ผมมาชวนคุย เรื่องอดีต ที่ส่งผลกระทบ หล่อหลอม บ่มเพาะ ให้คุณเป็นตัวคุณในปัจจุบันนี้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี หรือ เรื่องร้าย
มาถึงวันนี้ คุณแก้ปมในใจนั้น ได้หรือยังครับ ?
มีช่วงหนึ่ง ที่ฐานะทางบ้านผม ย่ำแย่ลง จนแม่ต้องเอาผมไปฝากให้คนอื่นเลี้ยง แล้วออกไปหางานทำ นานๆจะมาเยี่ยมผมสักที
ถึงแม้จะมีที่นอน ที่กิน ไม่ได้ลำบากนัก แต่ผมขาดความอบอุ่นมากๆครับ (ตอนนั้นผมอายุ 12 ปี)
วันหนึ่ง มีพี่สาวข้างบ้านย้ายมาอยู่ใหม่ เธอใจดีกับผมมาก
เอาช็อคโกแลตมาให้ผมกินบ่อยๆ ผมจำไม่ได้แล้วว่ายี่ห้ออะไร แต่จำรสชาติหวานหอมและความสุขตอนกินได้อย่างแม่นยำ
ผมก็แวะไปหาเธอบ่อยๆ เธอจะสอนการบ้านผมบ้าง อ่านหนังสือให้ผมฟังบ้าง เล่าเรื่องราวน่าสนใจต่างๆให้ผมฟัง
จนผมรู้สึกว่า เธอคือ ขุมทรัพย์แห่งปัญญาจริงๆ ถามอะไร เธอก็ตอบได้หมด
นานๆ แฟนเธอจะกลับมาหา มาค้างคืนด้วยสักที ถ้าวันไหน แฟนเธอมาหา ผมก็จะไม่กล้าไปหาเธอ (เธอจะปิดประตูบ้านเหมือนไม่ต้อนรับใครน่ะ)
วันนั้นก็อดกินช็อกโกแลตไปโดยปริยาย
ผมรู้จักคำว่า หวง เป็นครั้งแรก รู้สึกแปลบๆในใจทุกครั้ง เมื่อกลับมาจากโรงเรียน แล้วเห็นรถแฟนเธอจอดอยู่
ไม่กี่เดือนถัดมา เธอก็ย้ายไป ผมนี่เหงาจับใจเลย
ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร ก็แค่พี่สาวข้างบ้าน แต่ผมมานึกได้ ตอนโตแล้วนี่เอง ว่า ผมได้อิทธิพลหลายอย่างมาจากการที่ได้รู้จักเธอในตอนนั้น
1 ผมจะมีช็อกโกแลตจำนวนมากไว้ในตู้เย็นเสมอ
2 เพราะความประทับใจที่ผมมีต่อเธอ มันเลยกำหนดสเปคผู้หญิงในใจผม ที่เป็นแบบเธอขึ้นมา
ผมชอบ ผู้หญิงพูดเพราะ ยิ้มเก่ง ร่าเริง ฉลาด อ่อนโยน และ ใจดี ที่มีอายุมากกว่าผม
3 ผมกลายเป็นคนรักการอ่าน บ้านเธอมีหนังสือเยอะแยะ โตขึ้นมา ผมก็ซื้อหนังสือเยอะแยะแบบนั้น
เธอบอกผมว่า ถ้าผมเหงา ให้หยิบหนังสือมาอ่าน หนังสือ จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้ผมเสมอ
4 ผมขี้หึง ขี้หวง คงเพราะผม เคยต้องหลีกทางให้คนที่มีสิทธิ์ดีกว่า ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้นเลย
เมื่อโตขึ้น หากผู้หญิงคนไหน ทำท่าเจ้าชู้ หลายใจ หรือมีตัวเลือกอื่นให้ผมเห็น ผมทิ้งได้ทันที
ปมในใจเหล่านี้
ข้อ 1 แก้ได้แล้ว เพราะโตแล้ว ความชอบขนมมันลดลงไปเองตามวัย
ข้อ 2 ข้อ 3 ยังเหมือนเดิมครับ
ข้อ 4 อย่าว่าแต่เป็นแฟนเลยครับ แค่คนคุย แล้วคุยทีละหลายคน ผมก็ไม่เอาแล้ว
หรือแม้กระทั่ง เครซี่ดาราเกาหลีต่อหน้าผม แบบเกินเบอร์ ผมก็ถอนใจทันที
(ชื่นชอบผลงานตามปกติได้ครับ แต่ถึงขนาดกรี๊ดๆ ต่อหน้านี่ไม่ไหวอ่ะ)
ความขี้หวงผู้หญิงของตนนี่ ผมไม่รู้จะแก้ยังไงเหมือนกัน
มีเหตุการณ์ในวัยเด็กที่คุณเจอมา แล้วส่งผลต่อพฤติกรรม หรือความชอบ หรือ เป้าหมายในชีวิตของคุณ จนถึงปัจจุบันนี้ไหมครับ ?
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี หรือ เรื่องร้าย
มาถึงวันนี้ คุณแก้ปมในใจนั้น ได้หรือยังครับ ?
มีช่วงหนึ่ง ที่ฐานะทางบ้านผม ย่ำแย่ลง จนแม่ต้องเอาผมไปฝากให้คนอื่นเลี้ยง แล้วออกไปหางานทำ นานๆจะมาเยี่ยมผมสักที
ถึงแม้จะมีที่นอน ที่กิน ไม่ได้ลำบากนัก แต่ผมขาดความอบอุ่นมากๆครับ (ตอนนั้นผมอายุ 12 ปี)
วันหนึ่ง มีพี่สาวข้างบ้านย้ายมาอยู่ใหม่ เธอใจดีกับผมมาก
เอาช็อคโกแลตมาให้ผมกินบ่อยๆ ผมจำไม่ได้แล้วว่ายี่ห้ออะไร แต่จำรสชาติหวานหอมและความสุขตอนกินได้อย่างแม่นยำ
ผมก็แวะไปหาเธอบ่อยๆ เธอจะสอนการบ้านผมบ้าง อ่านหนังสือให้ผมฟังบ้าง เล่าเรื่องราวน่าสนใจต่างๆให้ผมฟัง
จนผมรู้สึกว่า เธอคือ ขุมทรัพย์แห่งปัญญาจริงๆ ถามอะไร เธอก็ตอบได้หมด
นานๆ แฟนเธอจะกลับมาหา มาค้างคืนด้วยสักที ถ้าวันไหน แฟนเธอมาหา ผมก็จะไม่กล้าไปหาเธอ (เธอจะปิดประตูบ้านเหมือนไม่ต้อนรับใครน่ะ)
วันนั้นก็อดกินช็อกโกแลตไปโดยปริยาย
ผมรู้จักคำว่า หวง เป็นครั้งแรก รู้สึกแปลบๆในใจทุกครั้ง เมื่อกลับมาจากโรงเรียน แล้วเห็นรถแฟนเธอจอดอยู่
ไม่กี่เดือนถัดมา เธอก็ย้ายไป ผมนี่เหงาจับใจเลย
ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร ก็แค่พี่สาวข้างบ้าน แต่ผมมานึกได้ ตอนโตแล้วนี่เอง ว่า ผมได้อิทธิพลหลายอย่างมาจากการที่ได้รู้จักเธอในตอนนั้น
1 ผมจะมีช็อกโกแลตจำนวนมากไว้ในตู้เย็นเสมอ
2 เพราะความประทับใจที่ผมมีต่อเธอ มันเลยกำหนดสเปคผู้หญิงในใจผม ที่เป็นแบบเธอขึ้นมา
ผมชอบ ผู้หญิงพูดเพราะ ยิ้มเก่ง ร่าเริง ฉลาด อ่อนโยน และ ใจดี ที่มีอายุมากกว่าผม
3 ผมกลายเป็นคนรักการอ่าน บ้านเธอมีหนังสือเยอะแยะ โตขึ้นมา ผมก็ซื้อหนังสือเยอะแยะแบบนั้น
เธอบอกผมว่า ถ้าผมเหงา ให้หยิบหนังสือมาอ่าน หนังสือ จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้ผมเสมอ
4 ผมขี้หึง ขี้หวง คงเพราะผม เคยต้องหลีกทางให้คนที่มีสิทธิ์ดีกว่า ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้นเลย
เมื่อโตขึ้น หากผู้หญิงคนไหน ทำท่าเจ้าชู้ หลายใจ หรือมีตัวเลือกอื่นให้ผมเห็น ผมทิ้งได้ทันที
ปมในใจเหล่านี้
ข้อ 1 แก้ได้แล้ว เพราะโตแล้ว ความชอบขนมมันลดลงไปเองตามวัย
ข้อ 2 ข้อ 3 ยังเหมือนเดิมครับ
ข้อ 4 อย่าว่าแต่เป็นแฟนเลยครับ แค่คนคุย แล้วคุยทีละหลายคน ผมก็ไม่เอาแล้ว
หรือแม้กระทั่ง เครซี่ดาราเกาหลีต่อหน้าผม แบบเกินเบอร์ ผมก็ถอนใจทันที
(ชื่นชอบผลงานตามปกติได้ครับ แต่ถึงขนาดกรี๊ดๆ ต่อหน้านี่ไม่ไหวอ่ะ)
ความขี้หวงผู้หญิงของตนนี่ ผมไม่รู้จะแก้ยังไงเหมือนกัน