มีโควิดเข้าพาพร้อมกับเราที่ท้อง1เดือนตกงานพร้อมสามี ยังดีที่มีเงินเก็บที่ว่าจะออกรถ  เราเคยท้องแล้วแท้ง พอท้องอีกเรยรู้เรยว่าเราร่างกายไม่โอเคเหมือนคนอื่น หมอสั่งนอนติดเตียงเพราะตกเลือด สามีต้องไปทำงานที่อื่น ไม่นานก็สามีก็ต้องไปอยู่กับยายเขาเพราะแก่มากไม่มีคนดูแล แม่สามีเสียพ่อมีครอบครัวใหม่แต่เด็ก เราไม่มีการซัพพอร์ตจากครอบครัวเขาแม้แต่สินสอดเราก็ช่วยเขาหา สมเพสตัวเอง งานแต่งของขันหมากทุกอย่างพ่อแม่เราจัดหา จนมีลูกคลอดมาเราไม่เคยเลี้ยงเด็กไม่มีความรู้อะไรเรย เห็นบ้านอื่นเห่อหลานเลี้ยงหลาน เราไม่มีเรย แม่เราทำแต่งานทุกวันหาเงินเป็นเสาหลักเพราะพ่อร่างกายไม่เเข็งแร็ง แม่ทำงานทุกวัน พ่อก็ไม่ชอบเด็ก ขนาดลูกไม่ค่อยจะได้เลี้ยงนับประสาอะไรกับหลาน เกลียดเสียงเด็กร้อง ลูกเราร้องทีไรพ่อก็จะโวย แม่ที่เลี้ยงเด็กเป็นก็ไม่เคยสนใจช่วยเลี้ยง ตื่นเช้าเตรียมตัวทำงานกลับมาก็จะหางานบ้านทำจนได้ เลิกงานค่ำแล้วก็ไปนาต่ออีก เราไม่กล้าทิ้งแม่ไปอยู่อื่นเรย ถ้าเราไม่อยู่ใครจะทำงานบ้านให้แม่หาเงินมาทั้งวันก็เหนื่อยมากแล้ว   พ่อก็ไม่เคยจะหยิบจับงานบ้านช่วยได้แต่ดูแล้วบ่นเราว่าอันนั้นยังไม่ได้ทำอันนี้ยังไม่ได้ทำ น้องชายก็ขอแต่เงินกินนอนไปเรียน งานบ้านงานเรือนไม่ช่วยโตจนจะ20แล้วปิดเทอมไม่รู้จักทำงานบ้างสงสารแม่หาเงินงกๆ เราก็ทำงานบ้านเลี้ยงลูกเอง หาเงินขายของออนไลน์ รับจ๊อบซ่อมมือถือ สามีส่งให้ใช้บ้าง ลูกก็เลี้ยงยากมาก ใครเห็นก็มาไม่เคยเจอใครเลี้ยงยากขนาดนี้ ทวดว่าเลี้ยงมาหลายอายุคนแล้วก็ยังว่าไม่เคยเจอใครเลี้ยงยากเท่านี  จนลูกเข้าโรงเรียนเงินเก็บหมดงานก็หายาก ขายออนไลน์เริ่มไม่พอใช้ ได้งานแล้วทำจัน-ศุกร์  แต่ลูกไม่โรงเรียนเดี๋ยวก็ติดหวัดมาหายไปแล้วกลับมาเป็นใหม่ซ้ำๆวน  งานก็ได้ไปบ้างไม่ไปบ้างสามีส่งให้ใช้บ้าง ต้องแยกกันอยู่กับสามี ต้องเลี้ยงลูกที่ชวนเราเป็นโรคประสาท  งานประจำที่ไม่ประจำแล้วหยุดบ่อยสุดๆดีเขาไม่ไล่ออก ขายออนไลน์ได้บ้างบางวัน  รับจ้อบมีมานานๆที เงินหาไม่ทัน  ลูกใช้เงินเก่งกินเก่ง150-300ต่อวันคนเดียว  ท้อมากเวลาขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่แล้วทำหน้าหัวเสียไม่อยากช่วยดูหลาน บางทีเราก็เอาไม่อยู่แค่คนเดียว  ลูกเลี้ยงยากขึ้นทุกวันท้อป่วยบ่อยหยุดโรงเรียนบ่อย หาเงินไม่ทันขาดสังคม ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนนานแล้ว ไม่กล้าซื้อของใช้ส่วนตัว คิดในหัวเรื่องฆ่าตัวตายทุกวันแต่ทำไม่ลงสงสารลูก พ่อแม่ติเราว่าอยากมีมาทำไมลูก มีมาแล้วเป็นแบบนี้ ท้อไม่ได้รับความช่วยเหลือยามเราต้องการมากๆ ชีวิตมันย้อนกลับหรือเลือกใหม่ไม่ได้แล้ว  เราตั้งใจสร้างครอบครัวมันแค่มีเหตุให้ผิดแปลกไป แค่นั้นต้องไปต่อแต่ไม่มีแรงให้ทำต่อเรยเหมือนวางแผนอนาคตต่อไม่ได้คาดเดาอะไรไม่ได้อนาคตจะไปอยู่ตรงไหนจะไปทำอะไร ห่วงหน้าพะวงหลังไม่กล้าไปอยู่ก็ล้า อยากออกไปสร้างครอบครัวอยู่แค่พ่อแม่ลูกทำไมมันยากจัง😥