เนื่องจากโลกสมัยนี้ มัน ชักจะแบนราบ ไร้มิติ มากขึ้นเรื่อยๆอะนะครับ

มันรู้สึกเหมือนเยาวชนสมัยนี้ ถูกปลูกฝังให้ มองครูบาอาจารย์ เป็น "ลูกจ้าง"
ม า ก ก ว่ า เป็น ครูบาอาจารย์ ที่นักเรียนพึงให้ความเคารพ เชื่อฟัง
นักเรียนรู้สึกว่า การไปโรงเรียนเป็นการไป ซื้อ ความรู้ โดยโรงเรียนเป็นสถานที่ซื้อ-ขาย

ผมก็ไม่คยรู้สึกกับครูบาอาจารย์ หรือ มองโรงเรียนในแบบนี้มาก่อนนะครับ
แต่ก็ไม่เป็นไรครับ นั่นมันก็แค่ตัวผมเมื่อ 50 ปีมาแล้ว
ทุกวันนี้ ก็เดินสาย ไปงานศพครูบาอาจารย์ ปีละหลายรอบ
โลกมันก็เปลี่ยนแปลงไป เป็น ธรรมดา
โลกมันไม่หยุดอยู่กับที่หรอก

อย่างไรก็ตาม ในฐานะพ่อแม่
เราก็มักจะอยากให้บุตรหลานของเรา ได้สิ่งที่ดีที่สุดจากสถานศึกษาใช่มั๊ยครับ
คนไทยสมัยนี้ เน้นเรื่องความคุ้มค่ามาก
ไปกินบุฟเฟต์ยังล่อกันซะอาเจียนคาร้านหมูกระทะก็ยังมี กลัวไม่คุ้มเงิน
จ่ายค่าเล่าเรียนไป เท่าไหร่ ก็อยากให้เงินที่จ่ายไปมันคุ้มค่า ใช่มั๊ยครับ

ผมก็เลยสงสัยว่า เรา-ในฐานะ ผู้ปกครอง
เมื่อลูกหลานเรา อยากจะเห็น ครูบาอาจารย์ เป็นแค่ "ลูกจ้าง"
เรา จะโอเคมั๊ย ถ้าครูบาอาจารย์ จะมองบุตรหลานเรา เป็นแค่ "นายจ้าง" บ้าง
ก็ แฟร์แฟร์ไง ตรงไป ตรงมาไง เธอเห็นชั้นเป็นยังไง ชั้นก็เห็นเธอเป็นอย่างนั้นบ้าง
ไม่มองเป็นลูกศิษย์มันแล้ว ! ก็อยากเป็น "นายจ้าง" นักไม่ใช่เหรอ
สังคมไทย กำลังเดินหน้าหาความ ชัดเจน แข็งกระด้าง ต้องขาว-ต้องดำ ไม่ใช่หรือ

ดังนั้น หาก คุณครู จะเลิก ทำตัวเป็นคุณครูแสนดี มีเมตตา กรุณา กับบุตรหลานเรา มันก็ต้องโอเค ใช่มั๊ยครับ
ดูแลลูกศิษย์ แบบห่วงใยดูแลเหมือนลูกเหมือนหลาน นี่มันล้าสมัยใช่มั๊ย
ไม่ต้องมีความห่วงใย ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร เอา ทีน สอนไปให้จบคาบไปแต่ละวันๆ
สอนหนังสือ ส่งเดชไปวันๆ ให้หมดเดือนเร็วๆ จะได้รับเงินเดือนสูงค่า จากบรรดา นายจ้าง
ประเพณีล้าสมัย แบบ วันไหว้ครูก็ไม่ต้องมีซะด้วยเลย เดี๋ยวจะเข้าข่าย อำนาจนิยม

อยากเห็นความสัมพันธ์แบบ นายจ้าง-ลูกจ้าง ใช่มั๊ย
ก็นี่ไงครับ ... ความสัมพันธ์แบบ นายจ้าง-ลูกจ้าง ที่โหยหากันนัก

แน่ใจกันแล้วหรือครับ ว่า จะเอากันแบบนี้
เรา อยากเห็นสังคมที่โรงเรียนของลูกหลานเรา เป็นแบบนี้ จริงๆเหรอ
Seriously ?