หลังจากการพ่ายแพ้เลือกตั้งยับเยินของฝ่ายอนุรักษ์นิยม ทำให้ต้องปรับกลยุทธทันทีเพื่อรักษาอำนาจอย่างต่อเนื่องด้วยกลไกที่เอื้อประโยชน์ โดยวิธีที่คุ้นเคยคือการดิสเครดิตและเด็ดหัวผู้ชูธงฝ่ายเสรีนิยม ด้วยการร้องเรียน ป้ายสี หรือหาจุดอ่อนมาโจมตี ซึ่งช่วงแรกก็ทำได้ค่อนข้างดี แนวโน้มจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้ เช่นเดียวกับที่เคยทำได้มาก่อนในอดีต แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเกมส์พลิก กลับไปเข้าทางของฝ่ายเสรีนิยม เนื่องจากเป็นว่าการเร่งรีบและขาดความรอบคอบ ทำให้หลักฐานการร้องเรียนกลับมีช่องโหว่ และโอกาสที่วิธีการนี้มีแนวโน้มที่จะล้มเหลวมีสูง ดังนั้นทางสกัดขั้นต่อไปเมื่อฝ่ายเสรีนิยมเดินหน้ารุกคืบต่อมาสู่สภา ก็ต้องใช้กลไกต่อไปคือสมาชิกวุฒิสภาในการขัดขวางทางเดินสู่อำนาจต่อ โดยนอกจากการใช้กลไกที่ได้เปรียบในการเลือกตำแหน่งนายกแล้ว ยังต้องใช้ยุทธการ Devide and Rule ด้วยการเตรียมเสนอชื่อประธานรัฐสภาในพรรคร่วมรัฐบาลฝั่งของพรรคสีแดงคนใดคนหนึ่ง และพร้อมจะเทคะแนนสนับสนุน จากการขัดแย้งภายในเองของฝั่งเสรีนิยมที่ยื้อแย่งตำแหน่งนี้อยู่ และต่างไม่มีใครยอมใคร ซึ่งแนวโน้มที่จะสำเร็จได้หากยุทธการ Devide and Rule เป็นไปด้วยดี และจะทำให้เกิดการระแวงกันเองของฝ่ายเสรีนิยมเนื่องจากเป็นการโหวตในทางลับ ซึ่งจะส่งผลลัพธ์ในทางบวกต่อฝ่ายอนุรักษ์นิยมทันที และแม้ว่าหากไม่สำเร็จ ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะพร้อมที่จะเสนอชื่อแคนดิเดทนายกรัฐมนตรีแข่งในฝ่ายอนุรักษ์นิยม ซึ่งมีความได้เปรียบทางกลไกคือต้องการเสียงสว. เพียง 188 เสียงก็จะสามารถได้ตำแหน่งนี้มาครอบครองไว้ก่อน เพื่อต่อรองดึงฝ่ายเสรีนิยมที่พร้อม Switch Side ตามกลยุทธแบ่งแยกแล้วปกครอง เช่นยุบพรรคการเมืองบางพรรคให้เกิดอาการแพแตก และชิงตัวมาเป็นพวกตน รวมถึงการดูดพรรคฝ่ายเสรีนิยมเดิม เพื่อรักษาอำนาจต่อไปอีก 4 ปีเป็นอย่างน้อย หรือถึงแม้ว่าการรวมเสียงไม่มากพอก็ตาม ก็สามารถเลือกวิธียุบสภา เพื่อวางกลยุทธเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องของการเลือกตั้งที่ผ่านมาไม่ให้พ่ายแพ้ขาดลอยได้อีก ซึ่งหากเป็นไปตามแนวทางนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปได้หมด เรียกว่าล้างไพ่กันใหม่อีกครั้ง และประวิงเวลารักษาฐานอำนาจด้วยการเป็นนายกรัฐมนตรีรักษาการต่อไปอีก และหากฝั่งเสรีนิยมมีการประท้วง ลงถนน ก็ยิ่งเข้าทาง Teen เตะหมูเข้าปากหมา สามารถหาข้ออ้างความสงบเรียบร้อยของบ้านเมือง ปฏิวัติครั้งใหม่ได้เพื่อรักษาอำนาจไปอีกนานแสนนาน โดยอาจไม่ต้องมีการเลือกตั้งอีกนานเลยก็เป็นได้ หากฝั่งอนุรักษ์นิยมเข็ดขยาดจากการพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า

เกมส์แห่งอำนาจมันช่างหอมหวลยิ่งนัก เมื่อใครได้เสพย่อมติดและพร้อมสู้หมดหน้าตักเพื่อรักษาไว้ซึ่งอำนาจนั้นได้หรือเสียเท่านั้น ไม่มีทางสายกลาง