คือเราติดพยาบาล บรมค่ะ แล้วเรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยากเรียนในพยาบาลเลย เพราะเรามีคณะที่เราใฝ่ฝัน อยากจะเข้ามากๆ คือคณะทันตแพทย์ค่ะ เราอยากเรียนทันตะมากๆ พอติดพยาบาล ใจเรามันแบบไม่เอา ฝืนมากๆพอคิดว่าจะต้องไปเรียน เราเลยคุยกับพ่อแม่ว่าขอซิ่วได้มั้ย จะอ่านหนังสือสอบเข้าทันตะใหม่ในปีหน้า เราตั้งใจจริงๆค่ะ ไม่ได้จะซิ่วมาแล้วไม่ทำอะไรเลย ตอนแรกเขาบอกว่า "ได้ พ่อก็ไม่ค่อยชอบพยาบาลเหมือนกัน เอาหมอ เอาแพทย์ดีกว่า จะลงคอร์สติวก็บอก จะหาเงินให้ แต่ขอให้ตั้งใจจริงๆ" วันนั้นเราดีใจมากๆ คิดว่าครอบครัวเข้าใจเรา เราจะได้สู้เพื่อฝันของเราแล้ว แต่พอผ่านไปไม่เกิน20นาที เหมือนพ่อจะโทรถามเพื่อนๆของพ่อ หรือคนรู้จัก ว่าลูกติดพยาบาล มันดีมั้ย สอบใหม่จะติดมั้ย นั่นนี่ แล้วคนรู้จักพ่อบอกว่า มันยากมากนะ โอกาสน้อยมากๆทีนี้พ่อเลยมาบอกเราว่า "เรียนๆไปก่อนได้มั้ย พ่อกลัวสอบใหม่แล้วไม่ติด กลัวจะเสียใจ หรือเคว้ง" ส่วนแม่ก็บอกว่า "เรียนๆไปเถอะ ยังไงพยาบาลก็คล้ายๆทันตะนั่นแหละ สายเดียวกัน จะอะไรนักหนา สอบใหม่ก็ไม่ติดหรอก ถ้าเก่งเหมือนลูกคนอื่นเขา ซิ่วแล้วสอบติดแน่ๆ จะไม่ว่าเลยแต่นี่ก็ไม่ใช่" แล้วก็ด่าว่าเราเห็นแก่ตัว ไม่คิดถึงคนอื่น เอาแต่ตัวเอง แล้วเวลาออกไปข้างนอกแม่ก็ไปคุยกับคนในตลาด คนรู้จัก หรือคุยโทรศัพท์ว่าเราบอกไม่ได้ คิดถึงเเต่ตัวเอง ติดแล้วก็ไม่เรียน คนอื่นไม่มีโอกาสเรียนก็เยอะแยะ (แม่เราชอบพูดว่า แม่ไม่มีโอกาสได้เรียนมหาลัย จบปวช. แต่เคยเรียนโรงเรียนนานาชาติ แต่เราไม่รู้ว่าคำว่าไม่มีโอกาสของแม่ คือไม่มีคนส่งเรียน หรือไม่เรียนเอง เพราะแม่เคยเล่าให้ฟังว่าสมัยเรียน แม่เกเรมาก อะไรที่เขาไม่เคยทำแม่ทำมาหมดแล้ว โดดเรียน หนีเที่ยวกับเพื่อน ไม่ไปเรียน เราคิดว่า ถ้าสมัยที่แม่เรายังมีโอกาสเรียนแต่เป็นคนไม่รับโอกาสนั้นเอง แล้วมาพูดว่า ไม่มีโอกาสได้เรียน เรารู้สึกว่ามันฟังไม่ขึ้น แล้วเอาเหตุผลนี้มากดดันให้เราเรียน) พอวันไหนเราออกไปตลาดกับแม่ คนเขามองเราแปลกๆ เราเข้าใจความหวังดีของพ่อแม่เรานะ ว่ากลัวเราจะไม่มีที่เรียน ถ้าซิ่วก็ต้องช้าไป1ปี พ่อแม่เราคงอยากรีบส่งเราเรียนจะได้รีบจบ เพราะพ่อเราหาเงินคนเดียวในบ้าน อายุก็เยอะแล้ว 50 แต่เราเสียใจกับคำพูดของพ่อแม่เรามากๆ มันบั่นทอนจิตใจเรา จนบางทีเราก็คิดว่าเราไม่เก่ง คงสอบไม่ติดแบบที่เขาว่า หรือด้อยค่าตัวเองต่างๆนานา บางทีถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่กดดัน เราจะกลัวทำพลาดมากๆ แพนิค แล้วถ้าเราเข้าไปเรียนในคณะที่เรารู้ตัวว่าไม่ชอบแต่แรก มันฝืนมากๆ เราเห็นเนื้อหาที่จะสอนในปี1 ใจเรามันไม่รับแล้ว อ่านก็ไม่เข้าหัว แล้วกิจกรรมก็เยอะ เวลาทบทวนเตรียมสอบใหม่ก็น้อย ไหนจะเรียนแล้วต้องรักษาเกรด ไหนจะอ่านหนังสือสอบอีก แต่ครอบครัวเราบอกเรียนไปด้วยค่อยสอบใหม่ก็ได้ ถ้าติดที่ๆอยากเรียนค่อยลาออก แต่เราคิดว่าถ้าติดขึ้นมาจริงๆ ก็คงไม่ให้ออก เพราะค่าเทอม ค่าใช้จ่ายที่จ่ายไป 2-30,000แล้ว เขายิ่งชอบพูดว่า คิดถึงคนอื่นบ้าง จะทำอะไร หรือถ้าให้ลาออกจริงๆ คณะที่ติดก็ต้องดีกว่าเดิม ต้องเป็นหมอ เภสัช หรือคณะที่เขาคิดว่าดีกว่าพยาบาล เรารู้นะว่าทางออกเดียวของเราตอนนี้คือ ทำใจเรียนไป แล้วสอบใหม่ให้ติด แต่มันก็ยากมากๆ เรากลัวว่าเราจะทำไม่ได้ เพราะต้องโฟกัส2อย่าง 50/50 ไปพร้อมๆกัน(ถ้าถามว่า ทำไมไม่โฟกัสที่เรียน30 แค่ถูๆไถๆไปล่ะ แล้วโฟกัสสอบใหม่70 ยังไงก็จะซิ่วเอาคณะใหม่อยู่ดี ทำไม่ได้ค่ะ พ่อแม่เราคาดหวังเกรดต้องสวย ห้ามเกรด D C เด็ดขาด) เราเครียดมากๆค่ะตอนนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะ