อ่านกระทู้ที่ถามเรื่องคณิตศาสตร์ แล้วผมก็นึกถึงสมัยเรียน ม.ปลาย
ผมเรียนสายศิลป์สังคม(มีสองห้อง)​ ผมได้เกรดเฉลี่ยสูงที่สุด
ในสายนี้ 3.+ จำไม่ได้ว่าเท่าไรผมได้รับใบประกาศด้วย

ถ้าเทียบกันจริงๆกับพวกสายวิทย์ที่มีฟิสิกส์ เคมี ชีวะ
และคณิต1 ก็ถือว่าพวกนั้นเรียนเยอะและยากกว่ามาก
ถ้าเรียนสายนั้นผมคงเกรดไม่ดี

เรียนที่โรงเรียนผมไม่มีปัญหาเลย เพื่อนทำโจทย์ไม่ได้
ก็มาถามผม คณิต2ผมได้เกรด3ตลอดไม่ยากเลย
เพราะหนึ่งภาคเรียนเรียนแค่ไม่กี่เรื่อง สูตรไม่เยอะ
สอบที่โรงเรียนไม่กดดันสบายๆ

แต่ปัญหามันเกิดตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย ท่องสูตรจนคิดว่า
จำขึ้นใจแล้ว ลองแก้โจทย์เก่าก็​แล้ว เรียนพิเศษก็แล้ว
แต่พอเข้าห้องสอบจริงตื่นเต้นจนสูตรกระเจิงหายเกือบหมด
จำสูตรได้แค่ไม่กี่บท นอกนั้นเดาๆไปไม่แน่ใจ
ฝนไปมั่วๆก็เยอะเกินครึ่ง รู้สึกแย่มาก เราเข้าใจเราแก้โจทย์ได้นะ
เสียอย่างเดียวคือจำสูตรไม่ได้เท่านั้นเอง

นี่ก็เป็นที่มาของสิ่งที่ผมสงสัยครับว่า จำสูตรได้หรือไม่
มันสามารถใช้วัดความสามารถทางคณิตศาสตร์ได้จริงหรือ?
จริงอยู่ว่าคนจำได้ย่อมดีกว่าคนจำไม่ได้ แต่ที่จริงเราเปิดหนังสือ
ดูสูตรได้หนิครับ ถ้าจำไม่ได้หรือไม่แน่ใจ

แล้วถ้าตอนสอบดูสูตรได้ ทุกคนก็แก้โจทย์ได้เหมือนกันหมด
เลยวัดผลการสอบไม่ได้อย่างนั้นหรือครับ