คือเราจะสอบเข้าม.4 ค่ะ แต่ตัวเราเองถามว่าพร้อมมั้ยเราเองก็ตอบไม่ได้ค่ะ แค่รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้เลยตามเพื้อนไม่ทันเรียนไม่รู้เรื่อง อ่านยังไงก็ไม่เข้าหัว อยากเก่งแต่ไม่พยายาม ไม่มีไฟในการทำอะไรเลย แม่เราขาดหวังไว้มาก พ่อเราก็เหมือนกัน อยากให้ติดวมว.โดยที่เราเองก็ไม่ได้ชอบสายนี้จะเรียนยังไงมันก็ไม่สนุกอยู่ดีค่ะ พยายามแล้ว ตอนนี้เรียนอยู่ห้องวิทย์คณิตค่ะ ตอนแรกเองก็นึกว่าจะสอบไม่เข้าเพราะเราเรียนภาษามาตลอด พอสอบเข้าได้พ่อกับแม่ก็อยากให้เราเรียนสายนี้ต่อเลย ถามว่าตอนมอต้นเนี่ยทำไมถึงเลือกสายนี้ล้ะ แม่เป็นคนเลือกให้ค่ะตอนแรกนึกว่าจะได้เข้าอีพี พอถามแม่แม่ก็บอกว่าตอนสอบเข้ามหาลัยมันจะสอบได้หลายคณะ เราเองก็ไม่ได้อะไรเลยเรียนไป พอเรียนเริ่มรู้สึกว่าไม่ชอบ มันยาก มันตามไม่ทัน ทำไงก็ไม่จอย พอคุยกับแม่เรื่องนี้ แม่เราก็จะบอกว่าเรียนสายนี้ดีแล้วมีงานทำ เราเองก็ไม่ได้อยากขัดเค้าก็ตามใจเขามาตลอดเลย เราก็เลยกลับมาคิดกับตัวเองว่า หรือเป็นเราเองที่ไม่พยายาม ที่ไม่ตั้งใจ เขาเสียเงินตั้งเยอะมาให้เราเรียน แต่เราไม่ได้อะไรเลย เรียนพิเศษเบอกค่ำเกือบทุกวัน เราไม่ได้อะไรกลับมาเลยรู้สึกเฟลกับตัวเองมาก เคยร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะเรื่องนี้ รู้สึกกดกันมาก เราเองก็ไม่ได้ถนัดสายนี้อยู่แล้วออกไปทางภาษาด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่อยากให้เขาผิดหวัง เคยบอกเขาแล้วสรุปก็ทะเลาะกัน เคยถามว่าถ้าสอบไม่ติดล่ะ เขาก็ว่าเราว่าทำไมพูดแบบนั้น หนึ่งในนี้เราเองก็รู้สึกผิดค่ะ รู้สึกผิดที่ไม่ตั้งใจทำอะไรเลย