เริ่มคือ เราพบกับผช.คนนึงมีอายุ ราว46ปี  (ขอไม่ลงรายละเอียดว่าเจอกันที่ไหนยังไงน่ะค่ะมันน้ำเกินไป) เค้าทำงานดี ถือว่าโปรไฟล์ดี เราไม่ได้ชอบเลย เพราะว่าต้องมีเมียแล้วแน่นอน เค้าเลยบอกเราว่าเคยแต่งงาน2ครั้ง แต่หย่าและเลิกไปแล้วเค้าโสดมา5ปีแล้ว เรากะลองคุยๆจนคบกัน ผช.เอาใจใส่ดีดูแลทุกอย่าง ไม่มีช่องว่างให้คิดว่าเค้ามีเมียรึยังงัยเลยเพราะอยู่กับเราตลอดเวลาที่ขึ้นมาจากที่ทำงานเป็นครึ่งเดือน ซัพพอร์ตทุกอย่าง อยากมีลูกกับเราบ้าง จนวันนึงมีเรื่องหึงหวงกันผช.จับเราตัดผมจนสั้นน่าเกรียจเราแจ้งความ ว่าทำร้ายร่างกาย แต่เรื่องก็เงียบ ผช.พยายามง้อ ทำเพราะรักโน้นนี้นั่น จะรับผิดชอบด้วยการให้ที่บ้านมาคุยแต่งงาน สรุปเค้ากะแค่พูดไปเพื่อให้เราอยู่ ผญ.อย่างว่าแพ้คนเอาใจพูดดี เรากักลับมาใช้ชีวิตกันปกติ แต่ความที่ผญ.อย่างเรามึเซ็นต์แรงว่าผช.ต้องมีอะไนปิดเรามันรบกวนใจเรามากเราเลยบอก มีอะไรให้บอกให้คุยอย่าปิดบัง เพราะทุกครั้งที่มีเซ็นต์มันจะมีเรื่องจริงๆ และจะรู้จากคนอื่น ผช .บอกคิดมากไม่มี สรุปวันนนึงเมียเค้าแอดเฟสมารวมทั้งทักข้อความมา เราคิดในใจมันต้องใช่ในสิ่งที่คิดแน่ๆ สรุปเค้าถามรู้จักคนนี้มั้ย รู้จักกันนานรึยัง เค้าเป็นเมียแต่ง ไม่รู้บ้างเหรอ บางอ้อจ่ะ เราไม่คุยต่อเราโมโหปี้ดแตกถึงดาวอังคาร เลยถามผช .ว่าคืออะไร เค้าก็ตอบว่า เมียที่ไม่ได้รักแต่งงานกันนอนกันแค่ครั้งเดียว แล้วกะไม่เคยไปหากันอีกเลย เค้าสองคนมีปัญหาระหองระแหงกันอยู่แล้ว ผช.บอกเลือกเรา เราบอกไปเคลียร์ให้จบถ้าเลือกเรา ขอหลักฐานการเคลียร์ผช.ก็ทำให้ว่าจบกับเมีย คิดว่าจะดีที่ไหนได้ สรุปเค้าเลิกกันไม่ได้ เป็นปัญหานับเดือน บอกให้เรารอไฟเค้าเคลียร์เองโน้นนี่นั้น เรารักน่ะแต่ถ้าอยู่ในสถานะเมียน้อยแบบไม่ตั้งใจเราก็ไม่เอา เค้าบังคับให้เราเหมือนเราเป็นเมียที่ถุกต้อง แต่ตามหลักเค้าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเราเลยตั้งแต่รุ้เรื่อง เจ็บใจน่ะ ว่าเคลียร์ๆ อ้าวอยู่ดีๆไปอยู่กับเมีย  เราอยากแก่เผ็ดคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้จริงๆ ขอบคุณที่อ่านนะคะ ก่อนจะทำใจให้ฟื้นสติได้เราก็เกือบแย่เช่นกัน