สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูมีปัญหาที่หนูก็ยังไม่เข้าใจและยังแก้ไม่ได้มาให้ทำทุกคนฟัง
*เข้าประเด็นหลักเลยนะคะ ช่วงนี้หนูรู้สึกว่าตัวเองกลัวการอยู่คนเดียวมากๆ เวลากินข้าวหรืออยู่บ้านจะรู้สึกโดดเดี่ยว ไม่อยากออกไปเจอคนเยอะๆเพราะรู้สึกว่ามันวุ่นวายหรือนินยายที่ชอบอ่านมากๆตอนนี้แทบจะไม่อยากเปิดอ่านเลยค่ะ บางทีคอลกับแฟนอยู่ก็รู้สึกแปลกๆแล้วอยากร้องให้ตลอดเลยค่ะ หรือบางทีก็คิดถึงเรี่องที่ยังไม่เกิดขึ้น น้ำตาก็ไหลออกมาเอง แล้วก็เหมือนจะคุมทุกอย่างไม่ไว้ใจคนอื่น จะขี้ระแวงตลอดหรือบางทีหนูไม่ได้ทำอะไรก็อยากร้องให้หนูเริ่มมีอาการแบบนี้มาสักพักนึงแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนหนูค่อยข้างที่จะไม่อะไรกับใครง่ายๆหรือบางเรี่องก็ปล่อยๆไปไม่ได้เก็บมาคิดมาก พออยู่คนเดียวหนูจะชอบคิดเล็กคิดน้อยคิดมากเรี่องอื่นๆไม่ค่อยใจเย็นกับอะไรบางทีจะมีความรู้สึกว่า เหมือนจะโดนทิ้งหรือเบื่อ โดนลดความสำคัญน่ะค่ะ ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับหนูมาพักนึงแล้ว หนูควรแก้ยังไงดีคะ
เคยมีอาการแบบนี้กันไหมคะ เข้าข่ายมีปัญหาทางจิตหรือเปล่าคะ??
*เข้าประเด็นหลักเลยนะคะ ช่วงนี้หนูรู้สึกว่าตัวเองกลัวการอยู่คนเดียวมากๆ เวลากินข้าวหรืออยู่บ้านจะรู้สึกโดดเดี่ยว ไม่อยากออกไปเจอคนเยอะๆเพราะรู้สึกว่ามันวุ่นวายหรือนินยายที่ชอบอ่านมากๆตอนนี้แทบจะไม่อยากเปิดอ่านเลยค่ะ บางทีคอลกับแฟนอยู่ก็รู้สึกแปลกๆแล้วอยากร้องให้ตลอดเลยค่ะ หรือบางทีก็คิดถึงเรี่องที่ยังไม่เกิดขึ้น น้ำตาก็ไหลออกมาเอง แล้วก็เหมือนจะคุมทุกอย่างไม่ไว้ใจคนอื่น จะขี้ระแวงตลอดหรือบางทีหนูไม่ได้ทำอะไรก็อยากร้องให้หนูเริ่มมีอาการแบบนี้มาสักพักนึงแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนหนูค่อยข้างที่จะไม่อะไรกับใครง่ายๆหรือบางเรี่องก็ปล่อยๆไปไม่ได้เก็บมาคิดมาก พออยู่คนเดียวหนูจะชอบคิดเล็กคิดน้อยคิดมากเรี่องอื่นๆไม่ค่อยใจเย็นกับอะไรบางทีจะมีความรู้สึกว่า เหมือนจะโดนทิ้งหรือเบื่อ โดนลดความสำคัญน่ะค่ะ ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับหนูมาพักนึงแล้ว หนูควรแก้ยังไงดีคะ