เราอยู่กินกับแฟนมา ปีนี้เข้าปีที่7
มีลูกกัน 2 คน
เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆ ตัดสินใจจะเลิกหลายครั้งแต่ก็เลิกไม่ได้ เพราะเรายังตั้งหลักไ่ม่ได้ เรากลัวลูกเราลูกลำบาก เพราะหลายๆอย่างก็ต้องเพิ่งเค้า เรายังไม่มีที่ไป เราไม่มีเงินเก็บ เรามาอยุ่ที่นี่ เราไม่มีใคร เรามาอยู่ตัวคนเดียว เรารักลูกมาก เราไม่กล้าพอที่จะให้ลูกอยู่กับเค้า เพราะเค้าไม่ค่อยสนใจลูกเลย
เราทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะกันทุกครั้งคือจะไม่คุยกัน 2-3 วัน บางครั้งเป็นอาทิตย์ เค้าไม่เคยง้อเราเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าเค้าจะผิดหรือไม่ผิด เค้าไม่เคยแคร์
ไม่เคยสนใจรวามรู้สึกเราเลย ในเฟสไม่ถึงโพสถึง ไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟส ทุกเทศกาลเราไม่เคยได้คำอวยพรเลยสักครั้ง เราแยกกระเป๋ากันใช้ ทุกอย่างหารกัน อาจจะมีบ้างที้เค้าอาจจะจ่ายเยอะกว่าเรา กว่าเค้ามีมากกว่าเรา เค้าชอบหงุดหงิดอย่างอื่น แล้วมาเหวี่ยงใส่เรา พอเราเหวี่ยงกลับ กลับกลายเป็นว่าเราเป็นคนผิด ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่เคยดีในสายตาเค้าเลยสักครั้ง ถ้าเรามีเงินเก็บสักก้อนเอาจริงๆ เราก็คงไปนานแล้ว เราเหนื่อยมาก เหนื่อยแบบเหนื่อยมาก เลี้ยงลูกเอง 24 ชม. และทำงานไปด้วย เราทำงานในห้าง ที่เอาลูกมาเลี้ยงด้วยได้ เราเหนื่อย เราแค่อยากระบาย เพราะบางทีระบายกับใคร ก็ไม่มีใครเข้าใจเราจริงๆ 😭😭😭😭