ไม่รู้ทำไมที่อยู่ๆอยากเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา ทุกคนมีมุมมองยังไงบ้างเกี่ยวกับความรักทางไกล สำหรับเราเรา
เคย มองว่าถ้าคนมันรักกันอยู่ไกลแค่ไหนก็ยังสามารถรักกันไปได้เรื่อยๆถึงอาจจะไม่ได้เจอกัน และถึงสมัยนี้หลายๆคนจะมองว่าความรักแบบนี้มันไม่เหมือนความรักเอาซะเลยบางทีมีอะไรก็แอบน้อยใจเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆยิ่งเป็นวัยรุ่นอีก
พอเลิกกันไปมันก็ไม่มีรูปคู่ ไม่มีการพบเจอ ไม่มีการสัมผัส มีเพียงบทสนทนาและเสียงที่เคยได้ยิน เป็นความสัมพันธ์ที่รู้กันแค่สองคน
ไม่มีอะไรยืนยันเลยว่าเรื่องของเรามันเคยเกิดขึ้นจริง
แล้วยิ่งพอใครสักคนมูฟออนไปก่อนมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมา เรายินดีที่เขาเจอคนอื่นๆแต่ในใจมันก็รู้สึกแปลกๆถึงเราก็รู้ก็ตามเถอะว่าคนมันมีเยอะแยะเราไม่ใช่คนสุดท้ายในชีวิตเขาสักหน่อย แต่กับบางคนสร้างทุกอย่างมาด้วยกันตั้งแต่ยังไม่มีอะไรจนกระทั่งมีทุกอย่างในปัจจุบัน รักกันมาหลายสิบปีสุดท้ายพอเลิกกันไปฝ่ายใดสักฝ่ายก็ยังคงไปต่อได้เพราะทุกๆอย่างที่เคยทำร่วมกันมากับคนเก่า
ตอนเราอยู่ป.5เคยมองว่าพวกพี่ๆมัธยมทำไมถึงต้องร้องไห้ฟูมฟายเพียงเพราะโดนทิ้งทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าคนที่บอกว่ารักนักรักหนาเลยสักครั้งจนกระทั่งเราโตขึ้นมาอีกนิดก็เข้าใจสิ่งที่พี่ๆหลายๆคนร้องไห้ให้กับมันรวมถึงเราเองเหมือนกัน555 ถึงมันอาจจะไม่ใช่ความรักในแบบของผู้ใหญ่ การใช้ชีวิตร่วมกัน ทำงาน ฯลฯ ก็ตาม เอาง่ายๆก็เหมือนกับการร้องไห้ให้คนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกัน
ความรักในแต่ละช่วงชีวิตแตกต่างกัน ตอนเด็กๆ ความรักคือการที่พ่อแม่กอด หอมหรือบอกว่ารัก โตมาช่วงวัยรุ่นความรักคือความรู้สึกตื่นเต้น คิดถึง วูบวาบ จวบจนถึงวัยผู้ใหญ่ ที่เริ่มมีความคิดและทัศนคติที่โตขึ้น คิดและวิเคราะห์มากขึ้นไปอีก แม่เราเคยบอกเสมอว่าถ้าจะคบกับใครก็ให้ดูดีๆอย่าคบเพียงเพราะเขารวยเขาหล่อแต่ทำร้ายเราทุกวัน ไม่รู้สิ เรารู้สึกว่าความรักมันเหมือนกับความฝันที่เราอยากจะเป็นในอนาคต เพราะเราไม่รู้เลยว่าเราอยากเป็นอะไร ทำงานนี้แล้วจะได้กำไรหรือขาดทุน เหมือนกับการเสี่ยงไปกับความรักว่าเราควรรักคนๆนี้ดีไหม
เพื่อนๆพี่ๆน้องๆหรือคนรอบตัวเราที่มีแฟนอยู่ต่างจังหวัดส่วนใหญ่ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ามันไม่มีอะไรแน่นอนในความสัมพันธ์เลย เราต้องมาคอยระแวงว่าเขาจะแอบคุยกับคนอื่นไหมแอบรักคนอื่นไหม เพราะแม้แต่คนที่อยู่บ้านเดียวกันก็ยังนอกใจกันได้เลย และกับบางคนพอเลิกกันไปก็พูดคำพูดที่มันสวยหรู เค้าจะรอเธอตรงนี้นะอยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มา แต่พอผ่านไปไม่นานกลับมีคนใหม่เฉยเลยแต่มันก็ไม่แปลกหรอก เหมือนกับการที่เราถามเขาว่า ชอบน้องคนนี้ไหม แน่นอนมันไม่มีใครตอบว่าชอบหรอก พอผ่านไปสักปีสองปีก็ลง Happy Anniversary 1 years ซะแล้
กับอีกบางเรื่อง เราชัดเจนในความสัมพันธ์มาโดยตลอดแต่กลับถูกพูดกรอกหูทุกวันว่า เรากลัวเธอมีคนอื่น กลัวเธอนอกใจเพียงเพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้กัน มันเลยทำลายควาทรู้สึกเราที่ว่า เราชัดเจนขนาดนี้ยังมองว่าเรานอกใจอีกหรอ? หรือไม่ก็กลัวว่าเราเหมือนคนเก่าเขาทั้งที่เรากับคนเก่าเขามันคนละคนกัน
แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าทุกๆคนจะมองความรักว่าเป็นอะไร นิยามของคำว่าความรักคืออะไร มันก็ไม่มีผิดมีถูกหรอก เพราะเราทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันมันไม่มีใครสามารถบอกเราได้หรอกว่าเราควรรักคนนี้คนนั้น เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เราต้องการอยากจะรักษาและทะนุถนอมเค้าให้อยู่กับเราไปนานๆมันก็คือตัวเราเองที่ต้องตัดสินใจ
ความรักทางไกล
พอเลิกกันไปมันก็ไม่มีรูปคู่ ไม่มีการพบเจอ ไม่มีการสัมผัส มีเพียงบทสนทนาและเสียงที่เคยได้ยิน เป็นความสัมพันธ์ที่รู้กันแค่สองคนไม่มีอะไรยืนยันเลยว่าเรื่องของเรามันเคยเกิดขึ้นจริง
แล้วยิ่งพอใครสักคนมูฟออนไปก่อนมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมา เรายินดีที่เขาเจอคนอื่นๆแต่ในใจมันก็รู้สึกแปลกๆถึงเราก็รู้ก็ตามเถอะว่าคนมันมีเยอะแยะเราไม่ใช่คนสุดท้ายในชีวิตเขาสักหน่อย แต่กับบางคนสร้างทุกอย่างมาด้วยกันตั้งแต่ยังไม่มีอะไรจนกระทั่งมีทุกอย่างในปัจจุบัน รักกันมาหลายสิบปีสุดท้ายพอเลิกกันไปฝ่ายใดสักฝ่ายก็ยังคงไปต่อได้เพราะทุกๆอย่างที่เคยทำร่วมกันมากับคนเก่า
ตอนเราอยู่ป.5เคยมองว่าพวกพี่ๆมัธยมทำไมถึงต้องร้องไห้ฟูมฟายเพียงเพราะโดนทิ้งทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าคนที่บอกว่ารักนักรักหนาเลยสักครั้งจนกระทั่งเราโตขึ้นมาอีกนิดก็เข้าใจสิ่งที่พี่ๆหลายๆคนร้องไห้ให้กับมันรวมถึงเราเองเหมือนกัน555 ถึงมันอาจจะไม่ใช่ความรักในแบบของผู้ใหญ่ การใช้ชีวิตร่วมกัน ทำงาน ฯลฯ ก็ตาม เอาง่ายๆก็เหมือนกับการร้องไห้ให้คนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกัน
ความรักในแต่ละช่วงชีวิตแตกต่างกัน ตอนเด็กๆ ความรักคือการที่พ่อแม่กอด หอมหรือบอกว่ารัก โตมาช่วงวัยรุ่นความรักคือความรู้สึกตื่นเต้น คิดถึง วูบวาบ จวบจนถึงวัยผู้ใหญ่ ที่เริ่มมีความคิดและทัศนคติที่โตขึ้น คิดและวิเคราะห์มากขึ้นไปอีก แม่เราเคยบอกเสมอว่าถ้าจะคบกับใครก็ให้ดูดีๆอย่าคบเพียงเพราะเขารวยเขาหล่อแต่ทำร้ายเราทุกวัน ไม่รู้สิ เรารู้สึกว่าความรักมันเหมือนกับความฝันที่เราอยากจะเป็นในอนาคต เพราะเราไม่รู้เลยว่าเราอยากเป็นอะไร ทำงานนี้แล้วจะได้กำไรหรือขาดทุน เหมือนกับการเสี่ยงไปกับความรักว่าเราควรรักคนๆนี้ดีไหม
เพื่อนๆพี่ๆน้องๆหรือคนรอบตัวเราที่มีแฟนอยู่ต่างจังหวัดส่วนใหญ่ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ามันไม่มีอะไรแน่นอนในความสัมพันธ์เลย เราต้องมาคอยระแวงว่าเขาจะแอบคุยกับคนอื่นไหมแอบรักคนอื่นไหม เพราะแม้แต่คนที่อยู่บ้านเดียวกันก็ยังนอกใจกันได้เลย และกับบางคนพอเลิกกันไปก็พูดคำพูดที่มันสวยหรู เค้าจะรอเธอตรงนี้นะอยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มา แต่พอผ่านไปไม่นานกลับมีคนใหม่เฉยเลยแต่มันก็ไม่แปลกหรอก เหมือนกับการที่เราถามเขาว่า ชอบน้องคนนี้ไหม แน่นอนมันไม่มีใครตอบว่าชอบหรอก พอผ่านไปสักปีสองปีก็ลง Happy Anniversary 1 years ซะแล้
กับอีกบางเรื่อง เราชัดเจนในความสัมพันธ์มาโดยตลอดแต่กลับถูกพูดกรอกหูทุกวันว่า เรากลัวเธอมีคนอื่น กลัวเธอนอกใจเพียงเพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้กัน มันเลยทำลายควาทรู้สึกเราที่ว่า เราชัดเจนขนาดนี้ยังมองว่าเรานอกใจอีกหรอ? หรือไม่ก็กลัวว่าเราเหมือนคนเก่าเขาทั้งที่เรากับคนเก่าเขามันคนละคนกัน