จริงๆ การนั่งวินซอไซก็ไม่ต้องมาเล่าหรอกนะคะ แต่ครั้งนี้ทำเราอึดอัดและอยากมาระบายค่ะ

วันนี้เรานั่งวินลุงคนดีคนเดิม ระยะห่างจากตรงนั้นมาบ้านเราก็20บาทค่ะ เราเคยนั่งอิลุงคนนี้มาแล้วรอบนึง ตอนนั้นเราไม่มีแบงค์จริงๆ เพราะเด่วนี้เราสแกนจ่ายตลอด ละมีเหรียญ10สองเหรียญพอดีจึงจะจ่าย พอจะจ่ายอิลุงมันมองหน้าค่ะ ละไม่ยอมยื่นมือมารับ เราก้ยื่นไปตรงหน้าอิลุงอีก ทีนี้มันด่าเลยค่ะ บ่นอุ้บอิบๆ เอ้ย แบงค์ไม่มีหรือไงวะ ออกแนวไม่อยากได้เหรียญ คือเหรียญสิบบาทสองเหรียญมันหนักมากหรอคะ เราไม่ได้ให้เหรียญบาทซักหน่อย ทำเราไม่อยากนั่งวินซอยนี้อีก

พอมาวันนี้เราจำเป็นต้องนั่งกลับบ้านพอดึกแล้ว เจออิลุงนี้อีก เราบ่นในใจ ชห.ละ วันนี้เราก้ดันมีแบงค์ร้อยอีก ดันไปเห็นตัวสแกนจ่ายหลังอิลุงเราก้จะสแกนเพราะมันเด่วมันมาด่าอีก พอสแกนจ่ายปุ๊บอิลุงมันด่าอีกค่ะ ว่าเวรจริงๆไม่น่ามาเลยกุ แค่20บาทยังสแกนจ่าย เอ้ย ละตอนนี้มันดึกแล้วค่ะ ป้าข้างบ้านที่ชอบเรื่องแบบนี้หันมาหมดค่ะ คิดสภาพเราต้องทำหน้ายังไงคะ จ่ายก้จ่ายไปแล้ว เราไปขอนั่งฟรีหรอคะ ถ้าไม่อยากให้สแกนก้เอามันออกไปค่ะ รำคานลูกกะตาเหมือนกัน ทีหลังไม่ไปนั่งแม่มแล้งค่ะ สุขภาพจิตเราเสียเหมือนกัน ทำงานมาเหนื่อยๆทั้งวันแล้ว

พิกัด บางยี่… (ไม่ใช่ทุกคนนะคะ เมื่อก่อนเรานั่งมาไม่เคยเจอใครสันดานแบบนี้ยกเว้นอิลุงนี่ค่ะ)