ผมมีหลานชาย ซึ่งเป็นลูกของพี่สาวแท้ๆ มันฝากแม่เลี้ยงหลานละมันก็ไปทำงานตจว. ตอนนี้หลานขึ้นป.2แล้วแต่ยังทำอะไรเองแทบไม่ได้เพราะว่าแม่ผมเลี้ยงแบบประคบประหงมเอาใจใส่อย่างจนหลานเหมือนจะเป็นคนเอาแต่ใจ(เฉพาะกับแม่คนเดียว) แม่ผมแกเป็นคนเลี้ยงเด็กไม่เป็นเนื่องจากสมัยพวกผมยังเล็กๆแกเป็นคนไปทำงานตจว.ทิ้งให้พวกผมสองพี่น้องอยู่กับพ่อ พอมาเลี้ยงหลานก็ตามใจมันทุกอย่างจนหลานมันทำอะไรเองแทบไม่ได้ เอะอะเรียกหาแต่ยายๆๆ ใส่เสื้อผ้าใส่ชุดนักเรียนเองไม่เป็น อึล้างก้นเองไม่เป็น ไม่ไปอึในห้อง มาอึนอกบ้านให้แม่ผมล้างก้นเก็บอึให้ วันๆเล่นแต่โทรศัพท์เล่นเกมผมเคยบ่นแม่ว่าให้หลานเล่นทำไมทั้งวันแกบอกดีแล้วมันจะได้อยู่ในสายตาไม่หายไปเล่นทึ่ไหนไกลๆมาว่าผมกลับอีกว่าเอ็งก็ติดโทรศัพท์เหมือนกันกับมันจะว่ามันทำไมเอ้าซะงั้น ทำการบ้านก็มัวแต่ดูโทรศัพท์ เขียนก.ไก่ถึงฮ.นกฮูกใช้เวลาเป็นชั่วบางทีเป็นครึ่งวันผมเคยสอนเขียนผมหงุดหงิดแต่ข่มใจไม่เคยบ่นพอแม่มาสอนเองก็ด่าก็ว่ามันโง่ ควาย อารมณ์ร้อนใส่ บางทีหลานมันเป็นไข้ ยาทุกชนิดมันกินแทบไม่ได้ มีครั้ง1 หลานผมติดโควิดจากโรงเรียน กลางดึกตัวร้อนแม่พาไปโรงบาล ไปถึงกินยาไม่ได้สักนิด ขนาดหมอเอายาน้ำใส่หลอดเข็มฉีดยากรอกปากให้กิน หลานมันตะโกนลั่นโรงบาล ร้องให้จะเป็นจะตายคายยาหมอทิ้งหมด ผมเห็นละอึ้งเลยครับ น่าแปลกที่หลานคนนี้คนนี้มันไม่กินข้าวกินปลา วันๆกินแต่นมช็อกโกแลต กินแบบนี้มันเป็นปีๆแล้ว เงินที่พี่สาวส่งมาให้แม่ใช้แกก็เอาไปซื้อให้หลานเกือบหมด บางทีผมเห็นหลานดื้อเอาแต่ใจกับแม่เห็นแกบ่นแต่แม่ไม่เคยตีหลานเลยสักครั้งเดียว พอผมว่าอะไรหลานแม่ก็ชอบออกตัวปกป้องจนทุกวันนี้ผมไม่อยากยุ่งกับหลานแล้วปล่อยแกเลี้ยงของแกไป อยากทราบว่าแม่ผมเลี้ยงหลานแบบนี้ดีแล้วใช่ไหมครับ แล้วผมจะต้องแก้ที่ปัญหาจากจุดไหนครับ โทษด้วยครับผมหาพื้นที่ระบาย😅 ขอบคุณมากครับที่สละเวลามาอ่าน แล้วก็ขอขอบคุณมากๆๆถ้าอ่านแล้วช่วยออกความเห็น