เราเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน เรากู้ กยศ เรียน พ่อแม่ก็ช่วยซับพอร์ตเราปกตินะครับไม่มากพอก็ช่วยให้ผมจบได้ พอจบมา ผมสอบข้าราชการบรรจุหลังที่เรียนจบเลยเมื่ออายุ 23 ปี พอผมจบมาพ่อกับแม่ก็พูดประมาณว่าส่งเงินมาให้ที่บ้านด้วย(พ่อกับแม่ทำงานโรงงานทั้งคู่) แต่ประเด็นคือ พอให้แล้วก็ไม่เคยพอสำหรับเขาเลย โทรเฟซ โทรเบอร์มาคุยไม่หยุด แล้วตัดพ้อ โพสต์เฟซบ้าง ซึ่งขอหนึ่งครั้งผมไม่ว่า ประมาณ 3-4 ครั้งต่อเดือนได้ ต่อมาวันหนึ่งหยุดยาวผมกลับไปพร้อมกับสร้อยทองให้ม่กับพ่อคนละเส้นเส้นละครึ่งบาท 2 เส้น ก็เอาของที่ผมให้ไปจำนำต่อหน้าต่อตา คือผมก็คิดซะว่าเราให้เขาไปแล้วเราก็โอเคทุกอย่าง แต่เราอยากจะบอกว่าเราเหนื่อยมากๆ เราแทบจะไม่ได้ใช้เงินเดือนซื้อในสิ่งที่ผมอยากได้เลย