มีใครคิดเหมือนผมไหมครับ  มีความคิดเห็นกันยังไงบ้าง (พอดีพึ่งดูจบทั้ง2ซีซั่น ก็เลยอินมากไปหน่อย555555)
1.) พระเอกโง่หรือริงๆหรือป่าว?

คือไม่เข้าใจว่าการกระทำคือในหลายๆเหตุการณ์เนี่ย ชอบทำ ไม่คิดหน้าคิดหลัง คือต้องพลาดก่อนหลายรอบ เข้าใจนะว่าคนเราอ่ะต้องพลาดต้องโง่กันก่อนถึงจะฉลาดแต่กับ พระเอกมันไม่ใช่อ่ะ ตายบ่อยจนถึงจะเริ่มรู้ลู่ทางบางทีก็พลาดบ่อยจนน่าหงุดหงิดเลยแหละ อย่างเช่นในช่วงซีซั่นที่ 1 ในช่วงที่สุบารุพยายามหาพวกจะไปช่วยเอมิเลียจากพวกลัทธิแม่มดก็เลยไปขอ ความช่วยเหลือ กับพวกชิงตำแหน่งกษัตริย์คนอื่นไปยื่นข้อเสนอขอช่วยแต่กลับไม่ได้เตรียมข้อมูลเตรียมข้อเสนอดีๆ ขอแลกเปลี่ยน ไปให้เค้าเลย กะว่าตัวเองจะได้อย่างเดียวคิดว่าเค้าจะช่วยจะเมตตา  เค้าจะช่วยให้ฟรีๆ ในความเป็นจริงมันไม่ได้หรอกมันไม่มีทาง มันโหดร้าย คือคนนั้นเค้าเป็นศัตรูกันนะ เข้าใจนะก็พยายามมองโดยพื้นฐานแบบเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้ฉลาดไม่ได้เก่งอะไรเลย  ไม่ได้มีพลัง เป็นแค่คนธรรมดาวัยรุ่นในช่วงอายุ 16 17 แต่ของแบบนี้มันก็น่าจะคิดได้ป่ะวะไปขออะไรเค้าเค้าคงไม่ทำให้เราฟรีๆหรอก จริงไหม


 เป็นใครก็ต้องรู้แหละ เรื่องแบบนี้เข้าไปขอแบบดับเครื่องชนบ่อยมากจนหงุดหงิด เดินเข้าไปตัวเปล่าสุดท้ายก็โดนปฏิเสธทุกครั้ง แล้วไม่หลาบไม่จำแล้ว เข้าไปหาอีกคนนึงก็ทำเหมือนเดิมสุดท้ายก็ถูกปฏิเสธอีก
ไม่ใช้สมองใช้แต่อารมณ์และบ่อยครั้ง ตัวเองมักจะหลุดปากความลับอะไรซักอย่างออกไปทำให้ศัตรูรู้ตัวรู้แผนของเรา แบบเนี่ยหลายรอบหลายลูป แล้วถึงกับขั้นยอมเลียเท้าเลย

แต่ก็เข้าใจนะว่าเวลาคนมันจนมุมอ่ะ มันยอมเสียสละยอมทำได้ทุกอย่างแหละ แต่แบบว่าเฮ้ยคิดหน่อยก็ได้มั้งว่าคนๆนี้ต้องการอะไรเรามีอะไรไป ยื่นหมูยื่นแมว อะไรแบบเนี่ย ตอนผมดูผมก็คิดเหมือนเสมอ นะถ้าผมเป็นจะทำยังไง จะแก้ปัญหายังไงดี
แต่ผมเข้าใจนะว่าโอเคมันต้องพลาดกันก่อนถึงจะจำถึงจะรู้ แต่พระเอกโคตรบ่อยเกิ๊นพลาดซ้ำๆจนน่าหงุดหงิดอ่ะ ตอนที่ไปช่วยเอมิเลีย จากพวกลัทธิแม่มด ก็พยายามดันทุรังไปอย่างเดียว  อย่างตอนที่พยามจะฝ่าหมอกวาฬขาว ก็ดันทุรังสุดไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จนทำให้เร็มต้องตายไปอีกคน และสุดท้ายฝ่าไปก็ตายอีกและ ช่วยใครไว้ไม่ได้รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่มีพลังเป็นแค่คนธรรมดา เอาอารมณ์เป็นใหญ่คิดเพียงแค่ว่าถ้าตัวเองไปถึง ที่นั่นแล้วก็พอจะทำอะไรได้บ้าง แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น และต้องมาเห็น เพื่อนและ คนที่เรารัก ตายต่อหน้าต่อตาซ้ำๆ จนสภาพจิตใจตัวเอง ย่ำแย่  บอบช้ำเจ็บปวดอย่างหนักจน แทบจะแตกสลาย 

ถ้าผมเจออะไรแบบนี้ผมปวดใจมากที่ต้องเห็นภาพอะไรแบบนี้ซ้ำๆอารมณ์คล้ายๆกับอนิเมะเรื่อง Stein Gate เลย ที่โอคาเบะ พยายามช่วยทุกวิถีทางแล้วแต่ไม่สำเร็จ ต้อง เห็นคนที่รักตายต่อหน้าต่อตาซ้ำไปซ้ำมา ซึ่งคนดูอย่างเราก็รู้ดีว่าจนมุมมันเป็นยังไงมันหมดหนทางแล้วจริงๆซึ่ง Stein Gate เล่าเรื่องราวออกมาได้ดีมากๆ ขนาดคนดูยังรู้สึกจนปัญญาเลย มองไปทางไหนก็ทางตัน แต่กับซุบารุมันคนละแบบ ใช่พระเอกพยายามช่วยพยายามแก้แล้ว แต่มันต่างตรงที่ไม่ได้ใช้สมองแต่ใช้อารมณ์แทน ซึ่งบางครั้งอ่ะการวิ่งพุ่งชนปัญหาตรงๆเลยมันก็ไม่ได้แก้ปัญหาได้เสมอไปนะ


2.) จริงๆแล้ว พระเอกสุบารุ เป็นคนที่มีปัญหาทางด้านอารมณ์?

ในหลายๆครั้งของซีซั่นแรก เราก็เห็นกันบ่อยมากเห็นกันทุกตอน อะไรไม่ได้ดั่งใจโกรธ โวยวายด่าทอสติแตกบ่อยมาก ใช้แต่อารมณ์  และบางครั้งต้นเหตุก็มาจากความโง่ของตัวเองที่ เป็นแทบทุกตอนน่าหงุดหงิดสุดๆ แป๊บๆโวยวายพอโดนหลอก โดนพูดยั่วโมโหนิดหน่อยสติแตก แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ร้องไห้งอแง บางครั้งก็ใช้อารมณ์มากเกินไปสติแตกจนหลุดพูดความลับออกไปบ่อย

ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ อย่างที่เห็นที่ชัดเจนเลย
คือตอนที่พระเอกทะเลาะกับเอมิเลีย ดันสติแตกโกรธพูดออกไปแบบไม่คิดเลย บทสนทนาในซีนนั้นฟังแล้วแบบ โห ซุบารุมิงพูดออกมาได้ไงวะ สำหรับคนที่เป็นผู้ฟังมัน ออกแนวทวงบุญคุณอ่ะ ซึ่งมันฟังดูน่าเกลียดมากเอมิเลียได้ยินอย่างนั้นคงจะเสียความรู้สึกสุด แต่ตอนที่ดูเอมิเลียหน้าเสียมากซีนนั้น ถ้าเป็นเราคงตบปากซุบารุไปแล้วแหละ เข้าใจนะพระเอกรักเอมิเลียและหวังดีกับเธอมากๆ แต่มันก็เป็นคำที่ไม่สมควรพูดออกมาจริงๆนะในซีนนั้นอ่ะ 

******แต่!!
ในซีซั่น2 คงต้องชมและยอมรับเลยว่าพระเอกสุบารุ  มีพัฒนาการทางด้านความคิดและอารมณ์ดีขึ้นมากกว่าภาคแรกเยอะเลย
หลังจากที่พระเอกได้ประเผชิญหน้ากับอดีตและได้คุยกับพ่อและแม่ของตัวเองในสุสานตอนทำบททดสอบ


และหลังจากจบบททดสอบเหมือนพระเอกจะเปลี่ยนไปเป็นคนใหม่เลยดีขึ้นเยอะเลย ตัดสินใจได้ดีขึ้น ใจเย็นขึ้น ไม่ขี้ร้องไม่สติแตกง่ายแถมเหลี่ยมเยอะขึ้นอีก55555 ไม่ตายบ่อยเกินไปเหมือนภาคแรก รวมๆแล้วถือว่าดีเลยคงต้องขอชม เห็นได้ถึงการพัฒนาของตัวละครเยี่ยม

นอกเรื่องนิสนึง55555

1 ในสิ่งที่ผมช็อค มากที่สุดในเรื่องนี้คือการที่ผมไม่คิดว่า พัค ที่ผมเห็นใจดีน่ารักน่าฟัดน่ากอด จะมีร่างหมาป่าและโกรธขนาดนี้ ถ้าเอมิเลียตายขึ้นมาต้องทำลายล้างโลกทั้งใบ ช็อคสุดๆเลยเวลาพัคโกรธน่ากลัวจริงมีพลังมากถึงกับเรียกพายุหิมะมาปกคลุมทั้งเมืองเลย สมกับเป็นมหาภูติ อิมแพ็คมากก



ปล.
เอาตรงตรงผม เกือบจะเลิกดูไปแล้วตั้งแต่ช่วงซีซั่นที่1ช่วงกลางๆแล้ว  แต่ก็อดเอาใจช่วยพระเอกไม่ได้เพราะเราก็อยากเห็นการพัฒนาของพระเอกเหมือนกัน
ยิ่งดูยิ่งอยากเอาไจช่วยพระเอก

ปล2
ก็อย่างที่ว่ากันไป พอผมดูจบซีซั่น1 คือก็พยามหาเหตุผลและทำความเข้าใจแหละ ว่าโดยพื้นฐานของพระเอก อ่ะก่อนที่จะโดนอัญเชิญมาต่างโลก น่าจะ เป็นคนยังไงจากที่ดูเป็นพวกเก็บตัวเป็นไม่ยอมไปโรงเรียนเป็นไอ้ขี้แพ้  ทำอะไรก็ใช้แต่อารมณ์ มีปัญหาบกพร่องทางด้านการควบคุมและอดกลั้นทางด้านอารมณ์  และยังอ่อนต่อโลก  ที่สำคัญสุบารุ ก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ไปโผล่โลกที่มีเวทมนตร์ ในเมื่อไม่มีพลังก็ต้องอาศัยการพูด การเจรจา หว่านล้อมเอา อาศัยการBuffเอา   ในเมื่อตัวเองไม่ใช่สายต่อสู้ไม่มีพลังก็คงวิธีนี้แหล่ะ เพื่อที่จะอยู่รอดในโลกที่มีแต่เวทมนตร์Buff คนอื่นรั่วๆ ซึ่งมันก็ดูเรียลมากๆ และอันนี้จะไม่พูดก็ไม่ได้เลยคือพระเอกเป็นคนที่ปรับตัวเก่งมากในต่างโลกเรียนรู้ได้ไว อันนี้ยอมรับเลย แต่ก็อย่างว่าแหละให้มีพื้นฐานเป็นเกมเมอร์อยู่แล้ว สิ่งต่างๆเหล่านี้ก็เลยออกมาเป็นพระเอกสุบารุ แบบในซีซั่นที่ 1 แต่ในซีซั่นที่ 2 ได้เห็นถึงพัฒนาการการเติบโตของตัวละครนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยม

***สุดท้ายนี้

เพื่อนๆคนไหน มีความคิดเห็นกัน ยังไงกันบ้างครับ
ขอบคุณมากครับ🙏🏻🙏🏻🙏🏻