ตามหัวข้อเลยครับ เราสงสัยมากว่าเรายังรักแฟนอยู่มั้ย
ผมคบกับแฟนมาได้ประมาณ8เดือนครับ ก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรเท่าไหร่ มีแค่อีกฝ่ายมักจะติดผมมากเกินไปนิดนึงครับ อย่างเช่น เวลาผมอยากไปไหนกับใครก็ต้องบอกล่วงหน้าก่อนตลอด คือมันก็ดูจะไม่มีอะไรครับแต่มันมีอยู่ครั้งนึงครับที่ผมไปกินหมูกระทะกับชมรมเพราะวันนั้นแข่งบาสได้ที่สาม ผมก็โทรไปบอกแฟนครับว่าจะไปฉลอง อาจจะไม่ได้กลับไปนอนด้วย ถ้าดึกแล้วนอนไปก่อนเลย เธอก็ตอบโอเคครับผมเลยไม่ได้อะไร แต่วันรุ่งขึ้นมีปัญหากันหนักมากครับถึงขั้นว่าเธอจะบอกเลิกผมเพราะเธอก็รู้ว่าตัวเองติดแฟนเกินไปแล้วมองว่าตัวเองเป็นปัญหา เธอเลยเลือกจะตัดปัญหาออกไปนั่นคือตัวเธอเอง แต่ผมก็รั้งไว้นะครับ พยายามปลอบว่าเราจะค่อยๆแก้ปัญหานี้ไปด้วยกัน แล้วก็เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วครับ
แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้มีอีเว้นออกไปไหนอีกเลยครับเพราะเข้าสู่ช่วงสอบ เวลาออกไปอ่านหนังสือก็จะอ่านกับแฟนแล้วก็เพื่อนๆครับ ผมก็ไม่ได้รู้สึกติดใจอะไรก็รักกันปกติ
แต่ทีนี้ครับ พอปิดเทอมไปสองสัปดาห์ ผมกลับมาเรียนซัมเมอร์ครับ ก็เลยได้เจอแฟนอีกครั้ง ตอนนั้นคิดถึงมากกกกก ดีใจมากที่ได้กลับมาเจอกัน แต่หลังจากนั้น1สัปดาห์ครับ ผมก็ได้ไปบาร์กับแฟนแล้วก็เพื่อนๆครับ หนึ่งในนั้นมีคนที่ผมเคยชอบด้วย(แค่เคยจะจีบนะครับแต่อีกฝ่ายไม่เล่นด้วยเลยไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกันมากมาย ก็เป็นแค่เพื่อนในกลุ่ม) วันนั้นผมรู้สึกว่าเธอแต่งตัวสวยมากครับ แบบว่าหยุดมองไม่ได้เลยครับ แล้ววันนั้นผมก็ทะเลาะกับแฟนนิดหน่อยด้วยครับแต่เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วนะครับ ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกกับแฟนน้อยลงครับตั้งแต่วันนั้น
ผมสงสัยว่าที่เป็นแบบนี้เพราะกลับไปรู้สึกกับเพื่อนคนนั้นรึเปล่า ก็ลองไปพบจิตแพทย์ครับ เค้าก็บอกว่าจริงๆแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคนนอกเลย แค่เหมือนว่าความสัมพันธ์มันเริ่มอิ่มตัวพอดี แล้วเพื่อนคนนั้นเหมือนตัวจุดฉนวนเฉยๆครับ
ผมก็ลองชวนแฟนไปเที่ยวครับ แต่ด้วยความที่ไม่มีรถเลยไปไม่ได้ไกลเท่าไหร่นัก ก็เลยได้ไปแต่ที่ที่เคยไปแล้ว มันก็รู้สึกเลิกคิดมากได้นิดนึงครับ แต่พอกลับมาห้องก็รู้สึกอึดอัดเหมือนเดิม
จนสุดท้ายเราลองหลายอย่างมากครับแต่ก็เหมือนจะไม่ไหว เราเลยตัดสินใจเลิกกันครับเพราะผมไม่เหมือนเดิม ตอนที่ผมบอกเลิกเค้ามันเจ็บปวดใจมากเลยครับ ผมไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเค้า วันนี้ก็ได้ร้องไห้แล้วครับ เราร้องไห้ไปพลางพูดไปว่าขอโทษที่เป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้จริงๆ
ตอนนี้ก็ออกมาอยู่คนเดียวได้2-3วันแล้วครับ คิดถึงเค้ามากๆ แต่พอไปเจอเค้าเราก็รู้สึกดีนะ แต่พอเค้าถามว่าเรายังรักเค้าอยู่มั้ย เราก็ตอบไม่ได้ครับ แต่เราคิดถึงเค้ามากๆเวลาแยกกัน เวลาไปสถานที่ที่เค้าชอบหรือเจออะไรที่เค้าชอบก็จะนึกถึงเค้าตลอด
พอเค้าถามว่าในอนาคตเรายังมีเค้าอยู่มั้ย คือตอนนั้นเราก็กดดันนะครับ ลกไปหมด แบบมันนึกไม่ออก(คือนึกถึงอนาคตตัวเองไม่ออกด้วยซ้ำครับ) เราเลยตอบเค้าไปว่าไม่มี เค้าก็บอกว่าผมคงหมดรักเค้าแล้วแหละ คือผมจุกมากเลยครับแต่ก็เข้าใจเค้าแหละ แค่คำว่ารักยังพูดออกมาไม่ได้
ตอนนี้เค้าตัดสินใจใช้กฎ no contact rule กับผมครับ ผมก็ตอบตกลงไปเพราะผมก็อยากให้เค้ามูฟออน ไม่อยากให้เค้าอยู่บนความไม่แน่นอน และผมจะได้ทบทวนตัวเองด้วย แต่ตอนนี้คิดถึงเค้ามากเลยครับแต่ไปหาไม่ได้ แชทก็ไม่ได้
ผมเลยเกิดคำถามขึ้นมาครับว่า ถ้าผมหมดรักจริงผมจะเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ แค่ความผูกพันมันทำให้ผมเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ อยากทราบความเห็นครับ
เรายังรักแฟนเราอยู่มั้ย
ผมคบกับแฟนมาได้ประมาณ8เดือนครับ ก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรเท่าไหร่ มีแค่อีกฝ่ายมักจะติดผมมากเกินไปนิดนึงครับ อย่างเช่น เวลาผมอยากไปไหนกับใครก็ต้องบอกล่วงหน้าก่อนตลอด คือมันก็ดูจะไม่มีอะไรครับแต่มันมีอยู่ครั้งนึงครับที่ผมไปกินหมูกระทะกับชมรมเพราะวันนั้นแข่งบาสได้ที่สาม ผมก็โทรไปบอกแฟนครับว่าจะไปฉลอง อาจจะไม่ได้กลับไปนอนด้วย ถ้าดึกแล้วนอนไปก่อนเลย เธอก็ตอบโอเคครับผมเลยไม่ได้อะไร แต่วันรุ่งขึ้นมีปัญหากันหนักมากครับถึงขั้นว่าเธอจะบอกเลิกผมเพราะเธอก็รู้ว่าตัวเองติดแฟนเกินไปแล้วมองว่าตัวเองเป็นปัญหา เธอเลยเลือกจะตัดปัญหาออกไปนั่นคือตัวเธอเอง แต่ผมก็รั้งไว้นะครับ พยายามปลอบว่าเราจะค่อยๆแก้ปัญหานี้ไปด้วยกัน แล้วก็เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วครับ
แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้มีอีเว้นออกไปไหนอีกเลยครับเพราะเข้าสู่ช่วงสอบ เวลาออกไปอ่านหนังสือก็จะอ่านกับแฟนแล้วก็เพื่อนๆครับ ผมก็ไม่ได้รู้สึกติดใจอะไรก็รักกันปกติ
แต่ทีนี้ครับ พอปิดเทอมไปสองสัปดาห์ ผมกลับมาเรียนซัมเมอร์ครับ ก็เลยได้เจอแฟนอีกครั้ง ตอนนั้นคิดถึงมากกกกก ดีใจมากที่ได้กลับมาเจอกัน แต่หลังจากนั้น1สัปดาห์ครับ ผมก็ได้ไปบาร์กับแฟนแล้วก็เพื่อนๆครับ หนึ่งในนั้นมีคนที่ผมเคยชอบด้วย(แค่เคยจะจีบนะครับแต่อีกฝ่ายไม่เล่นด้วยเลยไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกันมากมาย ก็เป็นแค่เพื่อนในกลุ่ม) วันนั้นผมรู้สึกว่าเธอแต่งตัวสวยมากครับ แบบว่าหยุดมองไม่ได้เลยครับ แล้ววันนั้นผมก็ทะเลาะกับแฟนนิดหน่อยด้วยครับแต่เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วนะครับ ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกกับแฟนน้อยลงครับตั้งแต่วันนั้น
ผมสงสัยว่าที่เป็นแบบนี้เพราะกลับไปรู้สึกกับเพื่อนคนนั้นรึเปล่า ก็ลองไปพบจิตแพทย์ครับ เค้าก็บอกว่าจริงๆแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคนนอกเลย แค่เหมือนว่าความสัมพันธ์มันเริ่มอิ่มตัวพอดี แล้วเพื่อนคนนั้นเหมือนตัวจุดฉนวนเฉยๆครับ
ผมก็ลองชวนแฟนไปเที่ยวครับ แต่ด้วยความที่ไม่มีรถเลยไปไม่ได้ไกลเท่าไหร่นัก ก็เลยได้ไปแต่ที่ที่เคยไปแล้ว มันก็รู้สึกเลิกคิดมากได้นิดนึงครับ แต่พอกลับมาห้องก็รู้สึกอึดอัดเหมือนเดิม
จนสุดท้ายเราลองหลายอย่างมากครับแต่ก็เหมือนจะไม่ไหว เราเลยตัดสินใจเลิกกันครับเพราะผมไม่เหมือนเดิม ตอนที่ผมบอกเลิกเค้ามันเจ็บปวดใจมากเลยครับ ผมไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเค้า วันนี้ก็ได้ร้องไห้แล้วครับ เราร้องไห้ไปพลางพูดไปว่าขอโทษที่เป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้จริงๆ
ตอนนี้ก็ออกมาอยู่คนเดียวได้2-3วันแล้วครับ คิดถึงเค้ามากๆ แต่พอไปเจอเค้าเราก็รู้สึกดีนะ แต่พอเค้าถามว่าเรายังรักเค้าอยู่มั้ย เราก็ตอบไม่ได้ครับ แต่เราคิดถึงเค้ามากๆเวลาแยกกัน เวลาไปสถานที่ที่เค้าชอบหรือเจออะไรที่เค้าชอบก็จะนึกถึงเค้าตลอด
พอเค้าถามว่าในอนาคตเรายังมีเค้าอยู่มั้ย คือตอนนั้นเราก็กดดันนะครับ ลกไปหมด แบบมันนึกไม่ออก(คือนึกถึงอนาคตตัวเองไม่ออกด้วยซ้ำครับ) เราเลยตอบเค้าไปว่าไม่มี เค้าก็บอกว่าผมคงหมดรักเค้าแล้วแหละ คือผมจุกมากเลยครับแต่ก็เข้าใจเค้าแหละ แค่คำว่ารักยังพูดออกมาไม่ได้
ตอนนี้เค้าตัดสินใจใช้กฎ no contact rule กับผมครับ ผมก็ตอบตกลงไปเพราะผมก็อยากให้เค้ามูฟออน ไม่อยากให้เค้าอยู่บนความไม่แน่นอน และผมจะได้ทบทวนตัวเองด้วย แต่ตอนนี้คิดถึงเค้ามากเลยครับแต่ไปหาไม่ได้ แชทก็ไม่ได้
ผมเลยเกิดคำถามขึ้นมาครับว่า ถ้าผมหมดรักจริงผมจะเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ แค่ความผูกพันมันทำให้ผมเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ อยากทราบความเห็นครับ