กระทู้นี้ ไม่รู้ตั้งใจจะถามเอาฮา หรือถามแบบตั้งใจถามจริง ๆ ดี ?
เรื่อง "กระแสจิต"
จริง ๆ เราเคยมีประสบการณ์หลายครั้ง เกี่ยวกับเรื่องกระแสจิต แต่ส่วนใหญ่เกิดกับคนใกล้ชิด และเราคิดว่า ก็เพราะสนิทกันแหละ
เลยรู้สึกสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายคิด หรือรู้สึกยังไง ?
เช่น เราร้องเพลงบางเพลงอยู่ในใจ (แน่ใจว่าอยู่ในใจจริง ๆ) ปรากฎว่า สักพัก สามีฮัมท่อนต่อมาออกมาเลย แปลกดี
ลูก ๆ จะสัมผัสอารมณ์เราได้เสมอ ว่า กำลังเครียด หรือโกรธกรุ่น ๆ อะไร ทั้งที่เราก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไร อันนี้ อาจจะไม่ค่อยแปลกเท่าไร
อีกครั้ง ไปสัมมนาอะไรสักอย่างด้านจิตวิทยา มันจะมีโจทย์ให้ลองสมมติว่าตัวเองเป็นต้นไม้ จะเป็นต้นอะไร
ปรากฎว่า สิ่งที่เราคิด (ยังไม่ได้พูด) ซึ่งค่อนข้างจะเจาะจงรายละเอียด ตรงกับสิ่งที่ผู้สัมมนาอีกคนพูดออกมาเลย
มันบังเอิญจนเราต้องยกมือถามจิตแพทย์เลยว่า ความคิดหรือกระแสจิตคนนี้ มันส่งออกไปจนคนอื่นรับรู้ได้ด้วยหรือ ?
วันนี้ ตอนกำลังทะยอยเดินขึ้นเครื่อง
เราเดินตามหลังผู้ชายคนหนึ่ง เห็นแต่ข้างหลังนะคะ แต่ความรู้สึกเหมือนเจอคนที่อยากรู้จักมาก คือ เห็นท่าเดิน เห็นกระเป๋าที่ลาก เห็นแบ็คแพ็คที่ถือ เห็นการแต่งตัว รู้สึกเหมือนอยากรู้จักคนนี้มาก ทั้งที่เฟอร์เหล่านี้ ก็ไม่ได้มีอะไรเตะตาเป็นพิเศษ
กระเป๋าลากเหมือนมีโลโก้เครื่องปรับอากาศ เป้มีโลโก้ธนาคาร คาดว่าเป็นของแถมแน่นอน
กางเกงเสื้อก็ไม่ได้ดูใหม่เรี่ยมอะไร แต่เหน็บชายเสื้อ ทุกอย่างดูเรียบร้อย งามตาไปหมด
เพียงแต่เราสังเกตเห็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่คนนั้นใส่ ไม่ได้ติดกระดุมตรงปลายข้อมือ
ยังคิดเล่น ๆ ซน ๆ เลยว่า โอ๊ย อุตส่าห์แต่งตัวซะเรียบร้อย ทำไมไม่กลัดกระดุมตรงปลายข้อมือ ฮึ ถ้าเป็นเพื่อนเป็นน้อง เดี๋ยวเจ้ติดกระดุมให้
ทันใดนั้น ผู้ชายคนนั้นจู่ ๆ ก็หันกลับมามองเรา
นี่ตกใจวาบเลย...
หรือว่า คนนั้นได้ยินความคิดเรา ???
ปรากฎว่า บนเครื่องเค้านั่งที่นั่งตรงกับเรา แต่ห่างกัน 2 แถว
รู้สึกผิดเลยว่า เที่ยวแส่ส่ายไปวิจารณ์คนอื่น
รีบขอขมาในใจแทบไม่ทัน
ตอนลงจากเครื่อง เลยสำรวมใจมาก เห็นกันแว้บ ๆ
ดูที่ข้อมือ ปรากฎว่า กระดุมปลายข้อมือ ติดเรียบร้อยแล้วค่ะ
นี่เลยอดคิดไม่ได้เลยว่า จริง ๆ แล้ว เวลาเราเผลอคิดอะไรดัง ๆ
มันจะมีคนอื่นที่ได้ยินด้วยจริงไหม ?
เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งที่นับถือกันมากเป็นผู้ชาย เคยเล่าให้ฟังในกลุ่มเล็ก ๆ ที่สนิทกันว่า
เคยไปทำบุญที่วัดเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วกำลังจินตนาการ......กับพี่
พี่ผู้ชายบอกว่าอึดอัดมากกกกกกก
เลยลองมาตั้งคำถามเล่น ๆ ดูว่า
มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะว่า คิดอะไรในใจอยู่ แล้วมัน "ดัง" แบบไม่มีเสียงออกไปจนคนนอกได้ยิน
ปล. เราไม่ได้เป็นคนสมาธิแน่วแน่อะไรนะคะ
ตอนเด็ก ๆ เคยอ่านหนังสือของหลวงวิจิตรวาทการ เกี่ยวกับเรื่องกำลังความคิด พลังอำนาจของจิตใจ
ท่านเคยแนะให้ฝึกว่า เราอาจฝึกโดยการลองเพ่งจิตเพื่อสั่งให้บริกรมองมาทางเราเมื่อเราต้องการสั่งอาหาร โดยไม่ต้องร้องเรียกจริง ๆ
เราเคยทำแล้ว
ไม่เวิร์คค่ะ กดปุ่มเอาจะดีกว่า
มีใครเคยเผลอส่งกระแสจิตออกไปดัง ๆ แล้วมีคนรับรู้บ้างไหมคะ ?
เรื่อง "กระแสจิต"
จริง ๆ เราเคยมีประสบการณ์หลายครั้ง เกี่ยวกับเรื่องกระแสจิต แต่ส่วนใหญ่เกิดกับคนใกล้ชิด และเราคิดว่า ก็เพราะสนิทกันแหละ
เลยรู้สึกสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายคิด หรือรู้สึกยังไง ?
เช่น เราร้องเพลงบางเพลงอยู่ในใจ (แน่ใจว่าอยู่ในใจจริง ๆ) ปรากฎว่า สักพัก สามีฮัมท่อนต่อมาออกมาเลย แปลกดี
ลูก ๆ จะสัมผัสอารมณ์เราได้เสมอ ว่า กำลังเครียด หรือโกรธกรุ่น ๆ อะไร ทั้งที่เราก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไร อันนี้ อาจจะไม่ค่อยแปลกเท่าไร
อีกครั้ง ไปสัมมนาอะไรสักอย่างด้านจิตวิทยา มันจะมีโจทย์ให้ลองสมมติว่าตัวเองเป็นต้นไม้ จะเป็นต้นอะไร
ปรากฎว่า สิ่งที่เราคิด (ยังไม่ได้พูด) ซึ่งค่อนข้างจะเจาะจงรายละเอียด ตรงกับสิ่งที่ผู้สัมมนาอีกคนพูดออกมาเลย
มันบังเอิญจนเราต้องยกมือถามจิตแพทย์เลยว่า ความคิดหรือกระแสจิตคนนี้ มันส่งออกไปจนคนอื่นรับรู้ได้ด้วยหรือ ?
วันนี้ ตอนกำลังทะยอยเดินขึ้นเครื่อง
เราเดินตามหลังผู้ชายคนหนึ่ง เห็นแต่ข้างหลังนะคะ แต่ความรู้สึกเหมือนเจอคนที่อยากรู้จักมาก คือ เห็นท่าเดิน เห็นกระเป๋าที่ลาก เห็นแบ็คแพ็คที่ถือ เห็นการแต่งตัว รู้สึกเหมือนอยากรู้จักคนนี้มาก ทั้งที่เฟอร์เหล่านี้ ก็ไม่ได้มีอะไรเตะตาเป็นพิเศษ
กระเป๋าลากเหมือนมีโลโก้เครื่องปรับอากาศ เป้มีโลโก้ธนาคาร คาดว่าเป็นของแถมแน่นอน
กางเกงเสื้อก็ไม่ได้ดูใหม่เรี่ยมอะไร แต่เหน็บชายเสื้อ ทุกอย่างดูเรียบร้อย งามตาไปหมด
เพียงแต่เราสังเกตเห็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่คนนั้นใส่ ไม่ได้ติดกระดุมตรงปลายข้อมือ
ยังคิดเล่น ๆ ซน ๆ เลยว่า โอ๊ย อุตส่าห์แต่งตัวซะเรียบร้อย ทำไมไม่กลัดกระดุมตรงปลายข้อมือ ฮึ ถ้าเป็นเพื่อนเป็นน้อง เดี๋ยวเจ้ติดกระดุมให้
ทันใดนั้น ผู้ชายคนนั้นจู่ ๆ ก็หันกลับมามองเรา
นี่ตกใจวาบเลย...
หรือว่า คนนั้นได้ยินความคิดเรา ???
ปรากฎว่า บนเครื่องเค้านั่งที่นั่งตรงกับเรา แต่ห่างกัน 2 แถว
รู้สึกผิดเลยว่า เที่ยวแส่ส่ายไปวิจารณ์คนอื่น
รีบขอขมาในใจแทบไม่ทัน
ตอนลงจากเครื่อง เลยสำรวมใจมาก เห็นกันแว้บ ๆ
ดูที่ข้อมือ ปรากฎว่า กระดุมปลายข้อมือ ติดเรียบร้อยแล้วค่ะ
นี่เลยอดคิดไม่ได้เลยว่า จริง ๆ แล้ว เวลาเราเผลอคิดอะไรดัง ๆ
มันจะมีคนอื่นที่ได้ยินด้วยจริงไหม ?
เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งที่นับถือกันมากเป็นผู้ชาย เคยเล่าให้ฟังในกลุ่มเล็ก ๆ ที่สนิทกันว่า
เคยไปทำบุญที่วัดเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วกำลังจินตนาการ......กับพี่
พี่ผู้ชายบอกว่าอึดอัดมากกกกกกก
เลยลองมาตั้งคำถามเล่น ๆ ดูว่า
มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะว่า คิดอะไรในใจอยู่ แล้วมัน "ดัง" แบบไม่มีเสียงออกไปจนคนนอกได้ยิน
ปล. เราไม่ได้เป็นคนสมาธิแน่วแน่อะไรนะคะ
ตอนเด็ก ๆ เคยอ่านหนังสือของหลวงวิจิตรวาทการ เกี่ยวกับเรื่องกำลังความคิด พลังอำนาจของจิตใจ
ท่านเคยแนะให้ฝึกว่า เราอาจฝึกโดยการลองเพ่งจิตเพื่อสั่งให้บริกรมองมาทางเราเมื่อเราต้องการสั่งอาหาร โดยไม่ต้องร้องเรียกจริง ๆ
เราเคยทำแล้ว
ไม่เวิร์คค่ะ กดปุ่มเอาจะดีกว่า