ตามหัวข้อเลยค่ะ ไม่รู้ว่าแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ เรากับมันเริ่มรู้จักกันตั้งแต่ม.4 แต่ตัวเราเองก็จำไม่ได้จนเจอในสตอรี่เก่าๆ ม.5 ก็เริ่มคุยๆกันบ้างเพราะต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน ม.6 เราก็เริ่มสนิทกันมากๆ เดินมาหากัน กินข้าวด้วยกัน หยอกกันแบบใกล้ชิดกันไปเลย มันก็นอนตักเราบ้าง แล้วบอกว่านุ่มมาก(หาว่าอ้วนรึป่าวก็ไม่รู้) ซื้อผลไม้มาให้(แต่เราไม่กินผลไม้) เราสองคนก็เป็นคนที่ด่ากันตลอดแกล้งกันตลอด จนเพื่อนคิดว่าชอบกันจริงๆ เขาเป็นคนที่รู้จักคนเยอะมากส่วนใหญ่ผู้หญิงทั้งนั้นเลย คนเฟรนลี่ก็แบบนี้ แต่ก็นอนตักเราคนเดียว ไม่เคยจาแรงๆเหมือนกับคนอื่น พอรู้ตัวอีกที เราก็เริ่มมองหาเขา เริ่มอยากอยู่ใกล้ๆ ใจเต้นแรง ทั้งๆที่ไม่มีอาการแบบนี้มานานมากๆแล้ว 
มีทัศนศึกษา เขาก็เรียกไปนั่งด้วย ป้อนข้าว ยัดอะไรเข้าปากเรากินหมด ให้นอนซบไหล่ ประคองหัวไม่ให้ตก (อบอุ่นมากเลย..) เอาเสื้อมาคลุมให้ จนเรียนจบ เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เขาเลิกกับแฟน (ใช่..แฟน) เราก็คอยปลอบ คอยด่า คอยอยู่กับเขา จนเขาทำใจได้ เราก็ยังคงคุยกัน เราก็ชอบลงสตอรี่โชว์นิดๆหน่อยๆ เขาก็ตอบกลับว่า "หวง" นี่แหละ ที่ทำให้ยิ้มแก้มแทบแตก ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วยสิ ทุกครั้งเลย ไม่ยอมให้ใครมาจีบเราอีก มีครั้งนึง ที่คอลกัน ไอเราก็สงสัย หลับรึยังก็เอาหน้าไปดูใกล้ๆ นางบอก อย่าให้เขินได้ไหมล่ะ! (คือ..เขินอะไรก่อน) แล้วก็มี ที่เขาหลุดปากว่า "ชอบแก" ก็ๆๆ...ทำเป็นไม่ได้ยินไป เขิน
ก่อนเรามาเรียนต่อ เขาก็มาหาที่บ้าน มาเล่นด้วย 2-3วันติดเลย ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน แล้วก็บ่นว่า อยากกอด อยากนอนตักอีก เราสองคนก็มีปากมีเสียงกันบ้าง เรื่องที่แฟนเก่าเขา อยากกลับไปคบกัน.. เพื่อนเราก็ใจอ่อน แต่ตอนนี้ยังไม่กลับไปคบกัน ถ้าเขากลับไปคบกัน..เราก็คงต้องหายไปจากเขา เพื่อทำใจจริงๆ จนตอนนี้ เราใบ้ให้กับเขาว่า เราชอบคนคนนึง ซึ่งก็ใบ้ชัด ว่าเป็นเขา เราบ่ายเบี่ยงว่าไม่ใช่ เพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน เราเองก็ไม่อยาก ที่จะเสียเขา และก็กำลังจะตัดใจ เพื่อนกันมันไม่เลิกกันนิ อยากอยู่กับเขาแบบนี้ ไปอีกนาน ถึงจะเป็นแค่เพื่อน หวังว่าสักวัน เขาคงมองเราบ้าง