คนเรามีอดีตเหมือนกันทั้งนั้นค่ะ แต่ใช่ว่าทุกคนจะยอมรับได้ในทุกๆอดีต ถ้าอดีตนั้นยังวนเวียนมาอยู่ในปัจจุบัน สามีเรามีแฟนเก่าที่เลิกไปนานแล้วแต่เขายังเป็นเพื่อนกันอยู่ซึ่งเราไม่เข้าใจเรื่องนี้เท่าไหร่เพราะเราเป็นคนนึ่งที่เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าไม่ได้และไม่มีทางเป็น เลิกคือเลิกต่างคนต่างอยู่ เหมือนเป็นคนไม่รู้จัก เพื่อให้เกียรติแฟนใหม่ที่จะเข้ามา
แต่แฟนเรายังคุยติดต่อเขาตลอดปรึกษาปัญหาหนักๆตลอด ครั้งนึงมีงานศพญาติที่ต่างจังหวัดซึ่งแฟนเราก็รู้ว่าแฟนเก่าจะมางานแต่ไม่บอก บอกอีกที่ก็ตอนมาถึงแล้วแล้วจะให้เราทำใจยังไง เราก็นิ่งๆแหละเพราะเราก็ให้เกียรติทุกคน เราแค่ไม่ชอบ รู้สึกไม่ดี คือเราเป็นคนนิ่งๆ พูดเพราะ พูดจาตรงๆไม่หยาบคาบ รู้กาลเทศะ ก็สไตล์เรา อยู่เฉยๆทำหน้าที่ตัวเองช่วยงานไปเท่าที่ช่วยได้ พอจบงาน ญาติพี่น้องแฟนเราชวนแฟนเก่าไปกินข้าวที่บ้านงานต่อ ส่วนเขาก็ไม่ปฏิเสธนะ ก็ไปแต่เราคือไม่โอเครมากๆเลย แต่ก็ยอม มันรู้สึกนอย ลำบากใจ อึกอัดใจ หลายๆอย่างอ่า แฟนเราก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรแล้ว ส่วนแฟนเก่าก็เดินมาบอกเราอีกว่าไม่ได้คิดไรกันแล้วต่างคนต่างมีคนใหม่แล้ว แต่เธออออ มันก็ไม่สมควรไหมล่ะไม่ต้องมาบอกไม่ต้องมาเลยยิ่งดีค่ะ หลังจากจบงานกันไปแฟนเราบล๊อคแฟนเก่าเพราะไม่อยากให้เรารู้สึกนอย อยากให้รู้ว่าเขาแคร์เราแต่แฟนเก่าก็ยังมีเฟสพี่สาวแฟนแม่แฟนเรา ก็ยังมาคอยคอมเม้นต์เวลาลงรูปอยู่บ่อยๆ แบบคิดถึงแม่จังเลย อะไรประมาณนี้ ไม่รู้ว่าคนอื่นเคยเจอหรือเป็นบ้สงไหม แต่สำหรับเรามันไม่ใช่เรื่องปกติ ที่จะมองว่าก็ปกตินะแค่นี้เอง ยังไงแฟนเราก็ไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ ความรู้สึกเราล่ะต้องมาเจอมาเห็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน นี้ยังไม่รวมแฟนเก่าคนอื่นๆอีกนะ