สวัสดีค่ะ เราเป็นคนๆหนึ่งที่เชื่อเรื่องความรัก เราสามารถรักได้หลายคนก็จริง แต่คนที่ตัวเราฝังใจไปตลอดก็คือรักแรกคนนี้ เขาเป็นรักครั้งแรกในชีวิต รักที่ไม่ว่าเขาจะทำผิดแค่ไหน เราก็ยังยืนข้างเขา คอยให้กำลังใจเขา เราไม่มีตัวตนในสายตาเขามา7ปีกว่าเกือบ8ปี จนกระทั่งเริ่มเข้าสู่ปีที่8เราได้คุยกับเขา แต่มันก็ไม่พัฒนาเลยค่ะ เหมือนคุยกันนิดๆหน่อยๆ แต่เราก็ยังรักเขานะคะ รักจนรู้สึกว่ารักใครเท่าที่รักเขาไม่ได้แล้ว แต่เราก็รู้มาเรื่อยๆว่าเขาก็มีสาวๆมากมายในใจก็เจ็บนะคะ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรได้แค่นอนทำใจไปเรื่อยๆ จนวันนี้ได้ยินเพลงนึงที่ร้องว่า "ไม่มีใครตายเพียงเพราะคนอื่นไม่รักมีแต่คนที่ตายเพราะไม่รักตัวเอง" จนถึงคำนึงที่มันจุกในใจคือ "หัวใจเป็นของเธอใช่เป็นของเขา" น้ำตาเราไหลเลยค่ะ เราเหมือนปลดล็อคบางอย่างในใจออกมา แต่เราก็ยังร้องไห้ยังเจ็บปวด เราทรมานกับรักครั้งนี้มากจริงๆ มากจนตัวเราเองพึ่งพาการมีอยู่ของเขามากเกินไป เพราะเรามีเขาอยู่ทุกช่วงของชีวิตตั้งแต่เด็กจนโต เราเลยนึกภาพไม่ออกเลยค่ะสำหรับการใช้ชีวิตโดยไม่มีเขา ใครเข้ามาเราก็ไม่ได้สานสัมพันธ์เพราะเขายังติดอยู่ในใจเราเสมอ เราไม่สามารถเริ่มต้นใหม่กับใครได้ และไม่รู้จะจบความสัมพันธ์อันซับซ้อนนี้ยังไงเลยค่ะ ทุกคืนเราต้องนอนคิดฟุ้งซ่านอยู่ตลอด เราร้องไห้ สะดุ้งตื่นบ้าง เพราะคิดเรื่องเขาไม่ตก เราแค่อยากเลิกรักเขา เราไม่อยากอยู่จนวันที่เขาแต่งงานมีลูกแล้วเรายังรักเขาอยู่แบบนั้นเราคงต้องทรมานกว่านี้แน่ๆ เราอยากตัดใจได้สักที อยากเดินไปข้างหน้าโดยที่เราก็ไม่ได้เสียเขาไป แล้วก็ไม่เสียตัวเองไปด้วย แต่เราก็ทำใจไม่ได้จริงๆ 😭😭😭😭