มีบ่นๆค่ะ

คือเราเป็นพวกไม่ชอบกินอะไรร่วมกับผู้อื่นมาตั้งแต่เด็กแล้ว เเล้วเพิ่งจะมาเริ่มกินตอนม.6(ปัจจุบัน)ตอนแรกก็ไม่อยากค่ะแต่เรากลัวเพื่อนมองว่ารังเกียจ เลยฝืนกิน หลังๆก็เริ่มชินไม่รู้สึกอะไร แต่ถ้าดูดหลอดเดียวกันอันนี้ไม่ไหวจริงแต่เราก็ฝืนทำเหมือนเดิม เเล้วเพื่อนเราเวลาเห็นลิปของเราก็ชอบยืมค่ะ ใจเราก็ไม่อยากให้แต่สุดท้ายก็ให้ไป แม่เราบอกว่าลิปอันไหนที่ไม่ใช้ก็ให้เขายืม แต่ประเด็นคือเราทิ้งลิปที่ไม่ได้ใช้ไปหมดแล้ว(เป็นลิปราคาถูกที่เราเอามาฝึกแต่งหน้า หาโทนสีที่ชอบ)เหลือแต่ลิปแท่งละ100-300 เราควรทิ้งดีไหมคะ ไปอ่านกระทู้อื่นเขาบอกว่าเป๋นห่วงเรื่องโรคติดต่อ ใจเราก็อยากทิ้งแต่ก็เสียดาย เราปฏิเสธไปแบบอ้อมๆไปครั้งล่าสุด แต่ก็แอบกังวลว่านางจะน้อยใจ(เราเพื่อนน้อย)เพราะนางชอบน้อยใจกับเรื่องเล็กๆที่อิหยังวะ ฟีลๆแบบวุฒิภาวะยังไม่ค่อยโต หลังจากปฏิเสธไปเราก็รู้สึกได้ว่าในกลุ่มเพื่อนเราถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบกัน เหมือนโดนเมิน แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราพูดเบาไหม เรควรทำไงดีคะ


เสริมเรื่องนึง    คือเราชอบดูการแต่งหน้ามาก เวลาเพื่อนแต่งกูชอบดู แต่จะไม่ขอเด็ดขาด มีครั้งนึง เราไปนั่งดู แล้วนางเอาแปลงแต่งหน้าของเพื่อนอีกคนที่นางยืมมาใช้(นางยืมตลอด)มาปัดที่หน้าเรา คือเราแบบไอ้ยย (เรากำลังรักษาสิวอยู่ หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าสิวเยอะขึ้น ไม่รู้ว่าเกิดจากอันนี้ไหม) แต่ก็แสดงอารมณ์ไม่ได้ ได้แต่ทำใจ

สรุปคำถาม

คือเราควรจะทิ้งลิปไหมคะ แล้วเราควรปฏิเสธยังไงดี เพราะเราแอบเอาลิปมาแล้วไม่ได้ใช้โจ่งแจ้ง แต่นางเห็นก็ขอเลย  เรารู้สึกว่าเราไม่ผิดเพราะเราก็มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธแต่เราเชื่อว่า นางต้องคิดไม่ดีกับเราแล้ว  เราว่านางเป็นเพื่อนที่ดีแต่ก็มีบางเรื่องที่ไม่ดีเช่นเรื่องนี้