
แม่แฟนเราเป็นแม่ค้าขายกับข้าว เพื่อนที่ดีของแม่แฟนเราก็มาช่วยขายทุกวัน
ไม่ได้ทำมาหากินคนเดียวมีคนมาช่วยตลอด เรากับแฟนก็ไปช่วยหลังเลิกงานบ้าง
แต่เค้าก็อยากอยู่กับเราด้วย เค้าเลยให้เราไปอยู่ด้วยกัน3คน (เค้า,แม่เค้า,เรา)
แรกๆเราก็โอเคเพราะคิดว่าเดี๋ยวอนาคตเราคงได้แยกกันไปอยู่กัน2คนบ้างแหละ
แต่นี่ก็3ปีละ ยังต้องอยู่แบบเดิม ซึ่งอยากรู้ว่าเราผิดมั้ยที่เรารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เราไม่ได้อยากให้เค้าทิ้งแม่เค้ามาอยู่กับเรานะ
แต่แค่แบบอยากอยู่แบบส่วนตัว2คนบ้าง มันจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจแม่เค้าตลอด
เวลาจะไปเที่ยวด้วยกันแบบวันหยุดเราตรงกับแฟนปุ๊บ แฟนเราก็จะให้แม่ปิดร้านไปเที่ยวด้วยกัน
ไม่ได้ไม่โอเคเรื่องนี้นะคะ แต่มันตลอดเลยค่ะแทบทุกครั้งเราไม่ได้เที่ยวกัน2คนเลย จนมีความรู้สึกเหมือน
เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เหมือนเป็นพี่น้องกัน เหมือนเราเป็นลูกอีกคนของแม่เค้า 
ไปไหนมาไหน ก็ไปกัน 4คน (แฟน,เรา,แม่,เพื่อนคนนั้นของแม่) แล้วถ้าไปต่างจังหวัดไกลๆ
เช่าห้องนอนก็เช่าแค่ห้องเดียว นอนกัน4คน เราเลยรู้สึกกล่อยๆอะค่ะ
ใจก็อยากให้แม่ไปแต่ก็อยากอยู่กับแฟน2ต่อ2บ้าง ไม่ใช่ไม่มีเงินเช่า2ห้องนะคะ
แต่แฟนเราเค้าเป็นห่วงแม่มาก   ไม่อยากห่างกับแม่เลย เป็นผู่ชายบูชาแม่
แล้วดูแม่เค้าก็ไม่อยากให้ลูกไปจากเค้า แฟนเราเคยได้งานที่ไกลๆ แม่เค้าก็พูดเหมือนไม่อยากให้ไปไกลๆ
ให้เหตุผลว่ามันเดินทางไกลไป ไปเช่าหออยู่ก็ไม่อยากให้ไป  แต่ที่อยู่กันตอนนี้คือหอนะคะ ไม่ใช่อยู่บ้าน
คิดสภาพอยู่หอกัน3คนห้องเดียว
เราเลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้านเพราะ1เลยมันอึดอัด 2เกรงใจแม่ 
แฟนเราก็อยากอยู่ทั้งกับเราแล้วก็แม่
แม่ก็อยากอยู่กับลูก
เราก็อยากอยู่กับแฟน
สถานะการณ์แบบนี้พูดยากจัง  เราไม่อยากรู้สึกไม่ชอบแม่เค้าอะ  แต่มันลบความรู้สึกไม่ได้เพราะแบบนี้
ใครพอจะมีคำแนะนำมั้ยคะ