เราไปซื้อของที่ร้านเสื้อผ้าแบบที่ต้องเข้าคิวจ่ายเงินมา แล้วทีนี้ระหว่างที่ไปต่อคิวอ่ะมันจะมีป้ายหัวคิวอยู่ซึ่งไม่ได้มีใครยืนอยู่ตรงนั้น แล้วก็เห็นแล้วว่ามีคุณลุงท่านนึงยืนคุยกับอีกท่านห่างออกไปอีกเป็นเมตรจากป้ายหัวคิวที่เขียนว่า "เข้าคิวตรงนี้" ย้ำว่าห่างออกไปนะคะ ซึ่งพอเราเห็นอย่างนั้นเราก็ดูแล้วว่าเหมือนคุณลุงไม่ได้อยู่ในคิวเรากับเพื่อนเลยไปยืนตรงป้าย ซึ่งทุกคนตรงนั้นก็น่าจะเห็นเหมือนกันแล้วก็มาต่อคิวเราอีกหลายคิว ซึ่งก็ตัวคุณลุงท่านนั้นก็ไม่ได้มีการทักท้วงอะไรหรือบอกว่าตัวเองอยู่ในคิวแต่อย่างใด พอผ่านไปอีกซักพัก พี่พนักงานก็เรียกคิวแบบที่มองหน้าเราเพราะพี่เขาเองก็น่าจะเข้าใจแบบเดียวกันว่าคุณลุงท่านนั้นไม่ได้อยู่ในคิว ซึ่งระหว่างนั้นเราก็ไม่เห็นคุณลุงจะหันตามการเรียกคิวหรืออะไร เราก็เออออกับพี่พนักงาน จนพี่เขาพับเสื้อเสร็จแล้วกำลังจะแสกนจ่ายแล้ว ก็ได้ยินเสียงคุณลุงท่านนี้ตะโกนโวยวาย เน้นว่าตะโกนนะว่าแบบพวกเราแซงคิวไม่มีมารายาทเราก็หันตามเสียงนะ พี่พนักงานเองก็ตกใจ เราก็เราพูดกับคุณลุงด้วยเสียงปกติว่า "ขอโทษด้วยค่ะพอดีว่าไม่คิดว่าอยู่ในคิว" ทางพี่พนักงานเองก็พูดขอโทษคุณลุงรวมถึงฝั่งเราเหมือนกัน แต่คุณลุงก็ยังโวยว่าไม่เห็นรึไงว่าต่ออยู่แล้วก็บ่นแบบเหมือนกับเราวิ่งตัดเขาในโทนเสียงที่โวยวายลั่นร้าน ทั้งๆที่ก่อนเขาจะโวยวายมันกินเวลาไปแล้วซักพักซึ่งก็อย่างที่บอกกำลังจะแสกนเงินแล้ว แต่เขาพึ่งจะโวยวายเหมือนพึ่งเห็นแบบพึ่งสนใจแล้วที่ทำให้เราหงุดหงิดคือการที่เขาโวยวายไปด้วยแล้วเดินใส่เพื่อนเราที่ตัวเล็กที่สุดตรงนั้นซึ่งยอมรับเลยว่าถ้าเขาเข้ามาอีกก้าวเดียวเราคงต้องผลักเขาเพื่อกันเพื่อนเราแล้ว แล้วเค้าก็ตะครอกใส่เพื่อนเราว่า"ไม่คิดจะขอโทษหรอ ไม่คิดจะพูดขอโทษรึไง" ซึ่ง ณ จุดๆนั้นเราไม่ได้คิดว่าฝั่งเราผิดนะ คือถ้าเขาโวยวายตั้งแต่แรกที่เราเดินมาที่แคชเชียร์หรือมีการพูดกับเราดีๆตั้งแต่แรกเราคงขอโทษขอโพยไปแล้ว
คือสำหรับเราๆรู้ศึกว่า ไม่ใช่ทุกคนจะรับพฤติกรรมแบบนี้ได้จะให้ทุกคนมานั่งเข้าใจคุณตลอดเวลาที่คุณโวยวายด่าคนอื่นแบบที่ไม่ดูการกระทำตัวเองให้ตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลแบบนั้นนะ ขอโทษนะคะแต่มันเหมือนลูกหลานไม่ดูแล แล้วไม่ใช่ทุกคนที่จะมายืนตอบกลับอย่างใจเย็นหรือพยายามมีมารยาทกับคนที่ไม่มีนะคะ โดยเฉพาะถ้าคุณคิดว่าการที่มีแต่อายุจะทำให้คุณอยู่เหนือทุกคน การที่คุณไม่สนใจสิ่งตรงหน้าเอาแต่มองนั้นมองนี้ โวยวายด่าคนอื่นเมื่อคุณเห็นว่าเขาข้ามคุณไปนะ เรารู้ศึกว่ามันไม่ใช่การกระทำของคนที่มีวุฒิภาวะในขณะที่คุณเลือกที่จะพูดดีๆให้คนเข้าใจได้แต่คุณเลือกที่จะทำเสียงดังโวยวาย และสำหรับเราแค่มีอายุไม่ได้แปลว่าจะเคารพ และไม่ได้แปลว่าจะไม่โดนสวนกลับถ้าล้ำเส้นกัน... แล้วการที่หวังให้คนอื่นขอโทษในสิ่งที่เขาไม่ได้รู้สึกว่าคุณผิดด้วยท่าทางตะโกนเสียงดังใส่ เรายอมรับตรงนี้เลยว่าเราไม่ได้ขอโทษเพราะเราไม่ได้รู้สึกว่าเรากับเพื่อนผิด พวกเราไม่ตอบโต้ด้วยโทนเดียวกันเพราะอยากแสดงในเห็นว่าการควบคุมอารมณ์ตัวเองมันทำยังไงและเป็นการให้เกียรติคนรอบข้างที่ไม่เกี่ยวข้องเพราะเหมือนคุณลุงจะไม่รู้ว่ามันทำยังไง เอาจริงๆอายุเท่าไหร่ก็ควรให้เกียรติและเคารพสิทธิของคนอื่นบ้าง เราแค่รู้สึกอย่างงี้ ก็เลยแบบเราผิดหรอว่ะ แต่ความรู้สึกมันคือแบบทำไมถึงต้องแสดงกริยาแบบนี้ ซึ่งถ้าเขาแบบพูดกับเราดีๆว่า "คุณกำลังแซงคิวผมนะ" ด้วยเสียงการบอกหรือพูดคุยจริงๆเราอาจจะพูด ขอโทษไปแล้วเพราะเราไม่ทราบจริงๆ แต่พอเขาโวยวายแบบนั้นยอมรับเลยว่าหัวร้อนมาก มีใครเคยเจอแบบนี้ไหมแล้วคิดยังไงกันบ้างหรอคะ คือเราแค่อยากเข้าใจในมุมเขานะ