***คำเตือน*** จขกท. ค่อนข้างจะเป็นคนปากหมา กรุณาอย่าถือสาภาษาที่ใช้ตอบคอมเม้นท์

ในกระทู้นี้เราจะเล่า เรื่องราวนิมิตที่เราเห็นในความฝัน ที่เราได้กล่าวถึงในกระทู้ภาคที่ 37 ซึ่งเรื่องราวของสถานที่ ที่อยู่ในเหตุการณ์ในนิมิตนี้ของเรา มันคือท่าน้ำ ในคลองที่บ้านเกิดของเรา ซึ่งเราเคยเล่านิมิตเรื่องนึงเกี่ยวกับท่าน้ำตรงนี้มาแล้วใน กระทู้ เห็นนิมิต ภาค 19 ของเรา

ซึ่งนิมิตที่เราจะเล่าในกระทู้นี้ก็เกี่ยวข้องกับสถานที่เดิมตรงนั้น ซึ่งในครั้งนี้เราได้ฝันเห็นนิมิต เห็นเหตุการณ์ เรื่องราวของสถานที่ตรงนั้นที่เกี่ยวกับ เกิดขึ้นกับเราและคนใกล้ตัวเราที่เรารู้จักในปัจจุบัน ถึง 2 ครั้ง ติดๆกันแต่เป็นเหตุการณ์ที่แตกต่างกัน

เหตุการณ์แรกที่เราเห็นในนิมิตจากความฝันคือ เราเห็นตัวเองและคนอื่นๆกำลังออกรบ ทำศึกสงครามกันกับบางสิ่งบางอย่าง ที่ไม่ใช่คน เราเรียกไม่ถูกว่ามันคืออะไร

พวกมันมีร่างกายที่สูงใหญ่ เหมือนยักษ์ แต่มีหน้าตาเหมือนสัตว์ มีพละกำลังมาก ในฝันเราพยายามสู้รันฟันแทงมัน เท่าไหร่แต่ไม่โดนจุดสำคัญที่จะทำให้มันตายได้เลย

แล้วก็พากันวิ่งหนีกลับที่ค่าย ซึ่งค่ายที่พักในฝันมันคือ ลานบ้านของป้าเราในปัจจุบัน ที่เราชอบไปวิ่งเล่นตอนเป็นเด็ก เพราะมันเป็นที่โล่งเตียน ไม่มีหญ้าขึ้นเลย ซึ่งในฝัน ค่ายตรงนั้นโดนพวกยักษ์ ที่มีหน้าตาเหมือนสัตว์นั้นเข้าทำลาย 

ลูกเด็กเล็กแดงถูกเหยียบ ถูกฆ่าตายเกลื่อน ในฝันเราพากันวิ่งลงน้ำ ไปหลบอยู่ในน้ำ น้ำในคลองก็เต็มไปด้วยเลือด เต็มไปด้วยศพ ส่วนเราก็ได้แต่หลบอยู่ที่ท่าน้ำตรงนั้น แค่นั้นแหละค่ะ

นิมิตเรื่องถัดมาคือ เราฝันเห็นตัวเองกับสามีคนปัจจุบันนี้ ลงไปอาบน้ำ ที่ท่าน้ำตรงนั้นด้วยกันสองคน ซึ่งทุกครั้งที่ลงไปอาบน้ำด้วยกัน สามีเราจะออกไปแหวกว่ายอยู่กลางคลองเสมอ

ส่วนเราได้แต่หลบอาบน้ำอยู่แต่ใกล้ๆริมตลิ่ง ไม่กล้าออกไปแหวกว่าย อยู่กลางคลองเหมือนเขา ในฝันเหมือนเราจะกลัวอะไรสักอย่างที่อยู่ในคลอง หรืออยู่ใต้น้ำ แต่เราไม่รู้ว่าเรากลัวอะไร เราจึงไม่กล้าที่จะออกไปแหวกว่าย

และในฝันเราจะรีบขึ้นจากน้ำ เมื่อสามีเราขึ้นจากน้ำด้วยเสมอ ไม่เคยลงเล่นน้ำ อาบน้ำที่ท่านั้นคนเดียวเลย ในฝันมีอยู่คราวนึง สามีเราบอกว่าให้เราออกมาว่ายน้ำเล่นด้วยกัน

เราก็ได้ก้มดำน้ำเพื่อจะว่ายไปหาสามีที่อยู่ตรงกลาง แล้วเราก็เห็นบางอย่างใต้น้ำ มันเป็นเหมือนอะไรสักอย่างเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มก้อน มีสีเขียว แล้วกำลังเคลื่อนตัวมาทางเราจากใต้น้ำ

เราตกใจกลัวอย่างมาก รีบชวนสามีขึ้นจากน้ำเลยทันใด หลังจากขึ้นจากน้ำไปแล้ว เรายังหันหลังกลับมามองในน้ำตรงนั้น มันเหมือนมีบางอย่างดึงดูดเรา เรียกหาเรา ให้เราต้องลงไป แต่เรากลับมีความรู้สึกกลัวแล้วรีบหันหลับไปทันใด แล้วเราก็ตื่น

สำหรับประวัติตรงท่าน้ำที่คลองบ้านเกิดเราตรงนั้น มันมีเรื่องเล่าจากคนเฒ่าคนแก่สมัยก่อน เล่าสืบต่อกันมาว่า ที่ตรงนั้นมีคนจมน้ำตายอยู่ตลอด ประมาณว่า เหมือนกับการหาตัวตายตัวแทน อะไรประมาณนั้น

ซึ่งบางทีก็เป็นเด็กบ้าง เป็นผู้ใหญ่บ้าง และสมัยย่าเรายังมีชีวิตอยู่ แกก็บอกว่า ลุงคนนึงแกก็จมน้ำตายที่ตรงนั้น ตอนเขางมศพขึ้นมา เนื้อตัวแกเขียวเมือก มีแต่ตะไคร้น้ำเกาะ

แกเล่าว่า ลุงคนนนั้นแกจมน้ำตายเพราะผีพราย อะไรประมาณนั้นแหละ แล้วก็สั่งห้าม เตือนเราและพวกพี่ๆคนอื่นๆไม่ให้ลงไปเล่นน้ำตอนเราเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ค่อยเชื่อแก ก็ยังหนีแกไปเล่นน้ำที่ตรงนั้นอยู่บ่อยๆ

เพราะคิดว่าผู้ใหญ่คงจะพูดโกหก เพื่อจะหลอกเด็กไม่ให้ไปเล่นน้ำในคลองเฉยๆ แต่ความรู้สึกกลัวการลงเล่นน้ำของเรามันมีอยู่ก่อนแล้ว เราจะเป็นคนที่กลัวการอยู่ในน้ำ กลัวการว่ายน้ำ การดำน้ำมาก 

เพราะเราจะมีความรู้สึกว่า ใต้น้ำมันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับเรา เหมือนมันจะเข้ามาหาเรา มันจะทำให้เราจมน้ำ แต่เราเป็นคนที่ชอบเอาชนะ เราจึงเลือกที่จะไม่กลัว แล้วก็พยายามหัดว่ายน้ำ ซึ่งเราก็ว่ายน้ำได้ แต่ว่ายไม่แข็ง

เพราะเวลาอยู่ในน้ำ เราจะชอบตกใจกลัวตลอด ทำให้เราเกือบจมน้ำหลายต่อหลายครั้ง เราเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลัวอะไร รู้แต่ว่ามันกลัวของมันเอง