เรื่องมีอยู่ว่าสามีเราได้รับข่าวว่าแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล หลังจากนั้นในตอนเย็นของวันนั้นที่สามีเราเลิกงานแล้วก็พาเราไปเยี่ยมแม่เค้า ต้องบอกก่อนว่าสามีเรามีน้องสาวอีก1คน พอมาถึงโรงพยาบาลที่แม่เค้าอยู่ ซึ่งน้องสาวมาดูแม่นานล่ะ แต่เรากะสามีพึ่งมาถึง รอจนเรามาถึงให้เรากะสามีจ่ายค่ารักษาในโรงพยาบาลเอกชน เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็แค่เงินนิดหน่อย จนหมอออกมาบอกว่าต้องให้แม่รักษาตัวต่อที่โรงบาล ด้วยความที่มันไกลจากที่สามีเราทำงาน สามีเราเลยปรึกษากะน้องสาวเค้าว่าเอายังไงดี น้องสาวตอบมาว่าถ้าแม่อยู่ต่อก็เฝ้าไม่ได้เพราะต้องทำงาน ส่วนแฟนของน้องสาวก็ทำงาน ส่วนสามีเราก็ต้องทำงาน สุดท้ายหวยมาออกที่เรา ย้ายโรงบาลมาให้ไกล้ที่เราพักที่สุด เพื่อมาดูแลแม่สามีต่อ เราเฝ้าแม่สามี4วัน3คืน ทั้งๆที่เราท้องเราก็ไม่สะดวกเท่าไหร่ในการเดินในการนอนที่โรงบาล เราก็อดทนทุกอย่าง ในระหว่างนั้นน้องสาวเค้ามาดูแม่แค่ช่วงเช้าถึงเย็นในวันหยุด พูดแค่ว่าต้องทำงาน เหนื่อยไม่ค่อยได้พัก แต่เรากะสามีต้องนอนที่โรงบาลเพื่อเฝ้าแม่ทั้งๆที่สามีเราก็ทำงานเหมือน พอแม่ออกจากโรงบาลทีนี้ก็เป็นเราต้องดูแลแม่เค้าต่อ แม่เค้าออกโรงบาลครบ1อาทิตย์ ไม่เคยพูดเลยว่าจะไปอยู่กะน้องสาว อยู่กะเรากะสามีตลอด ทีนี้ปัญหาอยู่ที่ตรงนี้ นอนก็ต้องนอนด้วยกันตลอด จะไปไหนก็ตามไปด้วยทุกที่ บ่นเป็นนั้นเป็นนี้ตลอดเวลา ให้ลูกเอาใจตลอด เราทำอะไรให้ก็ไม่ค่อยพอใจ แล้วมาน้อยใจลูกชายเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กะน้าอีกบ้านไกล้ๆกัน วันนี้เราบ่นกะแฟนว่าปวดท้องน้อยจังเลย แฟนบอกให้เราไปหาหมอเอง เพราะต้องทำงาน เราก็ไปหาหมอเอง ทั้งๆที่ปวดท้องขับรถเองไม่ไหว ก็ต้องไป พอเค้ากลับมาถึงห้องไม่ถามเราสักคำว่าเป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ย ได้ไปหาหมอรึป่าว เดินเข้าไปห้องครัวแล้วกลับออกมาต่อว่าเราว่าไม่ทำอะไรเลยหรอวันๆนึง คนทำงานก็เหนื่อยจะตายยังต้องมาเจอแบบนี้อีก เราเลยอยากถามทุกคนว่าทำไมเค้าถึงเอาใจใส่แม่เค้าได้ ทำให้แม่ได้ทุกอย่าง แต่กับเราที่เป็นเมีย เป็นแม่ของลูกเค้าที่กำลังจะเกิดมาเนี้ย ทำไมถึงได้รับการปฎิบัติที่ต่างกันจังเลย เรามีสิทธิ์ที่จะน้อยใจรึเสียใจบ้างไหม
ระหว่างเมียท้องกะแม่สามี เป็นคุณ คุณจะเลือกปฎิบัติกับแม่และเมียยังไง