คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนเด็กๆ(ประมาณช่วงป.2-ป.3 )วันนั้นเป็นวันหยุดแล้วครอบครัวเราทำอะไรซักอย่างไม่รู้จำไม่ได้ อยู่หน้าบ้านนี่เอง แต่พี่เขยเข้ามานอนหลับในห้อง แล้วเราก็รู้สึกง่วงเลยเข้าไปนอนด้วย   แล้วเรานอนตะแคง แต่เราเห็นแล้วนะว่าพี่เขยหลับไปแล้ว พอเราเริ่มหลับอยู่ๆเรามีความรู้สึกเหมือนมีคนมาจับหน้าอกเรา(หลายครั้ง) เราเริ่มหายง่วงแล้วแกล้งขยับตัว เขาก็เอามือออก(คงนึกว่าเราตื่น) หลังจากนั้นเราก็แกล้งหลับต่อ ด้วยความที่ว่าเราเด็กเราไม่กล้าตื่นขึ้นเพราะกลัวว่าถ้าตื่นขึ้นมาเค้าจะทำอะไรเราหรือเปล่า หลังจากนั้นพอหลับต่อมันก็เริ่มหนักขึ้น คราวนี้เอามือล่วงเข้ามาในเสื้อ แล้วขยำเลย พอเราแกล้งขยับตัวทีเค้าก็เอามืออกที เราทนไม่ไหวพอขยับตัวรอบสุดท้ายเราก็ลุกออกไปจากห้องเลย (เหมือนทำแกล้งว่าตื่นแล้วแต่ไม่รู้เรื่อง) หลังจากเรื่องวันนั้นเราก็ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ไม่กล้าบอกแม่  ไม่กล้าบอกพี่สาว สงสารพี่ด้วย หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยมีเหตุการณ์อะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลยจนถึงปัจจุบัน และเก็บเป็นความลับมาถึงทุกวันนี้ จนปัจจุบันพี่สาวเรากับพี่เขยคนนั้นยังคบหากันอยู่แต่งงานมีลูกแล้ว2คน แล้ววันนี้เราก็มานั่งคิดว่า เวลามันผ่านไปนานมากๆแล้ว เราควรบอกแม่ได้ไหม เพราะเราไม่เคยมีความลับกับแม่เลย มันเหมือนว่าเราอึดอัดที่เก็บเรื่องนี้มาคนเดียวตลอด อยากจะมาปรึกษาว่า เราควรบอกดีมั้ย ส่วนตัวคือ ความอึดอัดล้วนๆ แต่1สิ่งที่เราฉุกคิดขึ้นมาได้คือ บอกไปก็ไม่ได้อะไรตอนนี้ครอบครัวก็แฮปปี้ดีอยู่แล้ว ไม่รู้เอาเรื่องที่ผ่านมานานขนาดนั้นเล่าให้แม่ฟังทำไม ในเมื่อเล่าไปก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่เราอึดอัดมากๆ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เรายังจำเรื่องนั้นได้ดี และเรายังรู้สึกผิดเสมอที่เราไม่ยอมบอกแม่ ทุกคนคิดเห็นว่ายังไงกันคะ ขอบคุณค่ะ😔