เรากับแฟนคบกันได้2ปีกว่าๆ โดยที่ครอบครัวเราทั้ง2ฝ่ายรับรู้แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน
เราก็คบกันมาเรื่อยๆโดยที่เราก็รู้ว่าแม่ของแฟนเราดูเหมือนจะไม่ชอบเราเท่าไหร่แต่เราก็ไม่อยากพูด
ให้แฟนฟังเพราะกลัวเขาคิดมากได้แต่เก็บไว้คนเดียว อาจจะมีหลายๆสาเหตุที่เขาไม่ชอบในตัวเราคือ 1.เรายังเด็กอยู่เพราะเรากับแฟนห่างกัน3ปี
2.เรายังเรียนและไม่มีงานหรือเงินที่มั่นคงเพราะยังเรียนอยู่  3.เขากลัวว่าเราจะหลอกเอาเงินลูกของเขาเหมือนกับอดีตแฟนลูก  4.เขาอาจจะคิดว่าเรามาเกาะลูกเขากิน เราครอบครัวไม่ค่อยสมบูรณ์แต่เรารักแฟนเรามากเพราะเขาเข้ามาเติมเต็มความรักที่เราไม่เคยได้รับเขาทำงานช่วยซัดพอร์ตเราในหลายๆเรื่องคอยกอดเราในวันที่เราร้องไห้เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามานานไม่ค่อยพูดกับใครทุกครั้งที่ร้องไห้ก็มีเขาที่ช่วยเรา  พอวันหนึ่งเราตั้งครรภ์
โดยที่ไม่ได้ตั้งใจและไม่รู้ว่าตัวเองท้องซึ่งตรงกับช่วงที่แฟนได้งานที่ต่างประเทศทีแรกเราเคลียดมากแต่เราก็ยินดียอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะนี่คือลูกเรา
หลังจากที่เราตรวจกับแฟน แฟนเราก็ต้องเดินทางไปต่างประเทศ 3 ปี ซึ่งเราก็ยอมให้ไปเพราะมันคืออนาคตของเขา  เราก็ว่าเราเข้มแข็งมากนะ
หลังจากนั้นเราก็ออกจากงานเพราะปัญหาหลายอย่างซึ่งเราท้องได้6 เดือน เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย และกลับมาอยู่ที่บ้านแม่แฟนเราทำงานบ้านทุกอย่างที่ทำได้ กวาดบ้านถูบ้านเก็บของจากรกๆ ล้างห้องน้ำ เพราะคิดว่าอยู่บ้านเขาไม่ควรอยู่เฉยๆ จนวันหนึ่งแม่เรากลับมาจาก
กรุงเทพมาเยี่ยมเรา บ้านเรากับบ้านแฟนอยู่คนละอำเภอ  แม่เราก็บ่นกับแม่แฟนเรื่องที่เรายังเรียนแล้วท้องเราก็เงียบ จนได้ยินคำหนึ่ง
ที่แม่แฟนพูดขึ้นมาว่า ที่ตั้งท้องเพราะกลัวว่าลูกชายเขาจะทิ้งหรอ รู้อยู่ว่าแฟนต้องไปทำงานต่างประเทศไม่น่ารีบมีเลย เราจุกมากที่งๆที่แม่เรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยเราอยากขอโทษแม่สัก1000ครั้งคงไม่พอ เรานอนเครียดทั้งคืนจนตัดสินใจบอกแฟนเรื่องที่แม่เขาพูดแต่เราไม่ได้เกียจหรือโกรจแม่เขาหรอกนะ ที่เขาพูดมันก็เป็นความคิดเขา แต่ที่จริงคือเรามีลูกด้วยกันตั้งแต่แฟนยังไม่ไปด้วยซ้ำแต่เราไม่ตอบโต้ พอพูดให้แฟนฟังเขาก็บอกว่าเขากลับไปค่อยไปสร้างบ้านใหม่อยู่ด้วยกันเขาอยากกอดเราตอนที่ร้องไห้  ทุกคนคิดว่าเราควรจะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์นี้ดี เราอยากรักษาเพราะเรารักแฟนมากแต่แม่เขาไม่ชอบเราเราก็ไม่รู้จะสู้ต่อไปไหมเพราะวันข้างหน้าถ้าแม่เขาให้เลือกยังไงแม่ก็ต้องมาก่อนเสมอ