มาอยู่บ้านเดียวกันได้1ปีกว่าๆแล้วครับ  ข้อตกลงกันตอนแรกก็มีแค่2-3ข้อ  1. คือเลิกเหล้าเลิกเบียร์ 2.เลิกเที่ยวส่วนตัวกับเพื่อน 3.เลิกเล่นเฟซบุ๊ค 
แต่พออยู่มาเรื่อยๆ  แรกๆไม่อยากให้ออกไปเตะบอลทุกเย็น ว่าสนามบอลผู้หญิงเยอะบ้างละ ไปก็เลิกกินเบียร์ไม่ได้บ้างละ แต่ผมไม่ได้กินเบียร์เลยตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันวันแรก และเตะบอลเสร็จผมกลับบ้านทันที  จนสุดท้ายทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเลิกออกไปเตะบอลให้ โอเคเรื่องเงียบ  
พอมาอีกไม่นาน มีคนมาซื้อบ้านอยู่หลังถักไป เป็นผู้หญิง2คนพี่น้อง  เขาก็มาทักทายทำความรู้จัก แฟนผมก็บอกให้ผมเลิกไปนั่งหน้าบ้าน หาว่าผมไปนั่งส่องผู้หญิง  พอผู้หญิงสองคนนี้เดินผ่าน ก็จะคอยแซะผมว่าวันนี้เขาแต่งตัวสวยไหม คนพี่หรือคนน้องสวยกว่ากัน จนทะเลาะกันใหญ่โต ผมก็เลิกออกไปนั่ง มาล่าสุดรถขายผลไม้มาขายหน้าบ้าน ผมออกไปซื้อแล้วบ้านข้างๆออกมาซื้อพอดี ผมก็รีบซื้อรีบเข้าบ้าน เข้าไปถึงแฟนผมต่อว่าผมเละเลยครับ บอกว่าเห็นพี่น้องสองคนนั้นมาซื้อ ทำไมผมไม่เข้ามา เดี๋ยวเขาออกไปเอาเอง  ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยากซื้อผลไม้กินเลย เขาใช้ผมไปซื้อมะพร้าวเองด้วยซ้ำ จนทุกวันนี้เกร็งจนทำตัวไม่ถูก เข้าห้องน้ำห้ามเอาโทรศัพย์เข้าไป  ซึ่งใจนึงผมก็พยายามทำตามคำร้องขอของแฟนเพราะผมรัก และผมอยากหยุดแค่ตรงนี้ แต่อีกมุมหนึ่ง ผมเองก็คน มีความรู้สึก ที่บางครั้งไม่ได้กระทำอะไรผิด แต่ต้องมาโดนวีนใส่และถูกยัดเยียดว่าทำผิด ชวนนั่งคุยเพื่อปรับก็กลายเป็นทะเลาะกัน  ตั้งแต่บ้านข้างๆมาอยู่  ผมจะกลายเป็นโรคประสาทอยู่แล้วครับทุกคน😭