คือเราคบกับแฟนมาจะ1ปี รู้สึกทะเลาะกันบ่อยมากๆค่ะ ตอนดีก็ดีนะคะ ตอนทะเลาะก็แย่ ตั้งแต่คบแรกๆ เวลาทะเลาะกัน เขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขาตลอด ว่าเรารับเขาไม่ได้เหมือนคนเก่าเขาบ้างแหละ ว่าเราไม่ดีเหมือนคนเก่าบ้างแหละ และก็แอบกลับไปคุยกับคนเก่าเขา ตอนคบกับเราค่ะ ตอนจับได้เราก็เลิกไปแล้ว เขาก็มาขอโอกาส เราก็ให้โอกาสค่ะ ตั้งแต่นั้นเขาก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องผู้หญิงอะไรนะคะ แต่จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่สะสมมากๆ เวลาเราร้องไห้ เขาไม่เคยปลอบเราเลย ทิ้งให้เราร้องแบบนั้น แล้วชอบว่าเราร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจ? ทั้งๆที่เราเสียใจจริงๆ และเวลาทะเลาะกัน เขาก็ชอบหนี ไม่มาคุย เขาบอกแค่ว่า ไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากเถียง แต่การหนีก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย เวลาทะเลาะเขาชอบพูดจาแทงใจดำ รุนแรง แต่ไม่ได้หยาบคายนะคะ แต่แค่ใช้คำพูดที่มันเจ็บ มาว่าเรา เราพยายามมองข้าม พยายามเตือนเขาตลอด ว่าตอนทะเลาะอย่าพูดอะไรที่มันทำร้ายใจกัน แต่เขาก็ทำตลอด ไม่เคยยอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำผิด เราต้องเป็นฝ่ายตามตลอด ในเรื่องที่เราไม่ได้ทำไรผิดเลย เราต้องตามทุกครั้งเลยจริงๆ เขามีแต่ผลักไสไล่ส่ง ให้เราไปหาคนอื่นที่เข้าใจเราบ้างแหละ ที่ไม่เป็นเหมือนเขาบ้างแหละ คือเราแค่อยากให้เขาปรับให้เรา เราไม่ได้อยากไปหาใหม่ บางทีเราก็อยากออกมาจากจุดนี้ค่ะ แต่เราก็ผูกพัน และรัก ตอนนี้เราห่างกันเลยทะเลาะกันมากกว่าเดิม ได้แต่รอเจอกันอีกครั้ง คิดว่ามันอาจจะดีขึ้น แต่ทะเลาะกันบ่อยมาก จนบางทีก็คิดว่าคงรอถึงตอนนั้นไม่ได้แน่ๆ สับสนกับตัวเองมากๆค่ะ ถ้าทุกคนอยู่ในจุดของเรา จะเดินออกมาจากจุดที่เหมือนตัวเองไร้ค่ามั้ยคะ