ผมโดนพ่อผมใช้มุขนี้กับผมบ่อยมาก   แล้วเผลอคายออกมาตลอด
คือถ้าอยู่ๆเดินมาถามทื่อๆตรงๆ  ผมจะไม่เผลอและระวังตัวไม่หลุดง่ายๆ

หรือต่อให้ชวนคุยแปปเดียว  แล้วเข้าเรื่องหลอกถามคือผมก็ไม่เผลอ
คือเหมือนต้องคุยกันพักใหญ่  จนเราผ่อนคลายจนคลายการป้องกันทางจิตใจแล้วเขาก็ค่อยหลอกถามตอนนั้น

เลยอยากรู้ว่าพวกโปรๆเขาดูจังหวะกันยังไงครับว่าจังหวะนี้เริ่มยิงคำถามหลอกถามได้ละ