เป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างวุ่นวายและซับซ้อนสำหรับผม กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการเอาดีเข้าตัวหรือให้ใครมาว่าเขา อยากได้คำแนะนำและมุมมองที่เป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิตร่วมกับเขา ไม่อยากให้ตัดสินใครเพราะผมคิดว่าเรามีไม่สิทธิ์ทำแบบนั้น แต่เราเลือกได้ว่าเราจะปฏิบัติกับเขายังไง บางเรื่องผมไม่สบายใจจะปรึกษาคนที่รู้จักแบบลงละเอียดเหมือนในพันทิป

เมื่อไม่นานมานี้ผมตั้งกระทู้นึงเกี่ยวกับการรอใครสักคน แต่ได้มารู้ความจริงว่าคนที่รอนั้นไม่มีตัวตนจริงๆ เจอกันในออนไลน์ สิ่งที่เธอหลอกผมคือเธอเป็นลูกครึ่งเกาหลี ใช้ชีวิตที่เกาหลี อายุ27 งานที่ทำ เลี้ยงแมวแต่จริงๆไม่ เป็นตัวตนที่เธอสร้างขึ้นมา ผมรู้จักเธอในสิ่งที่เธอให้ผมเห็น

เราได้รู้จักกันในเกมออนไลน์ และเธอสนใจในตัวผม เธอเห็นบัญชีโซเชียลของผมในกลุ่มเกมก็เลยทักมาเชิงจะจีบ เธอบอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟน หาคนคุยด้วยเพื่อลืมแฟนเก่า ผมบอกไปตรงๆว่าผมไม่พร้อมมีใครด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง แต่ผมก็คิดว่าคุยกันแบบเพื่อนได้ ผ่านไปสองวันตั้งแต่รู้จักกันเธอชวนผมเซ็กส์โฟน ผมปฏิเสธแต่เธอก็ยังอยากที่จะส่งของลับเธอให้ผมดู เธอบอกว่านานๆทีจะเจอคนแบบเธอ ตอนนั้นผมไม่ได้มีอารมณ์ทางเพศเลยสักนิดเพราะทานยาซึมเศร้าอยู่ ณ ตอนนั้นผมก็รู้แล้วว่าชีวิตผมมันจะไม่เหมือนเดิมแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เธอส่งวิดิโอใครคนหนึ่งกำลังช่วยตัวเองแบบไม่เห็นหน้ามา ตอนนั้นเราคุยกันโทรศัพท์กัน ผมก็บอกว่าอย่าส่งๆ แต่เขาก็ส่งมา ผมไม่ได้สนใจเพราะไม่มีอารมณ์ ตอนนั้นผมก็เผลอหัวเราะ เธอก็ถามว่าหัวเราะอะไร ผมดูคลิปเกมในยูทูปอยู่ ไม่ได้โฟกัสในสิ่งที่เธอชวนทำ ตอนนั้นผมงงๆว่าจะเอายังไงดี เธอชวนผมทำผมก็จำใจทำไป เธอเห็นรูปของลับผม วันนั้นผมทำไม่เสร็จ ไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด ไม่ได้รู้สึกดี พอผมไม่เสร็จเธอก็เฟลๆ คืนนั้นผมก็เลยพิมพ์ข้อความบอกว่าผมจริงใจกับเธอนะ ตอนนั้นรู้สึกว่าอยากจะรับผิดชอบเธอ เหมือนโดนมัดมือชกยังไงไม่รู้ด้วยความที่ตัวเองก็เป็นคนแบบนี้ มีเซ็กส์แค่กับคนรักเลยตัดสินใจแบบนี้ นี้เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

ผ่านไปประมาณ1-2อาทิตย์ ผมมีนัดกับจิตแพทย์ตามปกติ ผมก็เล่าเรื่องเธอคนนี้ให้ฟังว่ารู้จักกันได้2วันตัดสินใจคบ เขารู้ว่าผมให้ความสำคัญกับเรื่องความรักมาก ผมก็เล่าให้เขาฟังเท่าที่ผมรู้จักเธอแต่ไม่ได้บอกว่าเปิดใจเพราะเธอเซ็กส์โฟน หมอเป็นห่วงว่าผมจะโดนหลอกรูปปลอมเพราะเขายังไม่เคยเปิดกล้อง มีแต่ผมที่เปิด หมอไม่แนะนำให้จริงจัง หาหมอเสร็จผมก็บอกเขาว่าหมอว่าแบบนี้นะเขาก็เสียความรู้สึก แต่ผมเข้าใจเขาว่าบางคนอาจจะชอบถ่ายรูปแต่ไม่ชอบเปิดกล้องจริงๆ คิดว่าเจอตัวจริงก็คงได้เห็นเอง

สิ่งที่ผมรับรู้คือเธอทำงาน มีพี่ชายคอยไปรับไปส่ง ส่วนผมก็เรียนใกล้จบแล้ว ชีวิตประจำวันก็ไม่มีอะไรว่างก็คุยกัน ผมเปิดกล้องเป็นบางครั้งโดนเธอไม่เปิดเหมือนเคย เคยบอกให้เธอถ่ายวิดิโอหรือถ่ายรูปตามท่าทางที่บอกแต่ก็ไม่อยากทำ สิ่งที่ผมเห็นก็คือรูปอาหารที่เธอกิน รูปเธอในโซเชียล รูปแมวที่เธอเลี้ยงแค่นั้น ผมก็เลยวางแผนเก็บเงินในแต่ละเดือน ปิดเทอมจะไปหาเธอที่ปูซาน

ช่วงที่เธอใช้ตัวตนที่เธอสร้างขึ้นมาไม่มีการคบกันที่ผลประโยชน์เลย เป็นเรื่องของความรู้สึกล้วนๆ สิ่งที่ผมพอคิดเอาเองคือครอบครัวเธอน่าจะเป็นคนมีเงินดูจากสภาพบ้าน อาหารที่กิน แมวดูไฮโซ ไม่ได้มีการให้อะไรกัน เพราะผมก็ไม่รู้จะเอาอะไรให้เธอ เธออยู่เกาหลี เราไม่ได้ยุ่งเรื่องครอบครัวอะไรกันมากมาย เธอบอกว่าที่บ้านเธอทำธุรกิจอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้อยากรู้ ผมก็บอกว่าที่บ้านผมก็ทำเหมือนกันแต่ไม่ได้บอกว่าทำอะไร

ผมมีความสุขดีจนคุยกันได้4เดือน เธอเริ่มงอแงแปลกๆ คุยกันน้อยลง พยายามตีตัวออกห่าง จนเลิกกันไปในที่สุด ช่วงนั้นเธอบอกว่าเครียด พี่ขายเธอขับรถชนทำให้ต้องใช้เงินเยอะ ผมก็ไม่รู้จะช่วยเหลือเธอยังไง อายุก็ยังน้อย เป็นระยะเวลา5เดือนที่คบกัน พอเลิกกันไปก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเว้นแต่ผมจะคิดถึงเธอมากๆแล้วทักไป ผมก็บอกเธอว่าผมลองโหลดแอพหาคู่มาเล่นเผื่อจะช่วยให้ผมลืมเธอได้ พอเธอรู้ก็ดูคิดมากคิดว่าผมจะนัดมีเซ็กส์ ซึ่งไม่ใช่ทางของผม แล้วเราก็เว้นช่วงคุยไปสักพัก พอผมทักเธอไปอีกรอบเธอก็บอกว่าเธอกลับไปคบกับแฟนเก่า แฟนเก่าช่วยเธอเรื่องเงิน เธอกลัวผมจะโกรธ เกลียดเธอ แต่ผมเข้าใจ เลิกกันแล้วจะไปคบใครก็ได้ ผมก็ถามว่าแล้วจะมีโอกาสได้กลับมาคบกันไหม เธอก็บอกไม่เพราะเธอจะไม่กลับมา มีแฟนแล้ว รักแฟน ผมก็โอเคไม่อยากคุยกับคนมีแฟนก็เลยบอกว่าจะไม่ทักไปอีกแล้ว แล้วผมก็เรียนจบใช้ชีวิตของผม ดูงานกับที่บ้าน แล้วก็คิดเล่นๆว่าถ้าเธอกลับมาจริงๆผมจะตัดสินใจยังไงดีตามกระทู้ก่อนที่กล่าวถึงในตอนแรก

หลังจากเลิกกันถึงนัดหมอครั้งถัดไปผมก็บอกหมอว่าเลิกกับเธอแล้ว แล้วก็บอกหมอว่าลองโหลดทินเดอร์มาเล่น หมอบอกลองดูได้ พอนัดครั้งถัดไปอีก2-3เดือนก็มาบอกหมอว่าตัวแอพไม่เหมาะกับผมเท่าไหร่ แต่มีแอพนึงที่น่าสนใจคือแอพล่องเรือ เขียนข้อความแล้วโยนขวด ใครเก็บได้ก็ตอบ อยากทำความรู้จักก็แอดเพื่อนกัน ผมได้เจอน้องสาวที่น่ารักคนนึงแต่ก็ให้เขาเป็นแค่น้องเพราะผมกลัวว่าถ้าคบใครสักคนแล้วเธอกลับมาจะเลิกกับเขาแล้วกลับไปหาแฟนเก่า และแล้ววันหนึ่งเธอก็กลับมา ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอจะกลับมาแค่มันไวไปหน่อย ตอนนี้ผม22 อยากเรียนโท ทำงานสร้างตัวก่อน คงเพราะเธอแบกรับสิ่งที่เธอทำไว้ไม่ไหว

เธอทักมาบอกว่ามีอะไรจะบอก เธอสารภาพว่าเธอใช้รูปปลอม อายุ22 เป็นคนลาว ผมไม่ได้ตกใจ ไม่ได้ด้านลบกับเธอ แต่ก็เสียใจบ้างถ้านึกถึงเรื่องเก่าๆว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด ผมก็คุยเล่นกับเธอเรื่อยเปื่อย หลังจากนั้นวันสองวันผมก็มีนัดหาจิตแพทย์อีกรอบ ผมก็บอกเธอว่าผมจะเล่าให้หมอฟัง เธอก็อยากให้เป็นแบบนั้น ถึงเวลานัดผมก็คุยกับหมอปกติ นัดครั้งนึงคุยกันครึ่งชั่วโมง ช่วง10-20นาทีแรกก็คุยไปเรื่อยเปื่อย ทุกๆอย่างปกติดี จนเวลาใกล้หมดผมก็บอกว่าแฟนเก่ากลับมาบอกว่าใช้รูปปลอม ผมไม่ได้ถามว่าเขากลับมาทำไม เป็นสิ่งหนึ่งที่หมออยากรู้และหมอบอกว่าคนเราจะทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ แต่หัวใจของผมมันมีค่ามากกว่านั้น การเริ่มต้นความสัมพันธ์ด้วยการไม่จริงใจมันยากที่จะไปต่อ หมอแนะนำให้บอกเขาไปตรงๆแล้วบล็อก เท่านั้นแหละผมก็เริ่มหน้ามืด จะเป็นลมจนก้มฟุบไปกับโต๊ะ หมอก็เรียกพยาบาลให้พาผมไปนอนพัก ตรวจทุกอย่างปกติดี นึกว่าละครที่ได้ยินอะไรที่ช็อคแล้วจะเป็นลมเดี๋ยวนั้น คงเพราะผมไม่อยากจะทำแบบนั้นด้วย

ตอนที่เธอทักมาเธอก็ยังคบกับแฟนเก่าอยู่ เธอบอกแฟนเก่าดูไม่มีอนาคต เรียนจบ อายุ23 แม่เป็นเจ้าของตลาด วันๆเล่นแต่เกม หัวร้อนใส่เธอ เธอบอกว่าเขาให้เงินช่วยเธอช่วงเดือดร้อน กลับไปคบเพราะเขารู้ตัวตนจริงๆของเธอแต่แรกแล้ว

ผมบอกว่าผมไม่อยากคุยกับคนมีแฟน ผมบอกเธอเล่นๆว่าธุรกิจครอบครัวจะมีมูลค่าพันล้านในอีกประมาณ10ปี บอกให้เธอเสียดายไปงั้น ผมไม่ได้ต้องการให้เธอไปเลิก ถ้าเธอมีความสุขผมก็ยินดี ผมก็หายไป3วันแล้วตอบข้อความล่าสุดเธอ เธอบอกว่าเธอเลิกกับแฟนเก่าแล้ว มาคบกันไหม ผมก็ปฏิเสธเพราะมันไวไป เห็นผมเป็นอะไรกัน

ผมเป็นคนที่มองอะไรกลางๆ จริงใจ เพื่อนผมน้อยแต่ชีวิตเจอแต่เพื่อนดีๆ ไม่เคยเจอเพื่อนไม่ดีสักคน แต่กับความรักที่ผมก็เต็มที่ในทุกครั้งแต่ก็ล้มเหลว ผมรู้ว่าผมได้อะไรและก็พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อความรักในครั้งต่อๆไป พอมองความรักในเชิงชีววิทยา ตัวเมียจะเลือกสืบพันธุ์กับตัวผู้ที่แข็งแกร่ง ถ้าเป็นคนก็คงฐานะ หน้าตา มันขัดกับความคิดของผมพอสมควรแต่ผมคิดว่าผมจัดการให้เหมาะสมได้ ผมชอบให้มากกว่ารับเพราะสบายใจ และก็ดูคนที่จะให้ด้วย

นี่ก็เกือบเดือนแล้วที่เธอกลับมา ตอนนี้ยังไม่ได้คบกัน เดือนหน้าจะวันเกิดเธอผมก็ถามว่าอยากได้อะไร เป็นครั้งแรกๆเลยที่ผมจะให้อะไรเธอ โทรศัพท์เธอหน้าจอเพิ่งจะเสีย ผมก็เลยคิดว่าโทรศัพท์นี่แหละที่จำเป็น ตอนแรกว่าจะช่วยเธอออกค่าศัลยกรรมจมูกครึ่งนึงแต่เธอก็คงเก็บเป็นปีกว่าจะทำได้ ผมก็ถามว่าจะทำไปทำไม ตอนนี้ก็น่ารักแล้ว เธอบอกว่าอยากสวยๆให้ผมหวง รักเขาคนเดียว ผมก็บอกจะมีผู้ชายมาวุ่นวายนะ ถึงเธอจะไปผมเฉยๆถึงเธอจะไป ผมมีคุณค่าในตัวเอง ไม่ได้ต้องการให้ใครมาให้คุณค่า มีหลายคนสนใจในตัวผมแต่ตอนนี้ผมสนใจเขาอยู่ สิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่ามีค่าที่สุดที่ผมมอบให้แฟนคือความจริงใจ ถ้าจะนอกใจ นอกกาย ขอตายซะดีกว่า อะไรทำให้อีกฝ่ายแล้วผมไม่เดือดร้อนก็อยากทำ

สิ่งของที่ผมจะให้เธอมันก็เกินตัวไปหน่อยแต่ก็คงไม่ได้ให้อะไรบ่อยแล้ว อยากเก็บเงินสร้างตัวด้วย เศรษฐกิจที่ลาวกำลังพัฒนา ค่าเงินก็อ่อน ผมก็อดที่จะช่วยเหลือไม่ได้ ผมไม่ได้อยากให้เธอมาอินกับสิ่งของหรือเงิน ไม่ต้องการอะไรตอบแทน อดคิดไม่ได้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงถ้าผมต้องคอยช่วยเหลือเธอตลอด ปฏิเสธไม่ได้ว่าฐานะครอบครัวต่างกันเกินไป ไม่รู้ว่าที่บ้านผมจะยอมรับเธอไหมถึงเวลาจะแต่งงาน ผมก็อยากให้เป็นเธอนี่แหละที่ผมจะอยากอยู่ด้วยไปตลอด

ผมไม่ค่อยได้เล่าให้ใครฟังแต่คนที่ได้รู้ก็บอกว่าถ้าเป็นเขาจะไม่กลับไป คงรู้สึกแย่ตั้งแต่ถูกหลอกแล้ว ผมเริ่มคิดขึ้นมาแล้วว่าเป็นแบบนี้มันจะดีจริงๆหรอ อยากให้เพื่อนๆแนะนำมุมมอง แนวคิดที่เป็นประโยชน์

ขอบคุณมากครับ