สวัสดีครับผมอายุ18นะครับผมเป็นThanatophobia หรือการกลัวความตาย​คือก่อนหน้านี้ผมเป็นคนชอบออกกำลังกายครับจึงเเข็งเเรงขับถ่ายปกติโรคภัยก็ไม่ค่อยเป็นชีวิตมีความสุขดีจนมาช่วงหลังๆปิดเทอมเตรียมขึ้นมหาวิทยาลัย​มีปัญหาความเครียดเริ่มมานอนดึกกินอาหารไม่ค่อยเป็นเวลาเคี้ยวข้าวก็ไม่ค่อยละเอียดน้ำหนักลดเเน่นท้องเเบบไม่เคยเป็นก็เริ่มคิดว่าตัวเองจะเป็นมะเร็งลำไส้มะเร็งกระเพาะอะไรก็ว่าไปปวดหัวนิดหน่อยก็คิดว่ามีเนื้องอกเป็นภูมิเเพ้ก็คิดว่าตัวเองเป็นมะเร็งโพรงจมูกไปกินเหล้ากับเพื่อนไปเดินชนโต๊ะตื่นเช้ามาปวดซี่โครงก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคตับคิดกลัวเเต่ว่าจะตายเล่นโทรศัพท์​นานสายตาสั้นลงก็คิดกลัวตัวเองจะตาบอดเพราะก่อนหน้านี้เป็นคนที่ดูเเลสุขภาพดีออกกำลังกายไปหาหมอตรวจซาวท้องอย่างละเอียดหมอบอกลำไส้อักเสบก็เชื่อได้เเปปเดียวก็เลิกเชื่อคิดๆทุกวันมันก็ปลงตกกลายเป็นว่าเริ่มไม่กลัวก่อนหน้านี้เข้าวัดทำบุญอยู่เเล้วหาอะไรฟังเช่นอาจารย์​ยอดฟังเรื่องพระธุดง​ด์หลวงปู่หลวงพ่อที่เป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบฟังพุทธวัจนคำสอนต่างๆจากนั้นจิตใจเริ่มสงบลงเวลาเจ็บปวดตามร่างกายก็พิจารณา​ดูว่าเจ็บอะไรหายใจเข้าออกพุทธ​-โธ จากนั้นก็ไปเที่ยวไร่ที่อยู่ภูเขาก็รู้สึกสงบอาการตอนนี้ก็ยังมีอยู่เเต่กลับไม่กลัวมากเท่าเดิมตอนนี้มาคิดพิจารณา​เเล้วก็อยากจะออกบวชเพราะเห็นว่าตัวเองอายุยังน้อยยังไม่มีภาระหน้าที่อีกอย่างพ่อกับเเม่ก็มีลูก2คนส่วนคนน้องก็เป็นคนบอกจะเลี้ยงดูพ่อเเม่ เพราะผมเห็นว่าทุกคนต้องตายพ่อเเม่พี่น้องทุกๆคนชีวิตทุกสรรพสิ่งบนโลกล้วนอนิจจังผมทำงานเเก่ไปสุดท้ายก็ต้องตายไม่มีประโยชน์อันใดเลยถึงจะมีลูกหลานเต็มบ้านเมืองอาจจะดูมีความสุขดีก็จริงเเต่ก็ตายอยู่ดีเเต่อีกใจหนึ่งก็ยังคิดอยากเรียนให้จบทำงานใช้ชีวิตก่อนตอนนี้ผมรวนเลมากเพราะธรรมะเปลี่ยนความคิดผมไปเยอะมาก50%เลยเพราะอีกใจอยากบวชเป็นพระธุดงค์​เพื่อเเสวงหาความสงบเพื่อความหลุดพ้น