คือหนูกำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง พี่เค้าอายุ38 ส่วนหนูอายุ29 ซึ่งไม่เคยคุยกับผู้ชายอายุห่างกันมากขนาดนี้เลย เค้าเป็นคนอบอุ่นเวลาอยู่ด้วยกันคือมีความสุขมาก

แต่เค้าไม่ค่อยมีเวลาทำแต่งาน เวลาเจอกันในช่วงเวลางานเค้าก็จะดูลน ห่วงงาน ทั้งๆที่ชวนเราไปกินกาแฟ กินข้าว ที่ใกล้ๆที่ทำงานเค้า แล้วช่วงเวลาหลังเลิกงานวันที่ว่างตรงกันไปกินข้าวด้วยกันก็เหมือนกำลังจะไปได้ดี พอวันรุ่งขึ้นก็หายไปเลย หายเป็นวัน2วันพอทักมาก็บอกไปต่างจังหวัดมา เป็นแบบนี้ตลอด

เวลาคุยกันคือน้อยมากวันนึงมีแค่ไม่กี่ประโยค “วันนี้ยุ่งไหม” “กินข้าวยัง”วันไหนเค้าว่างหน่อยก็จะโทรมา
จริงๆสำหรับหนูคือแค่ทักมาทุกวัน แค่วันละประโยคก็พอแล้ว ไม่ใช่หายไปเฉยๆ เข้าใจว่ายุ่งแต่มันจะไม่มีเวลาขนาดนั้นเลย หรือว่าเค้าไม่ได้นึกถึงเราเลย

เค้าเคยบอกว่าเค้ายังไม่พร้อมดูแลหนูเพราะเค้าไม่มีเวลาให้ เค้าบอกว่าที่ผ่านมาก็มีคนเข้ามาตลอดแต่ทุกคนต้องการเวลาจากเค้า ซึ่งส่วนตัวเค้าชอบดื่มสังสรรค์หลังเลิกงานพอกลับบ้านก็จะเช็คเมล์ แล้วอาจจะด้วยภาระหน้าที่การงานของเค้าด้วยเพราะเค้าเคยบอกว่าอยากไปให้สุดในตำแหน่งงานของเค้า

อยากถามพี่ๆว่าวัยนี้เคยคิดอยากมีครอบครัวไหมคะ หรือว่ามีแต่คำว่างาน
การที่หายไปแบบนี้มันปกติสำหรับคนวัยนี้ไหมคะ