แต่งงานมาอยู่บ้านสามี สามีเป็นคนรักครอบครัวสามีเป็นพี่คนโต มีน้องชายนึงคน น้องชายออกไปอยู่กับแฟน เข้ามาบ้านบ้าง บางวัน  ส่วนสามีอยู่กับที่บ้าน ทำทุกอย่างให้ที่บ้าน ทำกับข้าวเป็นเรื่องหลัก เราก็ไปช่วยบ้าง แต่พอคลอดลูกก็ไม่ค่อยได้ช่วย เพราะเลี้ยงลูก แทบไม่มีเวลาทำอะไร เหนื่อยแต่เข้าใจได้ ไม่เป็นไร .
สามีเป็นคนใจร้อน มักเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก  สามีเป็นคนเล่าทุกอย่างให้แม่เขาฟัง แม้กะทั้งเรื่องของเราเอง. จนเราไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง  แม่สามีชอบเข้ามาวุ่นวาย 
เขาก็จุกจิก บงการ กับชีวิตคนอื่น 
    เคยมีปัญหากัน   พูดใส่เราทำให้เราเสียใจมากจนเจ็บหน้าอก จนคิดมาก แท้งลูกไป 
   เราเคยคุยกับสามีเรื่อง ย้ายออกไปข้างนอก แต่ก็ย้ายไม่ได้ เขาห่วงพ่อแม่เขา และติดตรงเรื่องเงิน จะออกไปก็กลัวลูกจะลำบาก   ทุกวันนี้อดทนเผื่อลูก
เวลาทะเลาะกันแม่สามี ชอบเข้ามายุ่ง. ไม่เป็นเรื่องของคนสองคน สุดท้ายจบที่ลูกชายเขาถูก. สรุปเราผิด  เป็นแบบนี้มานานมากแล้ว  จนเราคิดอยาก เอาลูก ไปอยู่กับพ่อแม่เราแล้วไม่กับมาที่นี่อีกเลย  

เวลาเรามีเรื่องทุกข์ใจอะไร เรามักจะคุยกับแม่ของเรา. บ้านเขาชอบคิดว่าเราเอาเรื่องในบ้านไปพูดกับแม่ ทำให้แม่เราเกลียดสามี แต่ความจริงแล้ว เราพูดกับแม่ แค่ระบาย ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น. แม่เราเขาก็ไม่เคยเกลียดสามีเรา. เวลาไปหาก็เอานู้นี่นั้นให้ แม่ให้ทุกอย่าง แม่ให้เท่าที่แม่จะให้ได้  แต่งงานเขามา. เงินค่าสินสอดแม่ก็ไม่ขออะไร 

แม่สามีพูดว่าอยู่ที่บ้านสามี จะพูดทุกอย่างให้แม่ฟังก็ไม่แปลก แต่เราห้ามไปพูดกับแม่เรา  คือ. แม่เรานะ  ถ้าเราไม่คุยกับแม่เราจะคุยกับใคร. เพราเราคุยกับสามีไม่ได้เลย. สามีเข้าข้างที่บ้านตลอด ไม่เคยคิดเข้าข้างเรา

เราแค่รู้สึกอยากออกไปอยู่ข้างนอก แต่เราก็ไม่ทิ้งครอบครัวสามี เราก็จะคอยดูแล. ขอแค่อยากออกมาอยู่ข้างนอก พอได้คิด หรือทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง ไม่ใช่ แม่สามีบงการทุกอย่าง  ไม่ได้อวดเก่งหรืออะไร  ขอแค่มีพื้นที่เป็นของตัวเอง