เรื่องมีอยู่ว่า..
เราแต่งงาน มา4ปี ตัดสินใจกับสามีว่าจะมี ลูก และเราก็ท้อง!! เราตัดสินใจบอกแม่ (ที่บ้านอยู่กัน3คน แม่ เราและสามี) พอแม่รู้ก็เฉยๆ ไม่ได้มีท่าทีอะไร แต่ค่อนข้างจะ ออกแนวไม่ค่อยพอใจนัก วันต่อมา แม่ถามกลางวงกินข้าว ว่า ที่ท้องนี่พลาดหรอ?  ซึ่งเรากับสามีก็มองหน้ากัน ... ไม่ได้พูดอะไร  เราก็คิดในใจ เออ แต่งงานมาก็หลายปีแล้วท้องก็น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาหรือเปล่า ต่อมา แม่ไปเล่าให้พี่สาวฟัง คราวนี้ ก็เป็นเรื่องใหญ่โต พี่สาวก็มาตำหนิ ไม่สมควรที่จะท้อง ท้องมาก็เป็นภาระ แม่กับพี่สาว คือ ไม่ยินดีกับการที่เราท้องเลย 

จนเรา...แท้ง (เกิดจากความเครียดและกดดัน) จากคำพูด แม่และพี่สาว อยู่เรื่อยๆ 
หลังจากนั่น ดูเหมือนทุกอย่างจะกลับมาปกติ แม่และพี่สาว ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องท้องอีกเลย

ผ่านไป 1ปี พี่สาวแต่งงาน ได้ 1เดือน แล้วท้อง 
แม่ ดูดีใจมาก และยินดีที่เด็กคนนี้จะเกิด แล้วยังบอกอีกว่าต้องช่วยกันเลี้ยง ต้องทำให้ดีที่สุด ... ซึ่งต่างจากตอนที่เราท้องมาก 

พอเราเว้นช่วงหลังจากที่แท้งได้ประมาณ 1ปี ปรากฏว่าเราท้อง ซึ่งห่างจากพี่สาว 4เดือน คราวนี้ แม่ไม่พูดอะไร เพราะกลัวจะไปกระทบพี่สาว(มั้ง)เพราะเขาก็ท้องเหมือนกัน 

แต่พี่สาวคลอด ก็จะเอามาให้ แม่เลี้ยงให้ แล้วทุกคนยังบอกอีกว่า เราต้องเป็นคนช่วยเลี้ยง ถ้าไม่เลี้ยงคือเห็นแก่ตัวสุดๆ 
ลูกเรา กับ พี่สาว ห่างกัน 4เดือน เราเหนื่อยมากๆ ที่จะต้องเป็นหลัก ดูทั้งลูกของตัวเอง  และ ของพี่สาว 
จาก ที่บอกกับเราว่า ไม่อยากให้ลูกเราเกิดมา มันจะเป็นภาระ แต่สุดท้ายลูกใครกันแน่ที่เป็นภาระ ???