เรามีแฟนคนหนึ่งประมาณปีที่แล้วเรากับแฟนได้ตกลงคุยกันเรื่องสักลายกับสูบบุหรี่ซึ้งมันคือสิ่งที่เราไม่ชอบทั้งสองอย่างเรื่องบุหรี่เราไม่ได้ไม่ชอบที่เค้าสูบนะแต่เราแค่เป็นห่วงสุขภาพเขาเราเลยไม่อยากให้เค้าสูบมันเลยเป็นสิ่งเราไม่ชอบแล้วเรื่องสักลายเราเป็นคนที่ไม่ชอบให้แฟนสักแต่แฟนเราชอบเขาบอกว่ามันคือความสุขของเขาแต่เราเวลาเราเห็นรอยสักคนอื่นเราก็ปกตินะแต่พอเป็นแฟนเราเรากลับไม่ชอบสะงั้นเราเลยตกลงกับแฟนว่าถ้าเธอสูบบุหรี่เธอไม่สักลายได้ไหมเขาก็ตกลงที่จะสูบบุหรี่แต่ไม่สักพอผ่านว่าจนถึงวันนี้แฟนเรามาขอสักเราบอกว่าเรื่องนี้เราตกลงกันแล้วนะว่าเธอจะไม่สักเราก็ตอบไปว่าไม่ได้แต่เขาบอกไม่ยอมเขาจะสักเขาก็ไปสักมาภายในวันนั่นเลยเราเห็นแล้วเรารู้สึกรับไม่ได้ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราตกลงกันว่าจะไม่สักพอเราตามว่าไม่นึกถึงความรู้สึกกันเลยหรอเขาตอบกลับมาว่าแล้วแต่มันคือความสุขของเข้าเราก็เข้าใจนะว่ามันคือความสุขของเข้าแต่สิ่งที่เราตกลงด้วยกันละไม่มีประโยชน์เลยใช่ไหม
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงต่อดีตอนนี้ความรู้สึกของเราแตกสะลายมากจนเราทำอะไรไม่ถูกสักไปแล้วมันอยู่ติดตัวไปตลอดแล้วเราก็ต้องเห็นมันทุกวันเราทำใจยอมรับไม่ได้แต่เราเข้าใจเขานะว่ามันเป็นความสุขของเขาแต่ทำไมเรากับมีแต่ความทุกข์เหมือนเขามีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวเราทำใจที่จะเห็นมันไม่ได้จริงๆเรารู้สึกว่าเขาไม่แคร์ความรู้สึกของเราเลยว่าเราจะรู้สึกยังไงเพราะถ้าได้สักแล้วมันจะอยู่ดับตลดชีวิตยกเว้นเราจะไปลบมันออกเราควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีให้เรายอมรับมันได้เปิดใจยอมรับมัน