เราอยู่กับแม่เลี้ยงตั้งแต่เกิด แม่เลี้ยงเราเป็นพี่สาวของยายค่ะ แม่เลี้ยงเป็นคนหัวโบราณอายุ74 ตั้งแต่จำความได้เรามีแฟนมาประมาณ2คน เราพยายามปิดบังมาตลอดไม่ให้แม่เลี้ยงและคนที่บ้านรู้ว่าเรามีแฟน เพราะเรารู้ว่ายังไงแม่เลี้ยงต้องบังคับให้เราเลิกกับเขาแน่ๆ สุดท้ายพอความจริงปรากฎ เขาก็บังคับให้เลิกจริงๆ แต่ตอนนั้นเราพอเข้าใจว่าเรายังเด็กมาก
จนตอนนี้เราอายุ23 เรามีแฟนคนที่3ค่ะ แฟนเราอายุ28 เหมือนเดิมเลยค่ะ เรายังไม่เปิดเผยให้คนที่บ้านรู้ว่าเรามีแฟนเพราะเราจะเช็คแฟนคนนี้ให้ชัวร์ๆก่อน แต่สุดท้ายก็มาโป๊ะแตก คนที่บ้านเรารู้ได้ยังไง นี่ก็ยังเป็นความสงสัยของเราอยู่ แม่เลี้ยงมาเค้นถามกับเราทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนของเรา และประเด็นคือ แฟนทำงานเปิดโต๊ะสนุ๊กเป็นของตัวเอง พอแม่เลี้ยงรู้เขาก็บังคับให้เลิก เขาบอกว่า การงานไม่มั่นคง และสิ่งที่เขาทำอยู่ การที่เปิดโต๊ะสนุ๊กได้มันเป็นการพนันอย่างหนึ่ง เราเข้าใจถึงความเป็นห่วง แต่ไม่เข้าใจตรงที่ มาด่ามาพูดทุกวัน กดดันบังคับให้เลิกกับเขาทุกวัน เราคิดหนักมากและร้องไห้ทุกวัน หลังเลิกงานเรานัดเจอกับแฟนแค่1ชั่วโมงต่อวัน แม่เลี้ยงด่าเราว่า อีเลว ด่าต่างๆนาๆ สารพัดคำด่า ที่ไม่มีความเข้าใจให้เราเลยสักนิด จนตอนนี้เราเหมือนคนจิตตก เรารู้ตัวเองเลยว่าเรากำลังจะทำบางอย่างที่มันจะทำให้เป็นปัญหา และความวุ่นวาย เราทำทุกอย่างที่แม่เลี้ยงต้องการ ทั้งเรียนให้ในแบบที่เขาอยากให้เราเรียน สอบเข้าราชการแม่เลี้ยงอยากให้สอบเราก็สอบให้ เราอยากจะหนีออกจากบ้าน ก็กลัวเขาจะตามมาเจอ หรือควรหนีด้วยความตายไปเลยคะ ไม่รู้สิคะ.. ทุกวันนี้เรามีชีวิตอยู่เพื่อใคร อยู่เพื่ออะไร หรือความรักมันทำให้เราตาบอดไปแล้ว ไม่รู้จริงๆว่าควรทำยังไง เพราะเราคิดว่าเราเรียนจบแล้ว มีงานทำแล้ว ถ้าจะมีแฟนสักคนแม่เลี้ยงคงเข้าใจ แต่นี่กลับไม่ใช่เลยค่ะ ในทางกลับกันถ้าแฟนเรามีอาชีพแบบที่แม่เลี้ยงพอใจ เช่น ทหาร ตำรวจ นักธุรกิจ เราคงจะไม่โดนบังคับให้เลิกกับเขา ใช่ไหมคะ? เราโคตรเกลียดเลย