คือเรื่องมีอยู่ว่า
เราหนีออกจากบ้านมาอยู่กับเเฟนครั้งนี้ครั้งที่3เเล้วค่ะ
เเต่ครั้งนี้ที่เราออกมาพ่อเเม่เราไม่ตามเหมือนครั้งอื่นๆเเล้วค่ะ
เหมือนเค้าจะปล่อยเพราะเกิดขึ้นหลายครั้งเเล้วเเต่ครั้งนี้เราเเฟนจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด
เเล้วบ้านเเฟนที่เราหนีมาอยู่ตอนเเรกก็ห่างจากบ้านเราไม่มากค่ะเราเลยไม่กังวลในตอนเเรกเพราะอยู่จังหวัดเดียวกันค่ะ
เเต่วันนี้เเฟนเราจะย้ายไปต่างจังหวัดไม่กลับมาเเล้วค่ะ
เราก็มีทางเลือกเเค่กลับบ้านหรือไปอยู่ต่างจังหวัดกับเเฟน 
ใจนึงเราก็รักพ่อเเม่ค่ะ อีก ใจก็รักเเฟนค่ะ
เเละเรื่องเรียนอีกค่ะถ้าเราย้ายไปที่ต่างจังหวัดกับเเฟนเราต้องพักเรียน1ปี  
เเต่เราจะกลับมาเรียนใน1ปีถัดจากที่ไปกับเเฟนค่ะไม่ได้ไปอยู่ถาวรเลย
เเละอีกใจนึงเราก็กลัวเเม่จะตกใจว่าทำไมเราถึงไปไกลขนาดนั้น
เเละเราก็กลัวเเม่คิดว่าเรารักผชมากกว่าเเต่เค้าคือความสุขของเราเเละเราก็รักครอบครัวเรามากๆเหมือนกัน

ถ้าเราเลือกกลับบ้านเราคงไม่มีความสุขเเล้ว เเฟนก็จะไม่กลับมาอีกเเล้วค่ะจะย้ายไปถาวรเลย😭

(เเฟนเราคนนี้เราไม่ได้หนีมาอยู่มั่วซั่วนะคะเรารู้จักเเม่เค้าญาติๆเค้าเเล้วค่ะเเละเค้าเป็นคนดีมากค่ะ
ตอนเราหนีออกจากบ้านมาเราไม่มีตังเค้าก็พยามทำงานหามาให้เรากินถึงจะอดๆยากๆบ้าง
เเต่เรามีความสุขค่ะเเละอีกอย่างเราฝั่งยาคุมนะคะไม่ท้องเเน่นอน)

(เเต่ถ้าตัวเราอยู่กับครอบครัวเราก็อึดอัดค่ะเราถึงหนีออกมาเพราะ
ครอบครัวบีบบังคับเรามากๆๆเพราะดัดนิสัยเกเรของเรามาตลอด
จนถึงปีนี้เราทนไม่ไหวจึงหนีออกมาค่ะเเละอีกใจเราก็เสียใจที่เป็นลูกเนรคุณ
เเละเราก็กลัวที่จะพลาดสิ่งดีๆจากครอบครัวไปค่ะเวลาที่น้องเราเติบโตหรือเวลาที่ครอบครัวเป็นอะไร)

เราควรทำยังไงดีคะทุกคนช่วยเราคิดหน่อย