การเลือกความมืดบอดอยากเอาชนะคะคานด้วยเหตุผลเล็กๆ 
ที่คิดจะไปหักล้างก้างชิ้นใหญ่ มันดีตรงไหน

หยิบความจริงครึ่งเดียวมาโต้แย้งแล้วคิดว่าจะชนะน็อคในหมัดเดียว
แต่ทำไมไม่คิดว่าคู่ต่อสู้ก็สามารถหยิบความจริงอีกครึ่งที่เหลือมาปัดหมัดน็อคไม่ให้โดนตัวได้

เป็นเรื่องธรรมชาติที่คนเราจะคิดว่ามีของดีของเด็ด(ตามความคิด)
แล้วส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งหมดจะหยุดคิด หยุดพยายามที่จะคิดต่อ
รอแค่ถึงเวลาแล้วยิงหมัดน็อคทีเดียวคือ จบ

แต่ในความเป็นจริง หมัดน็อคที่ปล่อยออกไป ก็อาจจะโดนปัดตกไปได้
จั่วลม ไม่โดนตัวก็น็อคไม่ได้ชนะไม่ได้
แถมยังจะทำอะไรต่อก็ไม่ได้ เพราะระฆังดังขึ้นเวลาที่ใช้ในการต่อสู้หมดลงแล้ว

เลือกยิงหมัดตรงอย่างเดียวก็พอแล้ว?
เห็นแย้งให้ฉุกคิดว่า หมัดที่ปล่อยออกไปน็อคฝ่ายตรงข้ามไม่ได้
แล้วช่วยกันหาแนวปล่อยหมัดใหม่ เพื่อชัยชนะไม่ดีกว่าหรือ
หมัดตรงไม่ได้ผล สวิงจากด้านข้างไม่จบ อัปเปอร์คัทจากด้านล่างได้มั๊ย
สาดข้างไม่จบ จับไถนา กวาดลานได้มั๊ย ไม่ดีกว่าหรือ 

เอาเรื่องหุ้นสื่ออย่างเดียวก็พอ

พอมีข่าวจะเอาเรื่องถือครองหุ้นสื่อออกมา
แค่คนในข่าวบอกว่าเป็นผู้จัดการมรดกและแจ้งปปช.ไปแล้ว
ก็เฮ เชื่อกันไม่ลืมหูลืมตา คิดว่าเป็นหมัดเด็ดหมัดน็อค

พอเราบอกว่าคู่ต่อสู้อาจจะปัดหมัดเราได้ หับขวับมา...เฮ้ยย
เพราะความจริงอีกครึ่งคือ และเป็นทายาท มรดกตกทอดแก่ทายาท

หรือ ปปช.ไม่มีหน้าที่ตรวจคุณสมบัติผู้สมัคร
ทรัพย์สินที่แสดงออกมาก็ไม่ได้ให้ปปช.ทุกคน กฎหมายไม่ได้บังคับไว้
ผู้สมัครบางคนไม่จำเป็นต้องแสดงทรัพย์สินให้ ปปช.

กกต.จะไปรู้ได้ไงเพราะไม่มีผู้สมัครคนไหน แสดงทรัพย์สินให้กกต.ตรวจสอบก่อน
หรือว่ามีใครยื่นให้กกต.ตรวจสอบ แม้แต่คนในข่าวเองก็เถอะ

ไม่พอใจที่ความเห็นเราขวางเหตุผลกลุ่มตัวเอง ไม่เออออห่อหมดไหลตาม?
หรือต้องเฮตาม ปล่อยตัวอยู่ในความประมาท มันใช่เหรอ