เกริ่นๆก่อนว่า เรื่องมีอยู่ว่าได้รู้จักกับเด็กคนนึง จากเกมส์ๆนึง  เรารู้จักน้องเขาเมื่อปีก่อนได้เล่นเกมส์ด้วยกันมาสักระยะเราก็ขอไอจีเพราะดูเหมือนน้องนิสัยเเบบน่ารักดีขี้เกรงใจหน่อยๆงี้  พอได้คุยก็เป็นคนหลับเก่งมากๆ555คนอะไรหลับได้ทั้งในคาบเรียนตลอด เราเองก็ทำเเต่งานกะดึกเลิกมาก็เเอบทักๆไว้รอมาตอบตอนเกือบเย็นตลอดน้องเขาน่ารักทุกอย่างเเรกๆก็จีบติดยากมากคนไรไม่รู้หยอกๆ  ตอนได้โทรกันครั่งเเรกก็คิดว่าน้องคงไม่อยากคุยด้วยเพราะเงียบใส่เยอะมากๆเเต่คนอะไรมาบอกทีหลังว่าชอบฟังตอนเราพูดเเบบหือเกิดมาไม่เคยได้ยินใครมาพูดเเบบนี้ใส่ ก็เริ่มคิดในใจว่าอยากเริ่มจริงจัง เลยเลือกทิ้งทุกคนไว้ที่เคยดองๆคนไว้มั้ง  บอกก่อนว่าตัวเราชอบทำตัวมีปัญหาเรื่องการเงิน 555555 วันเเรกที่น้องช่วยมาก็ดันไปโดนโกงอีก ชีวิตเหนื่อยใจกับตัวเองสุดๆเเต่น้องก็บอกว่าไม่เป็นไร  ตัวผมเองก็รู้สึกว่าเริ่มจะรักเด็กคนอ่อนโยนคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆได้คุยได้นอนคาสายด้วยกัน มีความสุขมากๆ จนวันนึง เล่นเกมส์เราอะอยากขึ้นเเฟนในเกมส์เเต่นางก็งงว่าจะขึ้นทำไม เราก็ไม่โอเคตอนนั้นเเถบเหมือนอยากจะเลิกคุยเเต่พอได้มาปรับความเข้าใจกันก็เเบบสิ่งที่เป็นอยู่ก็เหมือนเเฟนอยู่เเล้ว ดูน้องคนนี้มันพูดเห้อคลั่งรักสุดๆ  ได้คบกันมาก็มีเรื่องดีเรื่องเเย่ๆปนๆกันไปบ้าง เพราะตัวผมมีปัญหาเรื่องการเงินจัดการไม่ได้พอเราไม่ได้ตามใจตัวเองก็งอเเงครับอยากตาย  ทำตัวเหมือนเด็กกว่าน้องเขาอีกทั้งๆที่เราโตกว่าเขามาก มันเป็นมาตลอด4-6เดือน ถี่ๆ ทำไมกันนะตอนนั้นคิดไม่ได้สักที  พอเข้ามกราก็อยากเจอกัน เรากับน้องไม่ค่อยมั่นใจกันเท่าไหร่ทะเลาะกันบ่อยเรื่องนี้เหมือนกัน เอาจริงๆเราเหมือนผิดหวังที่เจอกันไม่ได้ เเต่กลับกันเรากลับกลัวตัวเองเหมือนกันที่จะเจอน้องเขา เเต่พอได้เจอกันก็ดีใจมากๆได้วิ่งไปกอดกันเด็กอะไรน่ารักขนาดนี้  เรารู้สึกว่าช่วงนั้นไปหาบ่อยมากๆพอได้เจอกัน55   คนมันคิดถึงจริงๆอะเนอะชอบกลิ่นตัวเขาที่สุด  เเต่เรื่องเงินเราก็มาก่อกวนทำให้ความสัมพันธ์เรามันเเย่ลงไปเรื่อยๆ เราเจ็บใจตอนนั้นทำไมไม่คิดอะไรเลยเอาเเต่ใจเห็นเเก่ตัวสุดๆ   สุดท้ายสิ่งต่างๆที่เคยทำไว้มันก็ย้อนกลับมาทำให้ไร้ความรู้สึกที่มีต่อกันวันนั้นน้องบอกเลิกเหมือนพอเเล้วไม่ทนเเล้วเราเสียใจมากๆเหมือนมันคิดไรไม่ออกคิดอย่างเดียวว่าอยากได้น้องเขากลับมา เราเลยทำตัวงอเเงเป็นเด็กออกจากที่บ้านไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพื่อมาง้อนางที่นน ผมอยู่ชลน่ะตอนนั้น  เราไปบังคับให้น้องเขาออกมาเจอไม่ยอมอย่างเดียว เรารอจนเที่ยงคืนพยายามจะให้ออกมาเจอให้ได้สุดท้ายน้องก็ออกมาเจอมันอึดอัดสุดๆในชีวิตเลยมั้ง มาคิดตอนนี้ก็สายไปหมด เหมือนทั้งชีวิตเราไม่คิดอะไรเลยครับเหมือนไม่เเคร์กับอะไรเลย เรายอมรับว่าเราเเย่  น้องเขาเเถบจะให้ทุกอย่างในชีวิตเราเเต่เรากลับทำให้มันเเย่ลงเรื่อยๆอีก

เรารู้ว่าตวามรู้สึกคนเราไม่ได้กลับมาง่ายๆเหมือนคำพูดคนที่ให้คำสัญญาไว้ตอนนี้เราก็พยายามที่จะทำตัวให้เขาเห็นว่าเราอะตั้งใจจะเปลี่ยนนิสัยเพื่อเขาไม่ได้ต้องการให้กลับมาไว้ใจเราหรอกเราอยากให้เขาให้อภัยเราส่วนเรื่องความไว้ใจมันก็ต้องสร้างใหม่ทั้งหมด เราให้สิ่งที่เขาอยากได้เเต่เเบบอาจจะไม่ทั้งหมดเเต่เราตั้งใจจะให้น้องเขามากๆเหมือนมันกลายเป็นความสุขเรา  เราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเลยเราเเค่อยากให้น้องให้อภัย  เรารักน้องเขาเเบบความรักที่มีให้เเค่เขาคนเดียวเหมือนบทเรียนชีวิตครั่งใหญ่  ผมก็พยายามอยู่ครับไม่ได้หวังว่าจะวันนี้รึพนเเต่ตลอดเวลาที่อยู่กับเขาผมจะทำให้เต็มที่กันมันครับ

เหมือนปัญหาทั้งหมดอยู่ที่ว่าผมเห็นเเก่ตัวกับสิ่งที่ทำทั้งหมดจริงๆผมรักน้องเขามากๆเเต่เหมือนได้เเค่คำพูด ผมก็ไม่รู้ว่าสายไปไหมครับเเต่คิดว่าสิ่งที่ผมทำขอเเค่เขามีความสุขผมก็ดีใจมากๆ เราเหมือนมาเห็นค่าตอนนี้เเต่เราโคตรจะสำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำ ทำให้เรารักน้องเขาคนนี้ขึ้นอย่างสุดหัวใจครับ.